Als de drank is in de man....
Geschreven door Heleluja, Op 16-07-2009 22:16
Ik heb sinds anderhalf jaar een relatie met een hele lieve vent.
Er is alleen een behoorlijk probleem. Hij drinkt teveel.
Hij doet dit al vanaf dat hij 21 is... maar is nu 35 en wordt binnenkort vader.
Pas toen we gingen samenwonen besefte ik dat hij overmatig dronk.
In het begin was het nog "gezellig" (ik deed ook mee), maar na een tijdje begon het me op te vallen
dat hij soms wel 10 tot 12 flesjes (!) bier dronk op een doordeweekse avond. Na het werk ging hij ook vaak "even" naar de kroeg en bleef soms hele nachten weg. Hij belde niet eens dat hij later thuis kwam.
We hebben heel veel ruzies gehad hierover en hij belooft telkens weer dat hij doordeweeks niet meer zal drinken, maar na een week of twee sluipen de biertjes weer langzaam de koelkast in (en uit in zijn mond).
Ik heb een vreselijke hekel aan alcoholmisbruik. Hij kan geen maat houden. Ik heb ook geen probleem met mensen die af en toe een beetje (te)veel drinken, maar hij kan het NIET bij een paar biertjes laten en praat dan altijd met een dubbelen tong. Ook snurkt hij dan zo hard dat ik er niet van kan slapen.
Ik ben vaak het gesprek aangegaan en heb hem gevraagd WAAROM hij zoveel drinkt en dat hij inziet
dat ik er niet mee kan leven. Hij belooft dan weer... ik stop... echt waar... ik moet afbouwen... het duurt even. Maar mijn geduld is op. Ik vertrouw hem niet, want iedere gelegenheid dat ik er niet ben (of oplet) grijpt hij aan om weer te drinken (of blowen). Onder het mom van "het is weekend" begint hij om 1 uur in de middag al aan het bier, en dat zijn er dan al gauw 14 tegen de avond (FLESJES!).
Ik vind het belachelijk en wil het ook niet in mijn (en straks van ons kindje) leven toelaten.
Ook wil ik geen kenau zijn en telkens de biertjes tellen die hij drinkt. Hij is niet agressief of vervelend... en dat zegt hij dus ook steeds... "ik doe toch alles verder normaal en goed, je hebt er toch geen last van? Maar hij is anders, hij is bedwelmd... en ik HAAT dat!
Ik heb meerdere malen gedreidgd weg te gaan .... maar dan belooft hij weer... en dan denk ik... ach ik geef hem een kans. Hij probeert er zich doordeweeks nu al wel een tijdje aan te houden, maar 1 keer langs een kroeg lopen... naar binnengaan... en het is weer zover... in een paar uur tijd heeft hij er weer 20 naar binnen gewerkt. En ben ik weer vreselijk pissig. Waar houdt het op????
Ik geloof niet dat hij het alleen kan doorbreken, want volgens mij is er een dieper liggende oorzaak... ookal is hij voor zijn gevoel al vooruitgang geboekt... ik geloof het nog niet. Ik vertrouw het niet... zeker niet als hij voor de zoveelste keer "even" een biertje gaat drinken. Het blijft er niet bij één.
Wat moet ik doen... hij geeft mij het gevoel dat IK het probleem heb en hij niet... en dat hij het dus voor mij "moet laten"... maar zo werkt het niet.
Wat te doen?
Ik schaam me vaak wanneer we bij vrienden zijn... en hij de één na de ander wegdrinkt.
Het is abnormaal... en zo SNEL hij drinkt! Soms drinkt hij wel 25 bier (bij een hele avond stappen).
Dan vindt hij het raar als hij zo moe en lusteloos is de dagen erna.....
HELP!
reactie Haleluja, Op 17-07-2009 20:47
Dank voor je reactie.
Zelf drank in huis halen doe ik nooit... hij doet dat zelf... En als het niet in huis is, gaat hij wel even langs bij broer, vrienden, kroeg... Stiekem drinken dus. Ik ruik het altijd en dan zegt hij "oh, ik heb 1 biertje gedronken"... yeah right. Het is heel moeilijk want ik houd ook heel veel van hem. Weggaan is iets wat ik niet wil. Ook zie ik op zich wel verbetering, al heeft hij 1 keer een terugval gehad (paar dagen terug.. daarom ook dit bericht hier).
We gaan volgende week een psycholoog opzoeken... maar dat is meer voor andere dingen, hoewel ik denk dat die in rechtstreekse verbinding staan. Wie weet als hij DIE dingen aanpakt (wat hij zelf ook wil), verdwijnt de behoefte zich te willen "verdrinken" en te schuilen in alcohol.
Het is ook niet altijd makkelijk. Hij zegt dat hij moeite heeft met nee zeggen. Maar hij moet het dan ook niet bewust gaan opzoeken... Ik weet hoe het is, een verslaving, heb vanaf mijn 13e tot mijn 34ste stevig gerookt.... Ik laat het ook niet toe in mijn leven (dat weet hij). veel mensen gaan dan ook nog eens de flesjes opruimen, het vergoeilijken etc. ... dat doe ik gelukkig niet. Hij zegt dat het moeilijk is "cold turkey" te gaan en probeert het af te bouwen... maar ik geloof daar niet in. Wie weet lukt het hem (ons) wel.... we zullen sterk moeten zijn!.... Ik zal ook hard zijn. Dank voor je tips