familie

Mijn moeder is altijd erg labiel geweest. Na mijn geboorte en die van mijn broertje heeft ze postnatale depressies gehad en is zelfs een aantal keren opgenomen geweest in een psychiatrische instelling. Al sinds ik me kan herinneren slikt ze anti-depressiva. Zo'n 10 jaar geleden is ze echter ook beginnen te drinken. In het begin trok ik het me erg aan, vooral omdat ze vaak ruzie zocht met mensen in de buurt. Als haar iets niet aanstaat gaat ze die mensen daarop aanspreken, zo heeft ze ooit een keer een drama gemaakt van het feit dat de buurvrouw een poetsvrouw had, wat dacht die vrouw wel niet! En zij doet het toch ook zonder poetshulp! Ze is dan heel kortzichtig en onredelijk. Ook zeurt ze over de meest idiote dingen, laatst liep ze te huilen over het feit dat zij als huisvrouw geen pensioen later krijgt en dat ze dat bélachelijk vind, 'alsof huisvrouwen niet werken.' Op zich had ze ergens wel een punt, alleen ze dóet niks in het huishouden, ze doet altijd alsof ze het mega druk heeft met alles en nergens tijd voor heeft.

Ik woon inmiddels al een aantal jaren niet meer thuis, ik heb een hele lieve vriend en zijn familie is echt zó anders dan de mijne. Zijn familie heeft de mijne ook nog nooit ontmoet, gewoon omdat ik me schaam voor mijn moeder. Mijn vriend zijn familie zit t.o.v. mijn familie behoorlijk in de slappe was. Ze hebben een mooi groot huis, mooie auto's etc. Ik weet zeker dat mijn moeder daar haar zegje al over klaar zou hebben. Nu ik zwanger ben pieker ik steeds meer over de dag dat mijn schoonouders mijn moeder gaan ontmoeten.

Ik ga ongeveer 1x in de week naar mijn ouders, maar meer om mijn vader en broertje te zien. Die kunnen haar ook wel schieten, vooral mijn broertje. Het ergste is dat ik gewoon niet vergeleken wil worden met mijn moeder. Soms belt ze wel eens met wat familieleden van haar en dan vertelt ze 'trots' over mij, mijn broertje of iets anders. Maar ze doet dat alleen zodat zij in de 'belangstelling' staat (denkt ze). Ze kan zichzelf ook altijd heel goed in de slachtofferrol duwen of als iemand iets verteld heeft zij het wel 10x heftiger meegemaakt. Als ik met mijn vriend op bezoek kom (das zo'n 1x per jaar 'verplicht' met Kerst) dan doet ze altijd zo idioot en meent ze dat ze leuk is. Ik schaam me dan werkelijk dood voor haar!

Ik word er soms echt niet goed van en ben blij dat ik dan naar huis kan vertrekken. Ik vind het wel zielig voor mijn vader en broertje, omdat de sfeer vaak te snijden is door haar. Soms word het me te veel en zeg ik dat ze een verdomde alcoholiste is, maar in haar ogen is dat niet zo, ze drinkt gewoon graag 'wat wijn.'

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie jaffa, Op 17-04-2009 23:48

:( Tssszzz er zn zat mensen die nooit een moeder hebben gezien. En jij zeurt over je moeder. Omdat ze zo anders is. Ik heb veel erger moeders gezien dan die van jou. Stop met huilen en respecteer je moeder. Je moeder kan er gewoon niks aan doen. Je zei al zelf ze heeft depressie. Heb je dat ooit gehad echt erge depressie. Nou ik wel hoor. Ik kan je zeggen dat het niet leuk is. Soms sta je op het punt om je zelf te verliezen. Dan ga je echt los van binnen door al die emotie en pijn en weetje niet meer wat je doet (geluk is het bij niet zo ver gekomen). Dus zorg voorje moeder respecteer haar. Je bent zelf zwanger nu dat was je moeder ook van jou zoveel pijn had zij van jou. Maar omdat ze van je hield heeft ze er door heen gestaan. Steun haar en heb schijt aan andere mensen. Het best watje voor haar kan doen is hulp zoeken voor haar.

reactie x, Op 18-04-2009 11:43

Niet zo gek dat je voor je moeder schaamt en gezien de omstandigheden hoef je daar eigenlijk totaal niet geheimzinnig over te doen. Alcoholisten gedragen zich nu eenmaal zo. Als je een fijne band hebt met je schoonouders vertel ze dan over hoe je bent opgegroeid. Mochten ze elkaar dan treffen dan weten je schoonouders dat ze veel met een grote korrel zout moeten nemen. Wat betreft je vader........het is zijn eigen keuze om bij haar te blijven en het is zijn keuze geweest om zijn kinderen te laten opgroeien in deze situatie. Mocht je nog nooit gepraat hebben met andere (volwassen) kinderen in deze situatie dan raad ik je aan om dat te doen. Sterkte en geniet van je zwangerschap.

reactie x, Op 19-04-2009 01:39

Hoi Jaffa, Haar moeder heeft geen probleem....... Ze drinkt alleen af en toe een wijntje. Ik zeg dit om aan te geven dat iemand die drinkt dat eerst zelf in moet zien voordat je werkelijk iets voor haar/hem kunt betekenen. Je hebt gelijk dat een depressie erg is maar ieder mens zou wel kunnen proberen om daar vanaf te komen. Gaan drinken is zeker niet de remedie. Respect hebben voor je moeder terwijl ze zich zo laat gaan en je als kind zo laat vallen lijkt mij errrrrug moeilijk. Dan heb je een fikse weg te gaan. Keer op keer op keer zakt je broek af als je ziet hoe je zuipende ouder zich gedraagt. Krijg die maar eens omhoog als je volwassen bent. Om nou te zeggen 'wees blij dat je een moeder hebt' vind ik een dooddoener want hoeveel moeder kan een vrouw zijn die geen oog heeft voor de noden van haar kind. Respect zou van 2 kanten moeten komen en een ouder die drinkt heeft geen respect voor haar/zijn kind(eren). Ik denk dat het prettig voor een kind kan zijn als het op een zeker moment mededogen kan ervaren. Kan inzien dat de drinkende ouder logischerwijs voor deze weg heeft gekozen. En dat ze hoe dan ook je het leven heeft gegeven. Een familieopstelling (zie Indra -familieopstellingen) kan daarbij groots effect hebben. Respect ontstaat er niet door, m.u.v. het besef dat je zonder haar niet zou bestaan maar inzicht en mededogen kunnen voor een stuk rust in jezelf zorgen. Het enige wat je kan doen in zo'n situatie als deze is goed voor jezelf zorgen. Je kan pas helpen als de ander geholpen wenst te worden. Soms is de enige hulp die je kunt bieden weg te blijven zodat de drinkende ouder werkelijk wordt geconfronteerd met de keuze tussen drank of kinderen.

reactie vrouw, Op 19-04-2009 12:11

Ik begrijp je gevoelens, het lijkt me heel moeilijk. Toch moet je ervan uit gaan, dat je moeder van je houdt, en dat ze het zelf ook misschien wel heel anders wil/iemand anders zou willen zijn! Sterkte.

reactie die ene, Op 23-04-2009 09:50

Ook mijn moeder drinkt, en als ze als een dronken tor aan de telefoon hangt, kap ik snel af.Ik heb mijn leven, zij maakt er bijna geen deel van uit.Als moeder tolereer ik haar maar eigenlijk ben ik van haar vervreemd.We zien elkaar weinig en als oma van mijn kinderen stelt ze ook weinig voor, eens in het jaar komt ze langs, doet wat ZIJ leuk vind en vertrekt weer na 2 uurtjes.Alles draait om haar...wat ik denk of voel,ach...Voor mijn kinderen is ze een vreemde, en ik heb de situatie aanvaard.Ze is mijn moeder maar daarmee is alles gezegd, ik verdoe mijn tijd niet aan schaamte of haat want dat is ze me gewoon niet waard.Laat je dus niet gek maken, ze is ook maar een mens.Leef je leven, en trek je niet teveel van haar aan, dan kan ook niks je raken...de dag komt dat ze er niet meer zal zijn.

reactie cobie, Op 26-04-2009 10:02

je moet je eigen niet voor je moeder schamen krijg je spijt van als ze er niet is wees blij dat je ze nog hebt

reactie cobie, Op 26-04-2009 10:08

ja de dag komt dat ze er niet meer zal nou mijn moeder is er ook niet meer en ik had het zelfde ik moest ze ook niet maar toen ze stierf zat ik wel aan haar bed ik heb ze als mens gezien nou denk ik vaak aan haar terug was ik er maar meer naar toe gegaan maar helaas kan dat niet meer dus ga meer naar je moeder voor je het weet is het te laat en gaat het niet meer

reactie die ene, Op 19-05-2009 09:04

Cobie...het maakt niets uit.Ze heeft me zo een pijn gedaan door nooit echt deel uit te maken van mijn leven, mijn man niet te accepteren en nooit een echte grootmoeder voor mijn kinderen willen zijn...als ze gaat, dan gaat ze.Reeds 1000den keren discussies met haar gehad die tot niks leiden.Dan houd het op.Als ze er niet meer is, hoef ik ten minste ook niet meer dat geklaag over moederdag te horen- dat niemand haar opbelt- terwijl het ooit zo onbelangrijk voor haar was allemaal...haar gebrek aan betrokkenheid, dat gevoel van altijd maar expres door haar dwarsgezeten te zijn geweest...heus, als zij er niet meer is is het een opluchting! Ik wil van mijn loyaliteit af, ik krijg toch altijd 0 op rekest!

reactie R, Op 01-07-2009 13:46

Klint bekend. Moeder haar leven lang bij therapeuten, antidepressieva, alles draait om haar. Al de eeste ontmoeting van haar met mijn schoonouders legt ze haar levensverhaal (haar problemen dus) op tafel. Mijn schoonouders hebben slecht medelijden met haar. Bereidt je schoonouders voor: hun reactie kan je zeer meevallen als ze "normaal" in het leven staan!

reactie Roos, Op 27-10-2009 22:19

Ik begrijp hoe je je voelt. Besef dat je alleen je eigen houding kunt veranderen. Je moeder is hoe ze is, die kun je (helaas) niet veranderen. Het komt er op neer dat je zal moeten accepteren hoe ze is. Dat houdt niet in dat je het met haar eens bent, maar wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor haar gedrag! Misschien kan jij of je vriend zijn ouders laten weten wat jij van je moeder en haar gedrag vindt. En als het teveel druk geeft, je bent niet verplicht om de ouders aan elkaar voor te stellen. Succes!

Site built by B-nuts