familie

Het is misschien erg om te zeggen, maar mijn leven staat stil doordat ik een kind heb. Ik had beter geen kind kunnen krijgen. Hij is nu 12 en ik heb er al vaak spijtt van gehad. Mn relatie is 5 jaar geleden stuk gelopen en ik mis hem dagelijks. Ik heb een lief kind, ik hou van hem en hij is het beste kind van de hele wereld, maar niemand heeft me ooit gezegd hoe moeilijk het was om alles opzij te zetten voor hem. Ik ben hoog opgeleid maar ik kan niet werken omdat ik geen netwerk heb, geen vrienden of familie met wie ik de opvoeding kan delen. Ik raak snel oversp[annen. Ik ben 35 zonder werkervaring. Ik kan hem niet in de vakanties dag in dag uit alleen thuis laten zitten en vanaf 12 jaar is er sowieso geen opvangmogelijkheid.En na 3 uur is hij een kind dat vaak gestuurd moet worden omdat hij de hang heeft naar "verkeerde" dingen, zolang ik hem coach gaat het redelijk goed, we zitten op de goede weg. Het maakt me erg depressief te denken dat er geen uitweg meer is voor mij. Ik wil reizen, de wereld over, in Italie wonen, weg hier, gewoon gaan lopen, zwerven door de wereld, maar dat kan niet want hij heeft me nodig. En het erge is....hij kan er niks aan doen. Als ik nou een baan kon vinden die ik kon combineren met mijn zorg voor hem, dan kon ik geld sparen en op een dag als hij groot is vertrekken. Maar met een part-time baan verdien je niet genoeg om uit de bijstand te komen en hou je dus net zoveel over als thuiszitters. Het is kennelijk te laat om nog iets van mn leven te maken, of om mn dromen te laten uitkomen. Dit is niet zoals ik gepland had. En dat maakt me uitermate verdrietig. Ik heb hulp gezocht maar dat is op niets uitgelopen, alleen een indicatie borderline, maar ja wat moet je daar nou weer mee? Ik denk dat er in wezen niks mis is met me maar dat ik gewoon ooit de verkeerde afslag heb genomen en niet meer terug kan. Mijn gedachten blijven maar kringetjes lopen van "was ik zelf maar nooit geboren" tot "was hij maar nooit geboren". Het klinkt nu alsof ik overloop van zelfmedelijden en onwelwillendheid, maar dat is niet zo, ik weet gewoon echt serieus niet hoe ik hieruit kan komen, wat ik kan doen om mn situatie wat fijner en dragelijker te maken.

Mijn geheim dus? Door mijn gedachtes ben ik een slechte moeder maar niemand weet dat...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Vrouw, Op 16-02-2009 11:28

Wat een nare situatie. Toch blijf je in dit cirkeltje als je niet gaat werken: te weinig sociale contacten. Er zijn heus banen te vinden van 9 tot 15.00 uur. Kan je kind nooit een keer bij een klasgenootje spelen? Bijv. woensdagmiddag? Je zult zien als je het vraagt, dat mensen je echt wel willen helpen, alleen je moet het durven vragen! Als ik in jouw situatie zat, zou ik me inschrijven bij een uitzendbureau. Heel veel succes, en neem je leven in eigen handen; laat je niet leiden door de omstandigheden, hoe moeilijk dat soms ook is. Veel geluk. :)

reactie Jaja, Op 17-02-2009 15:57

Vervelend dat je je zo voelt, maar de reactie op als je parttime gaat werken je dan net zo goed thuis kan blijven slaat natuurlijk nergens op. Je geeft eerst aan dat je leven niet loopt zoals je in gedachten had, maar wil er aan de andere kant dus ook niet veel voor doen! Het gaat toch niet om het geld, maar om de voldoening van het hebben van werk en er iets mee bereiken???!!!

reactie Theo, Op 20-02-2009 08:55

Hai, je ziet het even helemaal verkeerd. Je hebt een fantastisch leven, alleen wil je het nog niet zien. je hebt alle tijd om mensen te helpen met vrijwilligers werk, je in te zetten voor je omgeving, en daarbij ben je ook nog eens slim. Dat zijn de mensen die nodig zijn. Als je het zelfs een beetje voortvarend aanpakt, wordt je gevraagd om lid te worden van een politieke partij in je gemeente, waardoor je zelfs in de gemeenteraad gekozen kan worden omdat je je zo inzet voor je medemens. (Mijn moeder had MS zat in een rolstoel, maar met een beetje inzet werd ze toch gekozen als raadslid.) dus gooi je leven om en zie wat er allemaal mogelijk is. (Gemeenteraadsleden verdienen een hoop geld, en doen niks)

reactie inge, Op 28-06-2009 18:08

Eigenlijk bn je wel een goede moeder, want ondanks dat je spijt hebt van het krijgen van een kind zorg je wel voor hem. Dat vind ik goed moederschap. Hij is nu 12 en het duurt echt nog maar eventjes!! Als hij 17 is, dan heb je echt veel van je vrijheid terug en ben jij nog maar net 40 en stel dat je 80 wordt, dan heb je nog de helft van je leven over. Ik denk dat het goed is om je dromen te veranderen in doelen. Wat zou je willen over 5 jaar? Hoe is dat in stapjes in te delen (misschien een deeltijd/thuisstudie, baantje om te sparen enz.). Het geeft voldoening om alvast bezig te zijn met je doel voor later. Jouw tijd komt nog wel en ondertussen werk je er al aan, zodat het niet dromen in het oneindige blijft. En tot die tijd ben je dus gewoon een goede moeder!!

reactie noor, Op 04-07-2009 10:55

JIj geen goede moeder? Daar geloof ik niets van. Werk is ook niet alles met een kind. Ik heb het wel gedaan om uit de bijstand te komen en kwam tot de ontdekking dat ik er financieel op achteruit ging omdat bepaalde subsidies afvielen. Verder heb ik twee en een half jaar op drie kindjes gepast bij werkende ouders, die beiden in de onregelmatige dienst zaten. Het trekt een enorme wissel op de ouders, en op de kinderen vooral als de ouders naast hun dagelijkse bezigheden ook nog eens iets anders willen. Jij hebt een jongen van twaalf? Nog even en dan kan je gaan en staan waar je wilt. Misschien klan je in tussentijd een cursus volgen? Dan kom je ook in contact met anderen. Nog even geduld....

Site built by B-nuts