Mijn zelfhaat en mijn laatste roep om hulp met alles ik weet niet meer wat ik ben.
Geschreven door ...., Op 11-11-2019 19:34
Lieve mama en papa, jullie zijn er altijd voor me en doen alles voor me maar altijd laat ik iedereen in de steek bederf ik alles en ik snap dat ik gewoon alleen hoor te zijn. Alles wat ik doe sloop ik uiteindelijk toch wel. Sorry dat ik niet het kind ben dat jullie hebben gehoopt dat ik was ik hou van jullie.
Chrystal ik hou veel van je maar je verdient iemand beter je zou niet altijd elke seconde op me moeten letten je bent perfect zoals je bent geloof mij maar. Het probleem ben altijd ik geweest. Op de basischool werd het me duidelijk gemaakt op de middelbare altijd werd het me duidelijk gemaakt dat gewoon mensen misschien wel echt gwn beter af zijn. Wanneer ik niet meer in hun weg sta. Mijn broer heeft geen last van me, me ouders hebben rust en iedereen gheeft voor de rest rust. Elke dag bedenk ik me wel zijn mensen beter af zonder mij. Ik bedoel ik ken er genoeg die waarschijnk nee zeggen en me toch nie missen zoals ik mezelf nie zou missen. Meesten zeggen toch alleen nee omdat het het maatschappelijkste is. Ik weet niet wat ik meer moet doen en ik heb altijd haat gehad aan alles sinds ik eigenlijk wist hoe stom ik ben hoe idioot ik altijd ben. Wat ik allemaal fout doe. Ik haat me leven ik kan misschien veel zoals mensen denken en toch voel ik me een neitsnut ik voel me op een of andere reden schuldig voor al het slechgte dat me ooit is overkomen. Me moeder kreeg kanker me opa en oma was ik toen elke dag. Me opa stierf niet veel later en de mensen die ik liefheb stierven 1 voor 1. Alsof ik het middelpunt ben voor dood en verderf. Mama kanker, Opa kanker in het bloed, Oma dood, engelse oma dood mensen om me heen foetsie, A*** was toen me beste vriend stopte met me praten toen ik naar middelbare ging me andere vriend van xbox die ik al vanaf begin kende wilde zm plegen terwijl ik dacht hem zo goed te kennen tpch beide enkels gebroken en hij moest naar ziekenhuis. Natelie vriendin van mama kwam altijd op me verjaardagen had een hersentumor. Op me feestjes had ik altijd de mensen uit me klas maar bijna nooit dezelfde na het schooljaar ging iedereen altijd weg. Daar zie ik het dan weer mensen meoten niks van mij. Zelf ben ik toch nu maar de aggressiieve de persoon die niemand in de buurt mee wil zijn. Het rare joch dat niemand begrijpt de persoon die altijd maar voor heel soms iets leuks kan zeggen. Ook pas ik me altijd aan aan iedereen niet kwa dingen doen maar kwa wie ik ben. Ben altijd alles geweest wat mensen wilde dat ik was. Alleen voor me ouders kan ik dat niet, omdat ik weet niet wat ze willen dat ik ben. Ik stel mezelf en iedereen altijd teleur wil altijd alles doen voor anderen en het moment dat ik anderen wil helpen sloop ik alles alleen maar meer. Dus wat ben ik nog waard voor de wereld. Volgens mij helemaal niks. Ik sla me vuitsten kapot wnr ik me weer eens nagelaten voel de meeloper meer ben ik nooit geweest en altijd als ik denk dat ik iets heb bereikt ben ik toch nergens.
Misschien snap ik toch wel ook wrm mensen mij naar een psycholoog wilklen sturen normaal ben ik toch nie dood wil ik wel ma ben toch te bang voor het zwarte einde ik heb maar par redenen om te leven C********, mama, papa, mijn broer en j***** en j****** de enige mensen die misschien ooit met me willen praten. Ik voel me niks slecht stom haat mezelf en alles wat ik doe… Wie ben ik eigk.. wat ben ik… en waar ben ik goed voor…
Ik wil hulp ik wil weten wat er mis is met mij en als er word gezegt dat er niks mis is met mij wil ik weten wat ik dan fout doe. Want toch gaat alles wat ik doe voor me gevoel kapot niet goed.
reactie You, Op 24-11-2019 12:42
Beetje verward?
Niemand is perfect. Je bent geen mens als je af en toe een dipje hebt.De uitdaging en kracht zit hem in. Hoe ga je met tegenslagen om. I am a winner ondanks de blokkades!
reactie ED, Op 13-02-2020 21:02
Het is nu moeilijk om te beseffen, maar deze periode gaat jou uiteindelijk een wijzer mensen maken. De grootste leiders van de geschiedenis, zoals Churchill en Lincoln, kampte met gevoelens die jij nu hebt en konden alleen worden wie ze zijn geworden door het feit dat ze dit soort periodes doormaakte. Je hoeft niet meteen de politiek in te gaan, maar meer om je te verzekeren dat je niet eenzaam bent en hier alleen maar sterker van kan gaan worden.
Je moet proberen om minder kritisch te zijn op jezelf. Deze kritiek zorgt ervoor dat je alles begint met de verwachting dat het niet gaat lukken. Het is geen wonder dat dingen dan ook daadwerkelijk verkeerd gaan. Ik raad je wel aan om jouw horizon te verbreden en te zoeken naar hetgeen je getalenteerd in bent. Getalenteerd ben je namelijk zeker, de beschrijving van jouw emoties laten zien dat je diepgang hebt. Verken deze diepgang: Lees boeken, kijk mooie films, fantaseer en probeer te creeren. Ik denk dat het jou goed zal doen om een Autobiografie te lezen van iemand die jij cool vindt. Dit zal je inspireren en leren dat iedereen, met name de echte mensen, door kut periodes gaat. Ik weet niet hoe oud je bent, maar als tip: Scar Tissue van Anthony Kiedis.
Je moet jezelf niet pijnigen door constant jezelf te dwingen om in het plaatje van wat jij "normale mensen" noemt te passen. Je bent niet anders, maar speciaal en dat moet je omarmen.
Ik heb vertrouwen in je en weet zeker dat alles goed gaat komen. Over vijf jaar kijk je terug op deze periode en ben je blij dat je jezelf hebt leren kennen omdat je daardoor een pad hebt gekozen dat jou langdurig geluk geeft.