familie

Mijn kind leeft, maar ik rouw om hem, omdat hij niet meer is, zoals ik hem kende. Hij leeft in problemen, met chronische ziekte, maar wil niet behandeld worden. Als ik hem incidenteel zie, hij is een jong-volwassene, weet ik niets meer te zeggen, hij praat in onwaarheid, misschien sociaal gewenst. Ik wil dat hij zichzelf beter verzorgt, leeft ! Ik mis mijn zoon, hij is weg.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Fenix, Op 13-06-2016 09:52

Ik herken mij in dit verhaal. Net de hele nacht overgeslagen, totaal van mijn padje, omdat ik een chronische ziekte heb, die weer opspeelde. Wat ik mij in mijn hoofd kan halen, tsjonge jonge. Maar even on-topic: als je niet weet wat je moet zeggen is dat ernstig. Je zou eens kunnen proberen met lang niet gezien, hoe is het met je? Voor mij zou het heel helpend zijn als dat "spook in mijn hoofd" dat ook tegen mij zou zeggen .... en ook zou zeggen, dat het geen spook is geweest, maar ECHT.

reactie Bezorgde moeder, Op 13-06-2016 10:43

Heel jammer R. Starke dat je zo moet rouwen om het leed van je kind. leven met een chronische ziekte is dood vermoeidend en je kan altijd op zijn manier gepaste hulp zoeken. En wat de problemen betreft, denk in oplossingen ook met chronische ziekte kan je oplossings gericht denken en resultaten zien. Liever kleine stappen dan grote en terug vallen. Praten in onwaarheid is geen feit want er is nooit 1 waarheid. Blijf eindeloos op filosoferen dan wordt je sociaal wenselijk geaccepteerd. Vrees niet je zoon is best in staat om goed voor zich zelf te zorgen. Zou je nog 1 x zijn hartslag willen voelen? Is hij dood of leeft hij nog. Als hij nog leeft heb je altijd nog kansen om van dit mooie leven te genieten.

reactie F. Vanish, Op 13-06-2016 11:00

Hoe kan je om een levend kind rouwen? Pak je kind bij de hand en ga als ouder hulp zoeken bij deskundige instanties. @ Fenix: ''de hele nacht overgeslagen, totaal van mijn padje, omdat ik een chronische ziekte heb, die weer opspeelde'' Wat vervelend is dat de daadwerkelijke oorzaak waarom je van je pad bent? Het is heel simpel aLs je in spoken geloof is dat ECHT voor jou. En als je niet in spoken geloof bestaan ze gewoon niet. Het is net als pesten is niet oké! Tjonge tjonge, aan wat voor kwel ben ik aan begonnen klinkt niet als een koekje van je eigen deeg maar rouwen om een levend kind die je zelf geschapen heb.

reactie Ook moeder, Op 13-07-2016 14:03

Wat een boel onbegrip in de reacties. Jammer. Waarom moet er sprake zijn van verwijten of een schuldige? Iedere ouder wenst zijn kind een gelukkig leven toe. En als dat kind niet gelukkig is, door een ziekte, verslaving, of iets anders, dan kun je enorm verdrietig zijn. Voor je kind en ook voor jezelf. Omdat je het zoveel beter had gegund. Dat doet erg veel pijn. Stap voor stap laat je je wensen en dromen voor je kind los en pas je die aan aan de werkelijkheid. Dat is een rouwproces. En als je het als moeder/vader aan kunt om die pijn te doorvoelen, in plaats van in boosheid of verbittering te blijven hangen, dan ben je een fantastische ouder en kun je een grote steun zijn voor je kind. Ik wens je veel sterkte toe.

reactie Kwispel, Op 31-03-2017 05:29

Ik leef met je mee. Heb een 6 maand jonge dochter die ik nauwelijks mag zien. Probeer toch met alles wat je hebt, misschien beredeneerd, tot je kind door te dringen.

Site built by B-nuts