familie

ik ben een meisje van 14 jaar
ik ging heel vaak ergens heen met vriendinnen van me en lol hebben
met een paar jongens maar toen na 2 maanden vroegen ze of ik in de box kwam om hun te pijpen
ik zij neej ik doe dat niet hou er mee op om dat te vragen
de volgende dag zag ik ze weer bij de winkel..
me vriendin ging naar ze toe en ze groeten ze kwamen naar mijn toe om te vragen hoe het met me ging
ik zij goed hoor en met jullie??
ik ging weer wel later en we zagen ze buiten toen kwamen ze met auto's achter me aan ( met 3 auto's) ik was bang en zij tegen me vriendin ik ga weg ik wil die problemen niet
me vriendin zij: niet zo bang doen ze doen je niks
maar zoals jullie wel weten doen ze me vriendin niks omdat zij turks is en iik nederlands..
toen in de avond ging ik naar me nicht..die woont bij hun in de buurt..
ik zag ze en ze hadden me mee genomen in een box en me nicht ook met andere jongens..
ik was bang en schreeuwde gelukkig hoorde een vriendin van mijn me en die kwam in ie box om te kyken wat er was... gelukkig ben ik daar weg gekomen anders was het anders afgelopen
ik zie ze nu nog steeds hheel vaak..

xxx

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie jaffa, Op 11-04-2009 21:08

Zijn zeker Turkse jongens(geen wonder). Zijn bijna altijd aggeressieve mensen. Goed dat je niet met hn bent gegaan meestal zijn het loverboys. Hoe je dit moet oplossen zou het aan je ouders vertellen en je vriendinnen dat hun gedrag niet tolereert. Ook dat je niks met hun te maken wil hebben. Nooit met zulke jongens omgaan!!!

reactie Els, Op 11-04-2009 21:44

Wat een nare gebeurtenis! Ik hoop dat je het je ouders hebt verteld of dat alsnog gaat doen. Schaam je niet want dit heeft niets met jou te maken maar alles met het onfatsoenlijke grensoverschrijdende gedrag van die jongens. Blijf hier niet alleen mee rond lopen en zoek bij hen een stukje bescherming. En ga in vredesnaam een cursus zelfverdediging doen zodat je beter voor jezelf kunt opkomen. Heel veel sterkte.

reactie jochem, Op 12-04-2009 06:46

direct de vriendin aan de kant zetten. en als het nog een keer voor komt aan je ouders vertelen, en naar de politie gaan.die k.t turken laten je anders niet met rust.doen meisje voor je eigen bestwil. jochem

reactie Charley, Op 12-04-2009 18:58

Die gebeurtenis is erg maar van deze reacties schrik ik evengoed. Net alsof elke turkse jongen fout is; potverdorrie wat een kortzichtigheid!

reactie Lotte66, Op 12-04-2009 19:54

Melisa, Vertel dit aan je ouders .Zij kunnen samen met jou naar de wijkagent en naar de zeden politie. Mogelijk ben je niet de eerste en niet de laatste en zou het zelf kunnen zijn dat dit loverboys zijn.Ze rijden auto, dus zeer waarschrijnlijk zijn ze boven de 18. Het kan zijn dat deze jongens bekend zijn bij de(zeden) politie en dat ze el een strafblad hebben. Het is erg belangrijk dat je aangifte doet, ook al is er (gelukkig) geen sprake van daadwerkelijke verkrachting, doch het had zeker kunnen gebeuren en het is zeker een bedreigende situatie. Mogelijk zijn je nicht en of vriendin ook al slachtoffers geworden, of gaan dit worden. Ook zij zijn mogelijk bang, dan wel zeer naief en kwetsbaar en niet assertief. Dus vertel dit echt aan je ouders en politie.Alleen dan kan dit stoppen. Heel veel sterkte en ga vooral niet s,avonds alleen in de buurt lopen (naar je nicht), want veilig is het zeker niet!. Succes

reactie meliisa, Op 13-04-2009 11:29

heey aardiig dat je op me geheim hebt gereageerd.. ik durf het niet te vertellen aan me ouders ik ben bang dat ze het vertrouwen in me kwijt raken en dta ik niet meer naar buiten mag gaan.. en ik hbe het wel aan me beste vriendin vertelt als er iets is kan ik altijd naar haar toe gaan en sse troost me wel dan ;)

reactie Els, Op 16-04-2009 09:47

Hoi Melissa, Ik ben een vrouw van 40 jaar en ik ben op mijn 14e aangerand. Ik ben een nacht lang vastgehouden door een man die me dreigde te verkrachten. Ik heb niets verteld aan mijn ouders omdat ik bang was dat ze me zouden veroordelen. Uiteindelijk heb ik jaren later tijdens therapie deze gebeurtenis en nog een andere kunnen verwerken. Desondanks heb ik het mijn moeder vorig jaar pas verteld. Het bleef ergens tussen ons in staan en sinds ik het heb verteld is onze relatie sterk verbeterd. Ik heb zelf inmiddels een dochter van 13 en nu besef ik pas hoe jong ik wel niet was toen het gebeurde. Ik hoop dat mijn meisje nooit zoiets overkomt maar als dat wel gebeurt dan hoop ik dat ze het me durft te vertellen. Niet om haar vervolgens binnen te houden maar wel zodat ik haar kan troosten en met haar kan gaan zoeken naar manieren om met dit soort situaties om te gaan. Mijn levenservaring heeft wel impact gehad. Mijn dochter kan aardig vechten en vanaf jongs af aan voed ik haar op met dat ze de baas is over haar gevoel, gedachten en lijf. Desondanks kan er iets gebeuren en ik hoop dat ze me dan voldoende vertrouwd om zich te uiten. Mijn hart breekt bij het idee dat ze er alleen mee zou blijven lopen. Misschien ervaart jouw moeder dat ook zo maar dat kan je op dit moment niet weten. Los daarvan....... veel vrouwen hebben geweldsdelicten meegemaakt; wie zegt dat jouw moeder niet ooit ook slachtoffer is geweest. Geef jezelf en haar een kans! Over aangifte doen......... Denk daarover na. Ik heb er nooit over nagedacht maar werd er onlangs wel mee geconfronteerd. In de plaats waar ik ben aangerand zijn onlangs een aantal mensen opgepakt die zich bezig hielden met kinderen. Ik heb mezelf toen wel afgevraagd wat ik zou doen als ik er achter zou komen dat het om dezelfde persoon gaat. Ik weet het nog steeds niet aangezien de initialen anders zijn maar toch was ik best verbaasd dat ik zo reageerde. Achteraf gezien had ik aangifte moeten doen om mogelijkerwijs te voorkomen dat er nog meer slachtoffers zouden vallen. n voor mijn eigen eer-gevoel! Achteraf gezien had ik het ook beter direct aan mijn moeder moeten vertellen. Het heeft zo'n impact op mijn leven gehad en op onze relatie. Juist het niet vertellen heeft het kwade meer de ruimte gegeven.

Site built by B-nuts