familie

Hallo,

Sinds een half jaartje heeft mijn moeder een nieuwe vriend.
In het begin was ik heel blij voor haar dat ze na 4 jaar weer gelukkig was met een nieuwe man.
Maar dat veranderde later al snel.
Mijn moeder had een tijdje voor ze met haar vriend ging samenwonen een aantal keer gezegd dat we zouden verhuizen naar Rotterdam wat mij heel leuk leek omdat daar al mijn vrienden wonen, ze zei ook dat ze niet met hem samen ging wonen.
Maar kort daarna trok hij bij ons in we hebben best lang de ex van hem achter ons aan gehad die alsmaar zat te irriteren maar dat is al opgelost.
Maar op het gegeven moment was het plan dat we naar Den Haag zouden verhuizen omdat haar vriend daar woonde en het daar erg leuk vind, ik vond dat al niet leuk maar ik zou op mijn school in Rotterdam mogen blijven en dat was alllemaal geen probleem.
Maar toch zat ik toch wel met de verhuizing in mijn maag want ik had me erg verheugd naar RD te gaan en nu werd alles terwille van haar nieuwe vriend veranderd maar ik durfde er steeds maar niet over te beginnen omdat ik weet hoe mijn moeder reageert en dat is beslist geen pretje oftewel 3 dagen lang boosheid.
Maar toch op een dag ongeveer 1 week geleden ben ik er aan het avond eten toch maar over begonnen ( haar vriend was er niet ) en dat liep zoals ik al bang was uit op een fikse ruzie waarin ik mijn mening niet duidelijk mocht maken en alle argumenten die ik gaf werden van tafel gegooid want ik was de zoon dus ik snapte het toch niet.
Dus op het gegeven moment ben ik er met mijn vader over gaan praten omdat hij het wel begreep ik heb ook best vaak bij hem uitgehuild en verschrikkelijk boos geworden en de meest erge dingen uitgesproken waarvan ik niet weet of ik ze meen of niet.
Maar hij maakt zich best zorgen dus belde mijn moeder op van: hoe zit het nou precies want onze zoon is heel erg verdrietig.
Toen is mijn moeder heel boos geworden en heeft ze gezegd dat ik egoistisch ben en me niet moet aanstellen want het zou super leuk zijn.
Maar ik werd dus vandaag naar beneden geroepen en toen zaten mijn moeder en haar vriend heel serieus op de bank en toen zei mijn moeder: Ja het is mij het weekend helemaal duidelijk geworden jij gaat naar een andere school want als jij in Rotterdam op school blijft heb je geen leven en je moet de verandering maar accepteren het is goed voor jouw karakter en je bent mijn kind dus je hebt niets in te brengen en je snapt er niets van.
Maar ik vond dat nou op zijn zachtst uitgedrukt nou niet echt een super plan dus er ontstond een super ruzie waar die vriend zich ook nog eens mee bemoeide hoe ik mijn moeder wel niet tegen moest spreken en dat ik het moest accepteren en daar maar gelukkig moest worden, ik antwoordde ja ik heb daar nou niet zo'n zin in ik mocht op school blijven dat was het enige dat zou mogen en dat is nou ook alweer veranderd.
Om een lang verhaal kort te maken die vriend komt bij ons wonen gooit alles in de war en gaat ook nog eens de vader over mij spelen wie denkt hij wel niet dat hij is..
Af en toe denk ik wel van laat hem onder een auto komen dan is het weer zoals het was oftewel dan zou het weer fijn zijn..
Maar ik heb dus een hekel om thuis te zijn elke dag als ik van school terug kom en ik zie zijn auto weet ik dat het gezeik word..
Wat vinden jullie dat ik moet doen bij mijn vader intrekken of misschien met mijn moeder naar een psycholoog gaan ik weet het niet ik weet alleen zeker dat ik er een hekel aan heb om thuis te zijn.

Groetjes J.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Anoniempje, Op 16-01-2009 23:14

Heey, dat is inderdaad een heel vervelend probleem. Misschien is het inderdaad een goed idee om hulp te zoeken bij een psycholoog. Misschien is het dan ook verstandig om in het begin een paar keer alleen te gaan , om het er alvast over te hebben. Je moeder is ook inderdaad fout bezig als ze je zo behandeld...Ze zou gewoon naar je moeten luisteren, jou gevoelens zijn net zo belangrijk. Heb je haar ook wel eens rustig verteld dat je het niet fijn vind hoe ze je behandelt? En dat je wilt dat ze naar je luistert? Ik hoop dat je er heel snel uitkomt

reactie Anoniem, Op 16-01-2009 23:21

Hallo , het is heel begrijpelijk dat je het niet fijn meer vind om naar huis te gaan, vooral als er zo tegen je word gedaan. Misschien is het inderdaad een goed idee om naar een psycholoog te gaan. Misschien is het wat om eerst in je eentje te gaan? En dan alvast praten over het probleem, nog voordat je moeder erbij zit zeg maar. Stop er vooral niet mee om je moeder duidelijk te maken wat je voelt, en hoe je erover denkt. Jou mening is ook heel belangrijk en daar moet gewoon naar geluisterd worden. Ik hoop voor je dat het snel beter word.

reactie Lotte66, Op 24-03-2009 10:41

Hoi woedende jongen. Je bent nu een paar maanden verder.Hoe is het nu met jou? Woon je nog bij je moeder, of toch bij je biologische vader? Ik hoop dat jullie er zijn uitgekomen, anders kun je altijd contact op nemen met Bureau Jeugdzorg in DenHaag, en de situatie uitleggen.Zij kunnen jou helpen en samen met jou in gesprek gaan met je moeder en haar partner. Anders zou je met bemiddeling van Bureau Jeugdzorg kunnen gaan wonen bij jeugdformaat.(leefgroep). Ik hoop dat het beter met je gaat. Succes he

reactie Mandy, Op 30-05-2009 00:43

heey, ik wil niet zeggen dat ik je snap. Maar ik maak n beetje het zelfde mee.. Mijn moeder luisterd helemaal niet meer naar Wat ik tegen haar zeg . Ze wil het niet van me Aan nemen want alles wat ik zeg is niet waar of Ik heb het van me vriend( die ze niet mag). Ik mag mijn stiefvader ook niet hij is nu bijna 5 jaar Bij ons. Ik praatbijna niet met hem en als dat wel Gebeurd dam wordt het meesttal schreeuwen.. Bij beheersd het hele gezin en me moeder Ziet het Niet. Hoevaak ik het ook tegen er zeg. Ik ga binnenkort bij mijn vader wonen dat lijkt mij Nu het beste. Het liefst heb ik dat mijn stiefvader weer Terug gaat naar belgie waar hij vandaan komt. Groetjes Mandy.

Site built by B-nuts