familie

Ik heb een verschrikkelijke vader en ik moet dit even schrijven om weer tot rust te komen. Mijn vader is naar de buitenwereld heel anders dan naar mij. De mensen hebben geen idee. Ik hoop dat ik hier snel weg ben uit dit huis want ik ga eraan onderdoor. Hij krijgt uiteindelijk ruzie met iedereen die hem beter leert kennen. Alleen door deze paar zinnen begin ik me al rustiger te voelen. Het is niet zo dan hij alleen erge dingen zegt en doet tegen mij want hij doet ook goede dingen maar hij is net een jackal and hide type. Ik blijf maar even schrijven. Mijn vader krijgt uiteindelijk met iedereen ruzie. Op het werk, in relaties, in de familiesfeer. Hij is zelfs een promotie misgelopen omdat hij een keer op het werk was, zoals ik hem vaker heb gezien, helaas. Het heeft ook geen zin om met hem erover te praten, alleen toen hij tijdelijk in therapie was en later na het overlijden van mijn moeder, is hij milder geworden. Ook de leeftijd speelt mee, ik kan al een tijdje terugslaan en hij is ouder geworden. Mijn moeder heeft vaak gezegd dat hij soms agressief omdat hij als kind vaak door de familie is gepest en ze zouden traumatische? dingen met hem gedaan hebben, zoals vaak opsluiten. Maar ook al is dat waar, later besefte ik mij dat dat geen enkel excuus is om zo tegen mij te doen. Maar ongelooflijk, accepteerde ik toch de verklaring ergens in mijn achterhoofd. Omdat niemand een verschrikkelijke vader wil hebben. Het zal misschien wel aan mij liggen. Jaren later besefte ik mij dat hij alleen agressief deed als niemand anders erbij was, dus dan is het een keuze. Mijn vader kan ook een lieve vader zijn echt en dat maakt het zo moeilijk, ik hou ook van hem en ik zeg dat ook regelmatig tegen hem. Andersom heeft hij dat letterlijk twee keer in mijn leven tegen mij gezegd. Mijn vader kan extreem kil doen omdat hij zich nooit echt in anderen verplaatst, misschien kan hij dat ook niet zo goed. Ik moet soms echt smeken om warmte, begrip of liefde op allerlei manieren. Na goede momenten tussen ons denk ik er soms aan dat ik mijn vader zal missen als hij er over een tijd niet meer is, aan de andere kant heb ik het idee dat het mij enorm veel lucht zal geven. Hij is de enige persoon in mijn leven die regelmatig negatief is, ruzie kan maken, een goede sfeer in een klap kan verpesten met een paar woorden. Ik ken niemand anders zoals hem. Hij heeft ook geen vrienden en in de laatste drie, vier jaar geloof ik, zijn er al zes relaties bij hem kapot gegaan. Een vrouw zei dat hij wat normaler moest doen wat hij tot op zeker hoogte ter harte heeft genomen. Zelf heb ik hem ook veel adviezen gegeven en ook daarvan heeft hij een deel ter harte genomen. Desalniettemin zijn er zoveel dingen mis aan hem dat dat nooit meer allemaal goedkomt. Hij zal dus zo blijven voor de rest van zijn leven. Mijn moeder was achteraf gezien een dappere maar ook naïeve vrouw met extreem veel geduld. Want dat heb je ook nodig bij mijn vader. Hij heeft haar nooit een echt gelukkig leven gegeven. Ze had graag vaker leuke dingen gedaan en meer rust in huis gehad. Dat hij niet zo vloekte en zo agressief deed. Ik denk dat zij wel eens bang voor hem is geweest, niet omdat hij haar ook kon aanpakken maar omdat mijn vader zo onvoorspelbaar wordt als hij in een agressieve bui komt. Hij kon heel lang extreem boos worden als hij zelf een kleine fout maakte. Dan vloekte hij enorm en stampte hij hard op de grond. De goede sfeer was dan natuurlijk ook meteen helemaal verpest. Nu vind ik dat achteraf gezien zielig voor mijn moeder maar daar dacht ik vroeger nooit aan. Ik zie nu dingen in over mijn vader die zij vroeger allang zag. Mijn moeder had eigenlijk haar eigen weg moeten gaan toen het nog kon. Want het is niet alleen de agressie van mijn vader die regelmatig zorgt voor stress en een hele nare sfeer, mijn vader wil ook niets doen. Gewoon niets, als je hem niet ergens naartoe sleept blijft hij thuis, hij wil niks. Alleen maar voetbal kijken en ook als je iets belangrijks wil bespreken dan moet dat op een goed moment met hem doen. Want als hij voetbal kijkt en dat is heel vaak, dan heeft hij geen tijd voor je en het gaat dan niet om een belangrijke wedstrijd, nee, de meeste onbekende wedstrijden zijn voor hem belangrijker dan een persoonlijk gesprek. En dat doet soms pijn. Hoe het ook zij, ik voel me al wat beter

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Psycholoog Elka, Op 19-05-2016 13:27

Wat een mooi relase. Als psycholoog is deze website een broeikast voor mij om te filosoferen en praktijk ervaring op te doen. De duidelijke symptonen die je beschrijft kan ik wel zeker stellen dat het hier op twee langdurige depresieve patiënten gaat en waarvan eentje zelfs te kampen heeft met een bilapolaire stoornis. Bekijk het leven positief als de ene deur gesloten is gaat er een andere open. Hiermee wil ik aangeven dat er nog hoop is voor deze mensen in de vorm van therapie. Sta op en bezoek een terapeut. Desnoods op je werk daar heb je zat bekwame psychologen rond lopen die hun functie uitvoeren. Als deskundige Psycholoog Elka zeg ik pak je kans en doe je werk. Dankjewel en a.u.b. want de maatschappij zit vol met psychische mensen die je op het eerste oog niet direct ziet.

reactie Van, Op 19-05-2016 19:19

Elka, bedankt voor je reactie en advies. Ik heb zelf ook wel eens gedacht aan een depressie bij mijn vader maar nooit aan een bipolaire gedragsstoornis. Sinds ongeveer een jaar ben ik noodgedwongen bij mijn vader terug. Sinds ik terug ben, ben ik meer dan 20 kilo aangekomen en heb ik andere gezondheidsproblemen gekregen. Vooral mijn vader heeft mij vroeger, heel soms, ik zeg dus heel soms, het idee gegeven dat ik niet verder wilde leven en toevallig wist hij dat gevoel gisteren, voordat ik het bovenstaande verhaal schreef, ook te bewerkstelligen. Niemand anders en geen andere situatie heeft mij ooit hetzelfde gevoel gegeven als mijn vader. Mijn vader heeft een gave om mensen zich compleet waardeloos te laten voelen. Hoe hij dat precies doet weet ik niet maar het is door zijn manier van praten, nog los van het schreeuwen, en zijn houding. Hij gebruikt bepaalde woordcombinaties en gezichtsuitdrukkingen, die ik niemand anders ooit heb horen of zien gebruiken. Hij geeft ook antwoorden waarvan je denkt, zegt hij dit nu echt? Soms zeg ik dan wel eens, pa, zo antwoord je niet op zo’n vraag en dan zegt hij hoezo? En dan leg ik het hem uit. Mijn moeder deed dat ook wel eens bij hem. Hij is meestal een soort donkere wolk die alle energie uit je zuigt, het is niet leuk maar het is waar. Hij was tot heel recentelijk, extreem streng voor zichzelf en ook voor mij. Pas nu hij weet wat ik voor psychische stoornis ik zeer waarschijnlijk heb, en geloof me dat is vele malen minder erg en met een pilletje op te lossen, is hij wat milder tegen me geworden. Maar door mijn stoornis ben ik ongelukkigerwijs extra gevoelig en daar staat mijn vader’s gedrag dan tegenover. 2 extremen dus. Maar omdat we dat pas heel recent weten, vergeet hij dat nog wel eens en soms kan het hem, volgens mij ook niet echt schelen. Ik heb als enige van het gezin zo vaak mijn vader gevraagd om weer in therapie te gaan maar hij wil het niet. ‘De mensen moeten zich maar aan mij aanpassen en anders kunnen ze gaan’ zegt hij vaak. Pas heel recentelijk heeft hij het ook wel eens over water bij de wijn doen en ik denk dat hij dat ook meent. Al weet je dat met mijn vader nooit zeker of hij het altijd en helemaal meent of alleen maar iets zegt om een bepaald doel te bereiken. Ik ben gelukkig ook geen bloedverwant van hem en ook niet van mijn moeder. Ik loop al mijn leven lang met dit geheim zeg maar, want niemand zou het geloven. Hij is zo aardig naar de buitenwereld maar die maakt hem nooit maanden achter elkaar mee. Ik wil vroeg of laat, iig voor ik kinderen krijg, wel laten controleren of mijn vader bepaalde mentale schade bij mij heeft aangericht. Waarvoor ik dan behandeld wil worden. Gelukkig ben ik compleet het tegenovergestelde van hem en delen we alleen bepaalde interesses. Ik voel mij alleen soms somber als het tijdelijk niet goed gaat in mijn leven. Daarna fleur ik weer helemaal op. Alleen al weer op mezelf wonen zal enorm helpen. Ik laat waarschijnlijk deze berichten aan een soort sociaal werker zien, die werkt in een huisartsenpraktijk. Een stap voor psychologische hulp. Ik zie haar regelmatig. Ik had tot vanochtend hartkloppingen door mijn vader. Bij mij is ook echt duidelijk dat ik zo snel mogelijk hier weg moet. Ik zeg de laatste tijd vaak dat hij normaal is en ik niet maar eigenlijk weet ik wel beter. Verder doet hij ook echt regelmatig goede dingen, ook voor mij en ik hou van hem. Hij zal dit wel als verraad zien, als hij dit ooit zou lezen.

reactie Mens, Op 04-06-2016 04:05

Elka hoe kom je bij een bipolaire stoornis????? @Van misschien goed te bedenken wat je hiermee zou willen voor jezelf En ik sprak ook iemand die zijn moeder is verloren en die het zo opnam voor zijn moeder die volgens hem lijdde onder de druk van zijn vader. Gelukkig zag hij uiteindelijk wel (al wat ouder) wel dat je het probleem nooit volledig bij één ouder kan leggen. In je verhaal klinkt ook wel door dat jij dat inzicht ergens al wel hebt. Je zou ook eens kunnen kijken of je iets herkent in persoonlijkheidsproblemen bij je vader. Google bijv op persoonlijkheidsstoornissen cluster B, wellicht herken je hier een aantal symptomen van. Als dat zo blijkt, kan je hierover van gedachte wisselen met een deskundige. Ik weet niet of het je helpt, misschien wel om het te kunnen plaatsen. Zie de diagnoses alleen niet zwart/wit, een valkuil.

Site built by B-nuts