Ik ben inmiddels al jarenlang getrouwd en we hebben kinderen.Helaas heb ik het wel hondsberoerd getroffen qua schoonfamillie.Zij hebben me nooit echt geaccepteerd, en nadat ik door schoonma werd afgegrauwd in mijn eigen huis en er nogal geprikkeld op reageerde (ik had een jet lag) barstte de bom en sindsdien is het helemaal mis.De haat en ongenoegen die we over ons heen kregen is met geen pen te beschrijven, varierend van een rotbriefje van schoonzus toen we 5 jaar getrouwd waren tot schreeuwen, schelden en tieren aan de telefoon toen bij ons een kindje geboren was...ze schamen zich werkelijk nergens voor en hun onbeschoftheid ten aanzien van ons gezin kent geen grenzen.Ik ben inmiddels ook onterfd, maar dat ik hun vieze besmette geld niet eens wil komt niet in hun botte materialistische koppen op want in hun benepen burgerlijke wereldje is iedereen immers net als zij en draait het alleen maar om geld en bezit.Maar de meest elementaire fatsoensregels gaan aan die lui voorbij.Het meest hinderlijke zijn hun telefoontjes, meestal net als je het niet verwacht. Ik wil ontzettend graag van ze af, mijn man heeft ze doodverklaard maar dat steeds weer opduiken en de meest intieme momenten van je leven kiezen om te vergallen...ze gaan maar niet dood ook.Wie herkent dit ook?