familie

Ik weet niet waar ik moet beginnen...al 8 jaar lang een relatie met iemand in het buitenland. Vorig jaar getrouwd aldaar, was geweldig ...maar hij kent mijn echte leven in Nederland niet. Iedere keer weer excuses verzinnen waarom ik niet kom of als ik er ben waarom ik weer moet gaan...2 kinderen van 14 en 12 heb ik. 8 jaar geleden gescheiden. Laatste 2 jaar is vader uit beeld.wil niets meer met zijn kinderen te maken hebben. Heel gedoe met Jeugdzorg enz. Voor de buitenwereld ben ik de perfecte liefhebbende moeder. Doe al jaren alles alleen voor mijn kinderen. Als ze op bed liggen dan heb ik weer contact met mijn man via Skype. Hij weet niet dat dit mijn kinderen zijn. Heb een of ander excuus opgehangen dat ik voor ze moet zorgen ivm problemen dat moeder niet voor ze kan zorgen. Hij gelooft dit...nu moeten wij ons huis uit. Nog geen nieuwe woning. Oftewel dakloos. Ik heb hier niemand behalve mijn kinderen. Geen sociaal leven meer sinds vader er niet meer is en ik dus 24 uur per dag alles alleen moet doen. Ik ben zo eenzaam hier. Heb keihard gevochten voor de kinderen om ze gelukkig te maken. Maar nu kan ik het niet meer. In het buitenland heb ik heel veel vrienden. Ik hou zielsveel van mijn man die daar woont. Alles is perfect..daar...nu na jaren kan ik dit dubbelleven niet meer.
Ik wil ook weer gelukkig zijn. Niet meer eenzaam. Niet meer iedere dag huilen. Wat ik het liefste wil is alles achter me laten en mijn leven in het buitenland verder leven. Maar...Wat met de kinderen...dat houdt mij tegen. Ik kan ze toch niet zomaar achterlaten? Ze hebben het al zo zwaar...geen vader meer straks geen woning meer...en dan gaat moeder ook nog weg? Natuurlijk kan ik ze dat niet aandoen. Dat roep ik al jaren...maar nu..ik kan niet meer. Ben geen leuke moeder meer. Ik trek het niet meer. Ik trek al jaren alleen de kar. Nu sta ik op het punt voor mezelf te kiezen. Ik zal verketterd worden door iedereen. Dat weet ik. Maar zo verder leven, wetende dat ik wel gelukkig kan zijn maar niet mag omdat ik mijn kinderen niet wil achterlaten. Ik word van binnen verscheurd. Slaap slecht enz... denk dat mijn kinderen beter af zijn zonder mij...ik wil gewoon gelukkig zijn.niet meer eenzaam. En ik weet dat dit leven op mijn wacht in het buitenland met mijn man. Maar... ik kan mijn kinderen dit niet aandoen. Toch? Maar ik ben bang dat ze straks geen moeder meer hebben. Want dit eenzame ongelukkige leven houd ik niet lang meer vol... en ja nu denken jullie waarom heb je het nooit verteld aan je man of aan je kinderen. Dit is iets wat er in is geslopen. Toen ik hem ontmoette wilde ik mijn ellendige leven in Nederland niet delen.dat was daar hier is hier. Dubbel leven dus. Maar na 8 jaar...hoe heb ik het zo lang volgehouden...pffff. Ik hou van mijn kinderen maar ik hou ook van mijn man. Ik ben 42 en straks zijn de kinderen de deur uit en heb ik niemand. En ben ik ook mijn mooie leven wat ik zou kunnen hebben met mijn man kwijt.... vandaar...sta op het punt mijn kinderen achter te laten. :'(

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Single, Op 23-06-2016 23:38

Er is een oplossing: dit met je "buitenlandman" bespreken. Als hij echt veel van je houd, zal hij misschien wachten totdat je kinderen ouder zijn en het huis uit gaan .... Dan is er nog de optie om je kinderen mee te nemen naar het buitenland en dan samen onder 1 dak gaan wonen, of gewoon dichtbij, maar apart. Ik wacht al geruime tijd op mijn liefde en gun haar alle tijd. Soms dring ik wat aan, dat klopt, maar ik heb het er voor over. Laat je verbazen/verrassen. Als hij ook zoveel van jou houd, als jij van hem (wat ik denk op te maken uit je verhaal), dan komt dat wel goed. Wees open, eerlijk en duidelijk in je communicatie. Heel veel sterkte.

reactie Pluis, Op 24-06-2016 03:09

Wat denk je nu zelf? Natuurlijk laat je je kinderen nooit in de steek! Je kinderen hebben er niet voor gekozen om geboren te worden, jij hebt dat voor ze gedaan en nu moet je voor ze zorgen totdat ze dat zelf kunnen, dat is wat het betekent om een moeder te zijn!!!!

reactie Me, Op 24-06-2016 16:19

Hoe oud zijn je kinderen? Heb je er ook aan gedacht om ze mee te nemen? Kan je man niet naar Nederland komen? Denk je echt gelukkig te kunnen worden als je naar het buitenland vertrekt zonder je kinderen??? Dat geloof ik, als moeder, echt niet namelijk. Dat bestaat toch niet?? Ik denk echt dat je open kaart moet spelen met je man... sterkte!

reactie Onweersmonster, Op 25-06-2016 00:49

Ik sluit me bij single en me aan, inderdaad, over 6 jaartjes zijn ze volwassen. Kan je tot die tijd niet latten? Misschien zo nu en dan een lang weekendje of weekje weg en kijken of de kids uit logeren kunnen, heb je daarna weer alle energie voor ze Er even vanuit gaande dat ze niet mee naar het buitenland kunnen, want dat lijkt me het simpelste (Tenzij ze daar geen goede scholing kunnen krijgen oid)

reactie Javi, Op 25-06-2016 08:51

Ik lees een beetje egoisme, maar ook vermoeidheid. Zoek als eerste hulp hier en ja wees eerlijk tegenover jouw man. Als hij echt van jou houdt dan stopt dat niet. Je kan deze leugen niet volhouden. Neem een stap en vertel het. Werk samen aan een oplossing en jullie toekomst, anders is er geen.

reactie Martine, Op 01-07-2016 15:01

ik kan bijna niet geloven dat dit echt is, eerlijk waar? ben je getrouwd en lieg je al acht jaar lang over je kinderen tegen hem? dat zal hij fijn vinden als hij er straks achterkomt, ik denk dat er van dat leven in het buitenland weinig overblijft, want uiteindelijk is het nep; gebaseerd op leugens en behoefte om ergens uit te ontsnappen. en eerlijk waar, denk je er écht over om je kinderen achter te laten? wat erg. je zit goed in je leugens verstrikt. ik zou zeggen: biecht eerlijk op tegen je man dat je eigenlijk kinderen hebt, en kijk hoe hij reageert. mocht hij je dan nog vertrouwen, dan kan je altijd besluiten een aantal jaren te latten en daarna naar het buitenland te verhuizen. maar ik denk niet dat het daar nog van gaat komen, na al dat gelieg en gedraai....

reactie rafa, Op 05-07-2016 04:57

je kinderen achter laten in de steek laten dn verdien je niet eens een man. had maar niet gelogen. niet gezond hopelijk kis je voor je kids

reactie Lotte50, Op 10-03-2017 14:24

Je wekt de indruk al jaren overbelast te zijn doordat je alleen de kinderen opvoed, omdat hun vader het af heeft laten weten.Dat je een eigen leven wil, snap ik, maar jij hebt als moeder het gezag over je minderjarige kinderen, en mag en kan zich niet ontrekken aan de zorg, wat pa dus wel doet, maar niet mag.ik denk dat je dit alles bespreekbaar moet maken met Bureau Jeugdzorg/gemeente. Zoek hulp bij de opvoedingsondersteuning, en vraag via hen of er een vrijwilliger is die af en toe extra aandacht geeft aan je kinderen, om leuke dingen met ze te doen.je kan het echt niet maken je kinderen hier achter te laten.Dat je je zelf enorm in de nesten hebt geholpen is helder.in het geheim getrouwd zijn en "je man, weet niet dat deze kinderen jouw kinderen zijn.Je houd hem, je kinderen en iedereen in je omgeving voor de gek. Speel open kaart met je man.Als hij daadwerkelijk echt van je houdt dan zal hij dit begrijpen.Als hij islamitisch is, zal dit ws een heel ander verhaal worden. Is jullie huwelijk wettelijk?, en ook hier geldig??? waarom vertel jij je kinderen niet dat er een andere man in je leven is, en dat je h met hem getrouwd bent? Zij zullen er zo en zo achter komen als jij in de toekomst komt te overlijden en als je buitenlandse man komt te overlijden, zal ook naar bovenkomen dat jij kinderen hebt. Sta jij geregistreerd als gehuwd???(ws niet). neem je verantwoording voor je kindjes en zoek de hulp die je echt nodig hebt en speel open kaart naar je man en je kinderen.

Site built by B-nuts