familie

Ik heb zon haat voor mijn vader.Soms wil ik hem iets aan doen.Maar dan denk ik dan zal ik naar hel gaan en dat wil ik niet. Mijn vader is heel erg streng.Laat effe mijn verhaal effe vanaf de begin beginnen.Toen ik klein was ong.6jaar werdt er van mij hoge dingen verwacht zo als de best zijn op school en al. Ik moest ook (omdat ik NL begreep ) brieven gaan lezen en naar die kontoortjes gaan waar volwassen dingen werden behandeld zoals de rekening en belasting.Het ergste was dat hij een eigenwijze man was. Ik probeer altijd om het tolken te vermijden.Wat haat ik om voor hem te tolken toen ik klein was niks van volwassen zaken afwist.Hij verwachte dat ik alles begreep omdat ik nederlands versta.Het ergste is dat ik dyslextie heb (weet hij nu nog steeds niet).Die man heeft mijn jeugd van mmij afgepakt de pret en het zin van mijn leven.Ik mocht nooit de huis uit om te spelen met mijn vrienden.Elke kaar als ze me vragen om buiten te spelen zeg ik dat ik niet mag.Maar mijn vrienden komen bij mij thuis aan bellen.En mijn vader gaat gelijk beserk.Hij zegt dan dat ze mij niet moeten op zoeken anders krijg ik pak slaag,want ik mag geen vrienden hebben.Mijn enige plezier is Tv of boeken lezen. Of ik ging effe mijn fantasie gebruiken en dacht ik aan buiten en wat ik zou gaan doen en al. Zo ging het door na een jaar was ik zo depresief dat ik me physch moe voelde en ik nergens zin in had.Ik haat om contact te hebben met mensen,ik heb dat liever niet.sigh het liefst wilde ik mijn leven eindegen,maar dat kan ik niet.Een keer was ik zo depresief dat mijn lichaam pijn deed. Het werd steeds erger en erger ik kreeg soms spier krampen overdag en in de nachten kon ik niet slapen vanwegen de pijn.Toen ben ik naar de huisarts geweest die zei hoe voel je.Zit het op school tegen,wordt je gepest.heb je probbelemen thuis? Ik zei neej en kropt alles binnen.Maar de huisarts zei dat er iets mij dwars zat.Hij zei tegen mij denk aan prettige dingen wanneer je die pijn aanvallen krijgt.En het hielp gelijk toen ik aan prettige dingen dacht.Ik ben nu een middebare scholier.Ik zit in het 1 alles ging goed ik had goede punten.Ik mocht naar HAVO(dat had ik niet verwacht ik had 530 op CITO). Ik was heel blij en dit betekent dat mijn vader in een goede humor zal zijn.De zomer vakantie was zoals altijd gevangeniss in de huis. Alleen ging hij voor 3 weken weg.Toen was ik vrij en kon naar buiten,maar het gekke was ik wilde niet ik had geen zin in.Ik wou niet me zelf buiten vertonen,want dan zou ik met andere mensen moeten praten(mensen kunnen soms echt hard zijn zeg vooral kinderen) wat ik niet wil en ik ben ook heel verlegen.Een deel is ook omdat ik niet wist hoe ik een conversatie met iemand moest aan gaan.Op school ben ik gewoon still en antwoord ik als ik een vraag krijg ,maar zelfs dat lijkt voor mij moeilijk omdat ik nooit de juiste zinnen kan uit spreken (ik kan dat niet uitleggen).Op school ging alles achteruit.Ik werd terug gezet naar mavo en mijn vierde jaar was ik zo depresief dat ik zei fcuked ik heb schijt.Gelukkig had ik de proefwerken een goede punten voor gehad,waardoor ik minder 5 had .Als ik nu terug ga denk aan mijn middebare school wat ik allemaal heb gemist dan wordt ik verdrietig en nog meer depresief.Het lijkt wel of ik elke dag dat ik wakker wordt een grootte steen op mijn rug moet dragen.Ik voel me ook niet lekker in mijn fel.Soms dan wil ik op een berg gaan staan en schreeeeeeuwen of mijn ogen dicht doen en nooit meer openen.Ik weet niet meer hoe het voelt om blij te zijn en dat ook echt in je bot en lichaam voelen.
Ik weet niet hoe ik van deze gevoel moet af komen.sigh mijn lichaam voelt soms goed,waneer ik lekker gesport heb en o het voelt zo lekker zeg ik ben effe de wereld vergeten en mijn lichaam komt energie vrij.Maar na het sporten voel ik me weer down en ben terug naar het oude.Soms voel ik me nog erger wanneer ik denk aan mijn toekomst als ik zo blijf dan zal er niks van mij komen.Ik wil een time out effe een heele lange tijd lang plezier hebben en me niet zo terug houden gewoon lekker op los sigh.
Ik voel als of ik niet thuis hoor in deze samenleving ik voel me een freak.Ik weet dat ik niet zo moet denken maar ....toch doe ik het,want ik weet dat ze naar mij kijken en over mij praten en dan wil ik terug en me zelf op sliuten in mijn kamer waar niemand iets tegen mij kan zeggen.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Lotte66, Op 23-02-2009 08:48

Jaffa, ga opnieuw naar de huisarts, en vertel hem gewoon eerlijk wat er allemaal speelt.Ik hoop dat je hier wel met je moeder of met een ander vertrouwenspersoon , bijvoorbeeld via Bureau jeugdzoeg(tot 18 jaar), er over kan praten. Mogen je andere zusjes en broertjes ook niet uit huis van je vader?Wat geeft je vader als reden op dat je/jullie niet uit huis mogen? Mag je moeder ook niet uit huis? Hopelijk kan de huisarts en Bureau jeugdzorg, ambulante hulp aan huis bieden, en als er meer nodig is, dan zal die hulp ingezet worden (verzoek tot raadsonderzoek bij de raad voor kinderbescherming) Misschien kan je elders onder begeleiding wonen,met behulp van Bureau Jeugdzorg, en hoop ik dat je hulp zoekt voor je somberheid en alle sombere gedachtes. Succes he

reactie Paul Antwerpen, Op 24-02-2009 11:18

Doen wat Lotte ( hierboven )zegt hoor, is schitterende raad en de enige echt goede oplossing ! Sterkte

reactie buitenlands meisje, Op 27-02-2009 11:51

Hoi Jaffa, Alles wat je zegt klinkt heel erg bekend in de oren. Het is vergelelijkbaar met situaties waarin ikzelf zo nu en dan in verkeer. Ik heb als kind ook altijd voor tolk moeten spelen voor mijn ouders. Ik moest ook al die volwassenen dingetjes al begrijpen en zodra ik iets niet wist of slechte cijfers op school haalde was ik gelijk iemand die niks kon, volgens mijn vader. Op straat word ik tot op de dag van vandaag nog gediscrimineerd, omdat ik een oosterling ben. Praten met mijn ouders helpt niet. Waarschijnlijk heeft het ook geen nut voor jou. Ik heb zelf een tijdje cognitieve gedragstherapie gehad, puur om het feit dat ik nauwelijks heb geleerd hoe ik met mensen om moest gaan. Hierin heb ik geleerd hoe ik moet communiceren en me kan opstellen tegenover dingen of mensen waar ik bang voor ben. Als ik jou was zou ik gewoon toch proberen om een plekje te vinden in de Nederlandse samenleving. Ga leuke dingen doen met je vrienden of met mensen die je vertrouwt. Probeer gewoon je eigen ding te doen, zodat je toch nog jezelf kan zijn. Als je ergens mee zit, kun je ook met je vrienden praten of met een maatschappelijk werkster. Misschien dat zij je wat raad kunnen geven. Sterkte ermee!

reactie jaffa, Op 28-02-2009 01:21

ik word erg boos zeg dat ouders je niet kunnen waarderen wat je doet voor hen. Ik heb zelfs zo hard gewerkt om havo te halen(terwijl ik lagere advies had dan mavo)en daarna ging het berg afwaart en ja ik was dan de domste en was ik vergeten.Niet dat ze zelfs blij zijn dat ik vmbo-tl heb kunnen doen beter dan andere klasgenoten (die dat advies hadden). Maar dank je wel voor het reageren op mijn topic.Alleen is het voor mij zon beetje te laat en heb mijn leven vergooid zit elke dag binnen te moe om naar buiten te gaan en ook geen zin. leven is voor mij betekenisloos(mijn pit energie lijkt wel weg gezogen).Ik weet niet eens wat mij op de benen houd.Elke dag dat ik op staat is een klote dag voor mij. Mijn pa woont nu ergens inn het buitenland zie hem heel weinig.Ik ben nu wel naar de huisarts gegaan en verteld over mijn concentratie problemen 1 van de grootste oorzaak van mijn somberheid en ze heefte naar GGZ verwijst. Ik wil iets goeds komen uit deze pad.hopelijk raak van mijn somberheid en onzekerheid kwijt en heb ik de vechtlust in het leven weer terug.Waardoor elke dag met een goede gevoel en volle tueg van mijn leven kan genieten. Ja ik denk dat ik is moet gaan stappen of zo (nog nooit gedaan) met een vriend en lekker de beest uit hangen.

reactie jaffa, Op 28-02-2009 01:35

Het is nou eigenlijk allemaal al voorbij.Mijn vader woont in een andere land en reist vaak zie hem niet meer (gelukkig).En bij ons is het erg moeilijk om met zulke dingen naar voren te komen het is zeer complex.Mijn moeder nou ik haat haar ook omdat hij het zelfde met haar heeft gedaan.Maar zei had terug gevochten tegen hem,maar ik dat kan haar niks schelen ,want over mij is hij nog de baas. Ik ben ook nog eens op scheepd met een opleiding dat ik nooit wilde doen ,waar ik nooit mijn intresse in had.

reactie Scarabee, Op 17-04-2009 11:27

Hai Jaffa, Ik las jou reactie op Anoniem18 over een verslaafde vader. Als jij mensen adviseerd om toch echt niet naar raad van anderen te luisteren,wat doe je dan op deze site ???

Site built by B-nuts