familie

Ik heb een korte maar heftige relatie gehad toen ik 20jr was met een vrouw van 33jr.
Na een half jaartje sex was ze zwanger en dat kon ik toen niet echt een plek geven en heb toen gelijk de relatie beeindigt.Ik weet dat ze is bevallen van een gezonde jongen.
Heb haar daarna nooit meer gezien en gesproken.
Ik ben nu inmiddels 37 en gelukkig getrouwd heb een kind en een heel goed leven.
Maar leef toch al 17jr met dit geheim niemand weet hier iets vanaf.
Mijn ex en misschien mijn kind weten dit?
Ik wilde dit toch even van me af schrijven.

Grts S.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Lotte66, Op 10-07-2009 12:00

Zeer heftig dat je je ex en je zoon in de steek hebt gelaten.Je was 20 jaar en volwassen.Ook zeer heftig dat je nooit de moeite hebt gedaan contact met je zoon te krijgen.Dat zijn moeder dat niet gedaan hebt, kan ik mij heel erg goed voorstellen, want je hebt haar erg veel verdriet gedaan. Ook vindt ik het heel erg dat je voor je huidige partner en je dochter geheim houd dat er nog een zoon/half-broer is, van 17 jaar!. Wees een echte vent en zoek contact met je zoon en vertel je vrouw en dochter de wwarheid. Ik vind dit voor je zoon echt heel erg. Hij zal zijn hele leven lopen met het idee, dat zijn vader hem niet wilde en dat hij ongewenst was voor zijn vader, en dat je hem en zijn moeder in de steek hebt gelaten. Je hebt toen absoluut niet je verantwoordelijkheden genomen.

reactie tarivia, Op 15-07-2009 21:21

HAha. Wat denk je nu zelf dat ik dit bewust heb gedaan. Ik probeer al een lange tijd hem te vinden maar weet niet waar ze wonen. Je hebt heel makkelijk praten hoor. Ik doe echt wel de moeite om hem en mijn ex te vinden. Ze zijn naar de geboorte verhuist naar een andere stad en ik weet niet waar ik hen vinden kan. En ja ik heb een geheim voor mijn huidige vrouw en kind daar schaam ik me niet voor hoor. grts tarivia

reactie Maart, Op 18-07-2009 19:36

Beste Lotte66, Al enige tijd merk ik dat jouw reacties nogal eenzijdig zijn. Je oordeelt wel erg snel. Natuurlijk is het niet in de "haak" wat hij schrijft, maar hij was 20. Natuurlijk is DAT niet het excuus, maar er zijn momenten in je leven dat je dingen doet... waar je op DAT moment geen raad mee weet, zoals deze schrijver. Sommige dingen zijn echt moeilijk. Ik heb het idee dat iedereen in jouw ogen maar "perfect" moet zijn en direct moet handelen. Fouten worden er altijd gemaakt. Bewustwording is een tweede, ookal is dat 17 jaar later!! Het is NOOIT te laat! Bovendien zijn er ook moeders die de "verwekker" van hun kind nooit iets vertellen. Er zijn vrouwen die kost wat kost een kind willen en daar iemand voor "gebruiken". Natuurlijk was hij er zelf bij... maar dat betekent nog niet dat hij dan bij die vrouw had moeten blijven omwille van dat kind. Welk leven had dat kind gekregen met een vader in de buurt, die het eigenlijk helemaal nog niet weet, zelf nog een kind is! .... denk je niet dat dat erger is qua gevoel? Iedere dag weer "voelen" dat... je ouders eigenlijk niet bij elkaar willen zijn, maar omdat jij "nu eenmaal was verwekt?" dat wel doen? Vreselijk! Ik begrijp ook dat hij het niet aan zijn huidige vrouw vertelt, maar dat moet wel een keer gebeuren... Weer aan de schrijver gericht: er komt een dag dat het zoontje zelf op zoek gaat... en dan? Moet ze het van een ander horen! Dan ben je haar zeker kwijt! In ieder geval, zoek hulp, vertel het vrienden en bedenk wat je (alsnog) kunt doen in jouw (en het leven van je zoontje) leven. Het is niet iets om je te schamen, het gebeurt OVERAL en 1 op de 3 kinderen in een gezin zijn NIET van de vader van dat gezin. Maar ookal kon je toen je verantwoordelijkheid niet aan, dat kun je nu wel, en ik zou die maar nemen. Angst duurt maar even, spijt je hele leven! Sterkte en doe wat je (nu) doen moet, het verleden is geweest, de toekomst maak je zelf.

Site built by B-nuts