familie

Lieve Pap,

Het gaat slecht met me. Al een tijd vermoedde ik dat het niet goed ging, maar nu besef ik dat het slecht gaat. Steeds vaker verlang ik naar het verleden, ondanks dat ik stiekem weet dat ik in die tijd juist zo naar de toekomst snakte.

Weet je nog dat het een paar jaar geleden ook even slecht met me ging? Ik heb je nooit durven vertellen dat ik toen naar een cursus van meditatiecursus ben gegaan onder leiding van jouw zus. Ik weet niet of jij me dat ooit zou hebben vergeven, maar weet zeker dat je het nooit had kunnen vergeten. Om onze relatie niet te schaden, heb ik het verzwegen en hoopte ik zo nog te kunnen voldoen aan jouw beeld van een man.
Uiteindelijk was niet de cursus, maar jij de reden dat ik mijn zorgen wist te relativeren en moed kreeg om kracht te vinden in plaats van zwakte te omarmen. Je belde, dat deed je nooit, en vroeg hoe het ging. Deze vraag kon ik niet sociaal wenselijk beantwoorden. Vervolgens was jouw advies zoals altijd: onorthodox, ongenuanceerd, ontwapenend en concreet.

â€œDit had ik wel vaker in Afrika, niets om je zorgen over te maken. Vanavond moet je gewoon naar de kroeg gaan, een goede Rum Cola drinken en een knappe meid een zetje geven. Je zult zien dat morgen alles weer beter gaat.â€

Je had gelijk, de volgende dag ging het beter. Jij paste niet in het plaatje van Psycholoog, maar toch was jij op jouw manier de beste die er ooit is geweest. Heel mijn leven heb ik met verbazing aanschouwen hoe jij mensen wist te doorgronden, liet breken en adviezen gaf waar zij steun in vonden. Als het slecht ging, duurde het nooit lang voordat mensen jou vonden of jij hen gevonden had. Bij jou voelde zij zich dan veilig, alsof ze ondanks dat de omstandigheden op het tegendeel wezen nog steeds zichzelf waren. In zoveel woorden moedigde jij mensen aan om te vechten en verzekerde hen dat zij niet alleen stonden in de strijd die hen te wachten stond.

Het lukt mij ineens niet meer om iets af te ronden. Op maniakale wijze vlieg ik verschillende projecten aan en zit ik tot diep in de nacht irrelevante details uit te werken, alsof ik naar redenen zoek om het eindproduct in onvolledigheid te laten geschieden. Het is deze angst om te vallen dat nu mijn grootste struikelblok is geworden. De enige die ik mij laat helpen is mijn lieve vriendin. Toch laat ik ook haar geloven dat het beter met mij gaat dan werkelijk zo is, uit angst dat zij mij laat vallen als ik met teveel gewicht op haar ga leunen. Deze ontwikkeling is onbewust in mijn leven geslopen sinds ik jou als vangnet ben verloren.
Ik besef me nu pas wat je altijd voor me hebt betekend, hoe veel ik op je leunde en hoe wankel ik me voel zonder je. In mijn hart heb ik jou altijd trots willen maken en de afwezigheid van dat vooruitzicht laat mij stuurloos achter.

Ik hou van je pap en ik mis je,

Jouw zoon

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Duifje, Op 14-05-2020 00:24

Mooi, dank voor de inkijk. Angsten hebben wij allemaal. Jij bezit de kracht. En jij heb de sleutel in handen. Als je het vele wat je gedaan heb, kan je dit ook. Mits je in je zelf geloofd. Hup zet die stomme angst op zei. Luister naar je hart, je intuÃ¯tie is je kracht. Wens je wijsheid op momenten dat je het niet meer weet. En heel veel succes mbt tot je dromen en mooie projecten. Maar bovenal ook rust om in balans te komen.

Site built by B-nuts