Mijn verhaal.
Geschreven door AnONiem, Op 23-04-2016 11:56
(waargebeurd) Ik ben geboren in mei en heb tot mijn 5de een leuke kindertijd gehad. Mijn moeder is Amerikaans en mijn vader Nederlands. Mijn ouders zijn gaan scheiden op een verschrikkelijke manier. Het was rond 19:00 uur en we hadden met z'n allen (mijn moeder, zusje en ik) Turkse pizza's gehaald. We liepen langzaam naar mijn moeders fiets, maar toen zagen we plotseling mijn vader lopen met iemand anders. Het was een man met zwart-grijs haar en keek best raar. Het was mijn oom. Ze keken beide naar mijn moeder en ze begonnen te praten. Plotseling gaf mijn oom een dikke stomp in mijn moeders buik en grijpte mijn moeders sjaal. Mijn zusje en ik stonden maar te kijken en we riepen als maar mama, mama, mama. Mijn oom had de sjaal om mijn moeders nek gewikkeld en trok eraan. Ja, dit was poging tot moord en mijn vader deed eraan mee. Mijn moeder stikte bijna. Uit zelfverdediging gooide ze knoflooksaus in mijn ooms gezicht. Maar mijn oom trok alleen maar harder. Mijn oom en mijn vader dwongen mijn moeder om naar achteren te gaan zodat er minder getuigen waren. Ik was zo bang. Ik wist niet wat er door me heen ging. Ik hoorde sirenes van politie auto's maar voordat ze er waren nam mijn vader mijn zusje en ik mee. Ik wilde blijven, maar mijn vader zei dat dit het beste was en ik geloofde hem. Dit was het moment wanneer ik voor de eerste keer ontvoerd werd. Ik zag mijn moeder huilen en huilen en mijn oom trok maar steeds harder aan haar sjaal. Het was zo eng. Daarna zag ik niks meer.
Ik werd wakker in Leiden, waar mijn opa en oma wonen. Het was erg raar want het was weekend. Ik vroeg waar mama was maar ik kreeg van niemand antwoord. Verder weet ik niet meer wat er is gebeurd.
Mijn vader en mijn oom zijn aangehouden, en zijn vervolgd. Mijn vader heeft nu een strafblad en mijn oom ook. Maar mijn opa had erg dure advocaten geregeld waardoor ze met een simpele straf ervan af zijn gekomen. Er is wel besloten dat ik mijn vader nog mag zien. Sindsdien is mijn moeder niet meer lief. Ze is geobsedeerd door hem. Ze denkt dat ik naar hem toe ga omdat ik drugs krijg van hem. Ze dwingt me om thuis te blijven en om vrienden te vinden, want dit is niet goed voor me. Mijn moeder is een dictator lijkt het wel. Ik mag niks meer zelf bepalen. Ze heeft me laten spijbelen met opzet en geeft mij daar de schuld van. (Ik heb dit toen tegen mijn school verteld) Ze denkt dat ik ook denk zoals hem. Ze gebruikt haar plaats als moeder alsof ze koningin is. Ik moet alles voor haar doen want ze ks aan het "werken" ( tv kijken). Ik ben haar slaaf lijkt het wel. Ze denkt alleen maar aan zich zelf en aan mijn veiligheid. Ze schreeuwt tegen me als ze iets normaal wilt zeggen. Soms gaat het zo ver dat ze aan haren trekt of soms wel slaat. (heel erg soms) Ik wil hier zo snel mogelijk weg maar ik kan nergens nar toe. Ik zit hier opgesloten en ik kan niet meer weg. Help.
reactie FvH, Op 26-04-2016 21:57
Zelf heb ik ook mishandeling meegemaakt.
Ik kan je als eerste zeggen... het word beter, er komt een tijd dat je op jezelf woont, de vrijheid die je dan proeft is ongelofelijk mooi.
Voor nu, zoek een vertrouwenspersoon, docent, bel stichting no kidding NO KIDDING Stop kindermishandeling!
Koolhovenstraat 2
3772 MT Barneveld
T 0342- 492808
Desnoods politie, als het maar een volwassen persoon is.
Wees niet bangals je mishandeld word sta je in je recht, je moeder kan zich nooit beroepen op wat dan ook, al kind ben je kwetsbaar en dien je door je ouders beschermt te worden, je moeder zit fout jij op geen enkele manier.
Wees sterk nogmaals want er komt een tijd dat je op jezelf staat, een tijd waar je naar hartelust kan leven, je gaat nog zoveel mooie dingen meemaken !