familie

Ik ben/was van beroep vrachtwagenchauffeur. Afgelopen zomer heb ik een aanrijding gehad. Ik was op zoek naar een straat en had geen id waar ik dat kon vinden, dus ik was een beetje om me heen aan het kijken op zoek naar straatnaam bordjes, zat met de kaart voor me neus en zoekende naar die straat. Vervolgens had ik te laat door dat de auto\'s voor me nog stil stonden en klapte bovenop mijn voorganger, hij op zijn voorganger en die weer op zijn voorganger. Een kettingbotsing dus. Ik voel me verschrikkelijk klote ervan, nu nog steeds. Ik werd toen meegenomen naar het bureau waar ik nog steeds een trauma aan heb over gehouden. Ze hebben op de plaats van het ongeval 3 uitgedrukte joints in mijn asbak gevonden en nog iets in een zakje. Maar ik was NIET onder invloed!! Ik was namelijk net terug van vakantie en daar was het niet toegestaan om te blowen. Dus ik deed het in mijn auto en stapte zodra hij op was mijn auto uit om te chillen voor de tent. Dus dit had helemaal NIKS met het ongeluk te maken. Voor de politie die het gevonden had echter genoeg om een bloedtest af te nemen, dat was echter tot daar an toe. Maar wat ze daarna deden is echter onaanvaardbaar voor mij. Ze hebben het doorgegeven aan het CBR en die hebben mij gedwongen een psychiatrisch onderzoek te ondergaan waarvan ik een rekening mocht betalen van meer dan 900 euro. Dit kan ik natuurlijk van mijn leven niet betalen omdat dit meer is dan 2 maanden uitkering (ik zit in de WW). Daarbij komt ook nog dat ik zowel voor mijn B als mijn C rijbewijs al een psychiatrisch onderzoek heb ondergaan. Dat schijnt normaal te zijn als je bij een psychiater bent geweest voor een diagnose. Zelfs als ze geen pdd-nos hadden geconstateerd dan had ik naar die psychiater van het CBR gemoeten omdat ik ooit bij een psychiater ben geweest om te vragen wat er met mij aan de hand is. Toen ik die brief kreeg dat ze dus weer een nieuw onderzoek willen werd ik compleet wanhopig, ik had er toch al 2 van hun gehad die samen ook iets van 600 euro hebben gekost, als het niet meer is. Ik heb die brief vervolgens aan mijn vader gegeven omdat ik echt niet wist hoe ik erop moest reageren, betalen kon ik namelijk niet, want zoveel geld heb ik niet. Die heeft vervolgens beroep aangetekend en van het een kwam het ander. Dat is dus helemaal uit de hand gelopen. Ik bleek de kans te hebben een betalingsregeling te treffen maar daar was me pa al te laat voor. Dus ik moest dat geld in 1 keer betalen, maar dat had ik niet. Dus is me pa naar de rechter gestapt om alsnog gelijk te krijgen dat het onnodig zou zijn. Die rechtzaak heb ik verloren. Maar ongeveer een week voor die zaak kreeg ik een brief dat mijn rijbewijs ongeldig was verklaard omdat ik die rekening niet had betaald. Daarbij kwam ook nog eens dat ik een dag na die rechtszaak had kunnen beginnen met mijn rijlessen voor de trailer. twee en een halve week later had ik examen kunnen doen om vervolgens bij een bedrijf in aalsmeer te kunnen beginnen om 2 a 3 keer in de week naar Denemarken op en neer te gaan. Dat is mijn DROOM om internationaal vrachtwagenchauffeur te worden. Die is mij dus door de neus geboord.

Daarbij komt ook nog dat autorijden mijn hobby is, dus ik heb nu geen werk, geen hobby, en geen uitzicht op een betere situatie, want het duurt nog zeker 3 maanden voordat ik uberhaubt hoor of dat ik mijn rijbewijs ooit nog terug krijg! En daarna komt er ook nog een rechtszaak van de politie waar ze ook nog eens gaan kijken of ze misschien wel mijn rijbewijs af kunnen nemen. Dus die willen me ook al naaien.

Hier word ik opzich al helemaal paranoia van. Maar helaas blijft het niet daarbij. Mijn ouders liggen namelijk ook nog eens in een scheiding. Mijn vader is vreemd gegaan en daar is mijn moeder al ruim een jaar geleden achter gekomen. Ze heeft tot een paar maanden terug altijd nog de hoop gehad dat hij ermee zou stoppen, maar niets was minder waar. Hij is gewoon doorgegaan. Totdat mijn moeder aangaf dat ze echt van hem wil scheiden omdat ze er niet tegen kan. Wat heeft ze nou gedaan, is achteraf gezien ook wel mijn eigen schuld, maar ze heeft ALLES aan mij verteld doordat ik probeerde een luisterend oor voor haar te zijn terwijl ik het zelf eigenlijk emotioneel helemaal niet aan kan. Ze leven nog steeds samen en mijn vader probeert nu om mijn moeder zover te krijgen dat ze naar een mediator gaat terwijl zij eigenlijk niets anders wil als scheiden. Maar ondertussen blijven ze maar in hetzelfde huis wonen waar ik helemaal aan onderdoor ga! Mijn moeder is zelfs al naar de politie geweest voor het feit dat mijn vader mij vroeger zwaar mishandeld heeft en nog steeds regelmatig tegen iedereen begint te schreeuwen. Sinds ze hem dat verteld heeft is bij hem pas het kwartje gevallen dat ze echt van hem wil scheiden. En ondertussen leef ik nog steeds tussen die twee.

Vroeger, lees ruim een half jaar geleden, had ik nog een vriendin die me door dik en dun steunde, maar door een flapuit heb ik het uitgemaakt wat haar verschrikkelijk veel pijn heeft gedaan. Dat begrijp ik ook wel heel goed en ik had dan ook direct nadat ik het gezegd had verschrikkelijk veel spijt. Niet veel later had ze alweer een nieuwe vriend, dat ging wel goed tussen die twee, ze hadden wel veel ruzie, maar ze was stapeldol op hem. Toen had ze het er laatst over dat ze ja zou zeggen als hij haar ten huwlijk zou vragen. Dus ik vroeg toen ik haar na echt een hele lange tijd niet had gesproken of dat ze inmiddels al getrouwd was. Nu blijkt het uit te zijn tussen die twee en had ik haar weer pijn gedaan om daarover te beginnen terwijl dat helemaaal niet de bedoeling was. Ik hoop nog steeds dat ik haar terug kan krijgen maar het lijkt wel of de kansen steeds kleiner worden als ik haar weer spreek terwijl ik dat helemaal niet wil!

Nou komt er ook nog bij dat ik de laatste tijd elke dag ruzie heb met mijn ouders over echt helemaal niks. Het lijkt wel of ze continue de advocaat van de duivel spelen. Elke keer als ik mezelf een beetje heb opgeladen en weer een beetje prettig in mijn vel zit probeer ik weer op een normale manier te communiceren met mijn ouders, maar waarom het gebeurd weet ik niet, het draait elke keer weer uit op ruzie. Ik word er helemaal gek van. Ik kan het allemaal niet meer aan. Het is al genoeg, mijn hoofd zit vol en stroomt dus binnen no-time over waardoor ik snel prikkelbaar ben als ze weer over al die negatieve dingen beginnen.

Afgelopen vrijdag was helemaal verschrikkelijk, toen kwam mijn zus. Dus ik dacht dat dat wel gezellig zou zijn. We zouden samen met mijn auto naar de verjaardag van mijn oom gaan, maar daar zag ze dus op het allerlaatste moment vanaf, want ze wilde met het openbaar vervoer. wat voor mij best een klap was aangezien het ov alleen maar frustratie bij mij oproept omdat die treinen en bussen nooit op tijd komen, 20x overstappen en constant in de kouw staan wachten. Dit was dus een behoorlijke tegenvaller! Zeker omdat ik eindelijk dacht wat afleiding te hebben van al die negativiteit om mij heen. Ik was heel even naar mijn kamer gegaan om mijn tranen te laten lopen, die zaten namelijk echt heel erg hoog. Vervolgens riep mijn zus dat ze een boodschap ging doen en vroeg of ik meeging. Nouja, alsnog een beetje afleiding dacht ik. Maarja, ik liep inmiddels met de tranen in mijn ogen en kwam zo naar beneden. Maar die tranen waren van zoveel emoties tegelijk dat ik het niet onder woorden kon brengen toen ze vroeg wat er was. En dat zei ik ook op een hele rustige manier tegen haar. Vervolgens toen ze zag dat mijn tranen maar bleven lopen kreeg ik \"nou, ik ga niet met iemand die alleen maar aan het janken is het dorp in hoor\" naar mijn hoofd, wat nog eens een extra harde klap na was die ik helemaal niet kon gebruiken. Ik had het immers moeilijk genoeg met mezelf. Toen is ze vervolgens alleen gegaan en bleef ik met een nog depressiever gevoel achter als dat ik ervoor had. Ik had het echt helemaal gehad op dat moment en probeerde een noodkreet te roepen op het internet op zo\'n online hulpverlenerssite te praten. Hier was echter helemaal niemand aanwezig, alleen andere mensen die om van die kleine kut dingetjes hulp wilde hebben. Maar ik had echt hulp nodig, anders had ik die avond letterlijk niet gehaald als je begrijpt wat ik bedoel. De mensen die daar toen aanwezig waren adviseerde me om 112 te bellen en dat heb ik maar gedaan, want ik had tenslotte echt heel hard hulp nodig! Ik heb toen iemand van de ambulance gesproken die mij rustig mijn verhaal liet doen en heel lief en aandachtig luisterde, iets wat ik in geen maaaanden had meegemaakt. Omdat zij verder weinig voor me kon betekenen adviseerde ze me om naar de huisarts te gaan. Ze zou hem alvast bellen zodat hij een beetje op de hoogte zou zijn wanneer ik bij hem aankwam.

Hij heeft vervolgens ook als een hele lieve vader naar mijn verhaal geluisterd en hij begreep me helemaal, wat ook voor het eerst sinds een eeuwigheid was dat iemand mij begreep. Want iedereen aan wie ik probeerde mijn verhaal te vertellen bagitaliseerde alles wat ik vertelde, en geloof me, dat is zo ongeveer het ergste wat je kunt doen als iemand zijn verhaal bij je verteld! Hij heeft me vervolgens geadviseerd om naar een hypnotiseur te gaan en heeft me daarvoor geld meegegeven. Hij heeft heel erg zijn best gedaan om dat te plannen voordat dat psychiatrisch onderzoek van het CBR zou plaatsvinden zodat ik me daar wat sterker zou voelen en beter in staat zou zijn om mezelf te presenteren tegenover die psychiater. Ik ben gister bij die hypnotiseur geweest maar dat was 1 grote teleurstelling. Ze heeft namelijk alleen maar een intake gesprek gevoerd en daarna nog een minuut of 5 onder hypnose gebracht. Dit helpt natuurlijk helemaal niet als het doel is om me wat sterker te voelen als ik straks tegenover die psychiater zit. Maargoed, ik voelde me wel lekker ontspannen wat ik ook al in geen tijden heb gevoeld. Ze had me ook wat tips gegeven om te gaan hardlopen, voedings supplementen in te nemen en om in mijn dagen wat meer structuur aan te brengen. Vervolgens kwam ik thuis en je raad het denk ik al, mijn ouders wisten alles wat die hypnotiseur aan mij had verteld natuurlijk beter dan haar. Ze hadden op zo ongeveer alles wat ze me verteld had kritiek. Nou, van dat hele korte momentje dus weer terug in die negatieve spiraal.

Ik weet echt niet meer wat ik nou moet doen om me wat gelukkiger te voelen en om mezelf de gelegenheid te kunnen geven om op te laden, zonder dat het metteen weer verknalt word door de eeuwige ruzies die ik met mijn ouders heb.

Ik moet wel zeggen dat nu ik alles opgeschreven heb ik me wel een stukje beter voel, maar waarschijnlijk als ik zo naar beneden ga waar mijn ouders zijn ben ik dit gevoel DIRECT weer kwijt, want ze hebben vast weer iets negatiefs om over te beginnen wat ik dus NIET kan gebruiken...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Maaike, Op 18-12-2009 18:35

Het is zeker niet de eerste keer dat je hier en ook elders je verhaal neerzet.(O.a topic Uitvaard.) In ieder geval leef je nog Dat je zwaar wanhopig bent, is kompleet helder. Wat me steeds weer opvalt dat je werkelijk alles buiten je zelf neer legt en de verantwoording niet bij je zelf neer legt, maar bij anderen. Je weet best dat soft-drugs zelfs lees: 72 dagen in je bloed blijft zitten. Een psychologisch onderzoek is iets anders dan een psychiatrisch onderzoek. Kosten hiervor kun je via bijzondere bijsatns bij de sociale dienst aan vragen. verder wederom het advies:neem een prodeo-advocaat. Verder wederom het advies, zoek een goede maatschappelijkwerker, die jouw kan helpen bij alle finaciele en maatschappelijke zaken. Jr draagkracht en draaglast is zeer nihil en helemaal op. Ook je frustratie-tolerantie is zeer klein, dan wel niet aanwezig. Zoek goede GGZ begeleiding, en vraag om een case-manger/SPV, want die heb jij gewoon ndig. Ga op zoek naar zelfstandige woonruimte en vraag verhuiskosten aan.Miscchien kan je een sociaal/medische verklaring krijgen, maar vraag die aan. Overigens zeer bijzonder dat jouw huisarts jou geld geeft vor een hypnotiseur. (ik snap die man niet) Jongen, kom uit je slachtoffer rol, en probeer op een positieve manier aandacht te vragen ipv een negatieve manier. Op deze manier kom je steeds manipulerend en zuigend over. Geplaatst door M, Op 19-11-2009 10:22, 13. ... Ik zal het verhaal een beetje verhelderen hoe ik op deze beslissing ben gekomen. Het komt namelijk zeker niet zomaar uit de lucht vallen. Ik ben een zeer beschadigd mens, ik ben jarenlang mishandeld door mijn vader, zit nu tussen 2 vuren, namelijk mijn ouders die in een scheiding liggen waar ik totaal niet mee om kan gaan. Ik heb begin augustus een ongeluk gehad wat mij een rechtszaak heeft opgeleverd bij de politie waar ze mijn rijbewijs af willen nemen en ook een onderzoek bij het CBR wat nu is uitgelopen op een rechtszaak. Ik heb dat rijbewijs gewoon nodig voor mijn dagelijks werk, ik ben namelijk vrachtwagenchauffeur. Ben mijn vriendin die mij staande hield kwijt. Kortom heb eigenlijk helemaal niks meer. Heb al meerdere pogingen achter de rug, maar dat waren niet de meest vriendelijke. Ik heb geprobeerd mijn polsen door te snijden, voor een trein te springen, de auto uit te springen, mezelf op te hangen, maar op de een of andere manier is het keer op keer mislukt. Het snijden van mijn polsen is gewoon mislukt, daar is geen verdere uitleg voor nodig, gewoon de verkeerde ader. Toen ik langs het spoor stond om voor de trein te springen en er daadwerkelijk voor stond kwam er uit het niets een man die mij daar weggetrokken heeft. Mijn auto uit springen bleek ook geen optie, dat levert je niet meer op dan een bed in het ziekenhuis. Vandaar dat ik nu maar gewoon op hoge snelheid tegen een viaductje aanrijd, dat moet wel helpen. Maargoed, ik wil toch ook wel eventjes terugkomen op mijn vraag. Het volgende heb ik al op papier gezet: - Wie zouden er uitgenodigd moeten worden - Mijn voorkeur voor muziek - Mijn wensen voor mijn kist (deze heb ik zelf al in elkaar gezet en is bijna af, alleen de binnenkant moet nog worden afgewerkt) - Wat ik zou willen dat de genodigde aantrekken (zoveel mogelijk wit en kleurrijke kleding, het mag geen rouwsfeer hebben) - Mijn eigendommen heb ik verdeeld onder de nabestaanden - De plek waar ik begraven wil worden, namelijk niet op een begraafplaats, maar in een al door mij gegraven gat in het bos - En uiteindelijk heb ik ook nog wat opgeschreven wat ik zou willen dat er uit mijn naam word voorgelezen. Volgens mij vergeet ik heel erg veel, is er misschien iemand die dit lijstje voor mij kan aanvullen met dingen die ik nog moet regelen? Ik weet dat mijn familie het niet breed heeft, dus ik wil voorkomen dat ze een uitvaartonderneming moeten inschakelen. Alvast bedankt voor jullie hulp Geplaatst door M, Op 19-11-2009 10:22, 13. ... Ik zal het verhaal een beetje verhelderen hoe ik op deze beslissing ben gekomen. Het komt namelijk zeker niet zomaar uit de lucht vallen. Ik ben een zeer beschadigd mens, ik ben jarenlang mishandeld door mijn vader, zit nu tussen 2 vuren, namelijk mijn ouders die in een scheiding liggen waar ik totaal niet mee om kan gaan. Ik heb begin augustus een ongeluk gehad wat mij een rechtszaak heeft opgeleverd bij de politie waar ze mijn rijbewijs af willen nemen en ook een onderzoek bij het CBR wat nu is uitgelopen op een rechtszaak. Ik heb dat rijbewijs gewoon nodig voor mijn dagelijks werk, ik ben namelijk vrachtwagenchauffeur. Ben mijn vriendin die mij staande hield kwijt. Kortom heb eigenlijk helemaal niks meer. Heb al meerdere pogingen achter de rug, maar dat waren niet de meest vriendelijke. Ik heb geprobeerd mijn polsen door te snijden, voor een trein te springen, de auto uit te springen, mezelf op te hangen, maar op de een of andere manier is het keer op keer mislukt. Het snijden van mijn polsen is gewoon mislukt, daar is geen verdere uitleg voor nodig, gewoon de verkeerde ader. Toen ik langs het spoor stond om voor de trein te springen en er daadwerkelijk voor stond kwam er uit het niets een man die mij daar weggetrokken heeft. Mijn auto uit springen bleek ook geen optie, dat levert je niet meer op dan een bed in het ziekenhuis. Vandaar dat ik nu maar gewoon op hoge snelheid tegen een viaductje aanrijd, dat moet wel helpen. Maargoed, ik wil toch ook wel eventjes terugkomen op mijn vraag. Het volgende heb ik al op papier gezet: - Wie zouden er uitgenodigd moeten worden - Mijn voorkeur voor muziek - Mijn wensen voor mijn kist (deze heb ik zelf al in elkaar gezet en is bijna af, alleen de binnenkant moet nog worden afgewerkt) - Wat ik zou willen dat de genodigde aantrekken (zoveel mogelijk wit en kleurrijke kleding, het mag geen rouwsfeer hebben) - Mijn eigendommen heb ik verdeeld onder de nabestaanden - De plek waar ik begraven wil worden, namelijk niet op een begraafplaats, maar in een al door mij gegraven gat in het bos - En uiteindelijk heb ik ook nog wat opgeschreven wat ik zou willen dat er uit mijn naam word voorgelezen. Volgens mij vergeet ik heel erg veel, is er misschien iemand die dit lijstje voor mij kan aanvullen met dingen die ik nog moet regelen? Ik weet dat mijn familie het niet breed heeft, dus ik wil voorkomen dat ze een uitvaartonderneming moeten inschakelen. Alvast bedankt voor jullie hulp

reactie Johan, Op 18-12-2009 18:41

Je valt (steeds ) in herhaling jongen.Je hebt hier al eerder over geschreven.Je valt wel erg door de mand. Je gedraagt je als een klein kind, zoek toch gewoon eens een keer echt goede hulp. Met klagen, en jammeren kom je er echt niet. Sta op en wordt volwassen, en neem gewoon je verantwoordelijkheden. Laat het blowen en drinken gewoon zitten, ga op je zelf wonen, zoek werk en regel schuldsanering en bijzondere bijstand voor een pro-deo advocaat, en oja, zoek gewoon een goede begeleider die jou kan ondersteunen. Succes

reactie Naoual, Op 18-12-2009 20:08

Je komt over als een intelligente man die een beetje in de knoop zit. Geloof in jezelf. En trek dingen niet te zwaar aan. Anders maak jij het jezelf alleen maar moeilijk. Probeer hieraan via therapie te werken. Schrijven kan best opluchtend werken.

reactie Somebody, Op 18-12-2009 23:00

Hoi G., Tjee, wat een indrukwekkend verhaal zeg! Dr komt nogal wat op je pad zeg, in een (naar mijn idee) korte tijd. Wat betreft die rechtszaak-dingen; ik heb er geen verstand van, maar echt heel naar dat je rijbewijs ongeldig is verklaard enzo, het lijkt me ook echt heel stressvol om dit alles mee te maken :( Wat betreft je ouders; mijn tip is: ga op jezelf wonen, desnoods op een kamer in een studentenhuis, waar ze ook werkende mensen accepteren. Je zou echt wat afstand moeten nemen van je familie, omdat dit alleen maar een frustratie-factor voor je is. Zijzelf hebben onderling problemen, waar jij niks aan kan doen, maar je word er wel bij betrokken, en dat is niet de bedoeling. Dus ga op zoek naar een plekje voor jezelf en begin met een schone lei. Schep zo orde in de chaos in je leven, zet alles op een rijtje. Sommige dingen kun je eenmaal niet veranderen of ontlopen, maar kijk naar de dingen in het leven die wel positief zijn. Ga evt. ander werk zoeken en/of zoek een rustgevende hobby. Verrijk je leven door dingen waartoe je wél in staat bent. Tsja, dat is wat mij te binnen schoot, na het lezen van je verhaal. En blijf vooral mensen/sites bezoeken waar je je verhaal kwijt kan; niks is zo slecht als het opkroppen van je probleem, als je er heel erg mee zit. Hopelijk heb je wat aan mijn raad, in ieder geval succes ermee ;) groetjes Somebody

reactie Jos, Op 19-12-2009 02:37

Wat wordt je volgende stuk, want echt de volgende keer meoet je echt met iets veel beters komen hoor, want dit heb je al eerder geschreven. Wat dacht je van je zaken gewoon nou eens goed gaan regelen ipv steeds terugkerende verhalen hier op deze site neer te zetten? Ik moet wel zeggen dat nu ik alles opgeschreven heb ik me wel een stukje beter voel, maar waarschijnlijk als ik zo naar beneden ga waar mijn ouders zijn ben ik dit gevoel DIRECT weer kwijt, want ze hebben vast weer iets negatiefs om over te beginnen wat ik dus NIET kan gebruiken...

reactie karen, Op 19-12-2009 20:02

jij hebt echt wel veel miserie meegemaakt é.. ma jah, ast zo slecht gaat kan het alleen nog maar trg beter worden denk k altijd maar.. denk dat het goed zou zijn als je op jezelf zou kunne wonen, dan ben je tenminste al uit die spanning met je ouders, aangezien je werkloos bent en opt moment niet veel geld hebt is het mss een idee om eens te horen achter een sociale woning, even langs het ocmw om te horen hoe dat zit. Ga mss ook eens wat intrimbureaus af en zoek naar een nieuwe job in de buurt waar je zonder auto kan geraken? zo leer je nieuwe mensen kennen, je verdiendt geld en hebt weer het gevoel nuttig te zijn. Zo kan je genieten als je thuiskomt ipv van de hele dag te zitten piekeren en depri te worden. tkomt allemaal heus wel weer goed en als ik mag vragen hoe oud ben je? want je klinkt nog niet erg oud en aldus heb je nog een heel leven voor je. Vroeg of laat zal je wss ook iemand tegenkomen en kan je daar een gelukkig gezinnetje mee starten, kan jij aan je toekomstige vriendin, (toekomstige vrouw, kinderen?) tonen dat jij een heel lieve man bent en kan je deze problemen achter je proberen te laten. tzal niet makkelijk zijn maar moeilijk gaat ook, het lukt je wel! veel succes

reactie BrUde, Op 20-12-2009 20:37

Jij bent dus dezelfde.... ik vind jou heel zielig. Niet in je verhaal, maar in je uitingen. Je zoekt aandacht en zoals je dat iedere keer zoekt gaat het heel erg lijken op Borderline persoonlijkheidsproblematiek. Ga hulp zoeken, laat je opnemen en/of behandelen. Succes, BrUde

reactie Lunaa, Op 22-12-2009 12:49

Zo ik heb even alle verhalen van je gelezen denk ik...ten eerste: heb je weleens iemand verloren aan zelfmoord? Ik dus wel, dat wil je echt niemand aandoen, maar ook ga ik er even vanuit dat je om aandacht vraagt. Ten tweede: Oke het zit je niet mee... dit is niet jouw jaar, maar en zijn nog genoeg andere beroepen die je kunt uitoefenen en waar je met openbaar vervoer of de fiets heen kan... dit is niet het einde van de wereld!!!!! Wat betreft je ouders.... praat met ze en zeg tegen hun dat jij niet meer getuige wil zijn van hun dagelijkse ruzie's en dat het invloed heeft op iedereen die in het huis woont! Of zoek een andere woning!! en ik ben jou niet maar als ik vroeger mishandeld was door mijn pa dan was ik zeker als de leeftijd er was op mezelf gaan wonen!!!! En dan ga jij in 2010 er maar JOUW jaar van maken!! Ok het zit je even tegen, maar denk wel dat er mensen op de wereld zijn die het nog veeeeel erger hebben! Nou meneer aandachttrekker veel s6 met alles!!!

reactie aidy, Op 06-01-2010 02:58

Vind bovenstaande reakties niet echt aardig. Je ziet het niet meer zitten en je bent blijkbaar via deze site op zoek naar hulp. Ik las dat je PDD-NOS hebt, waardoor je je waarschijnlijk vastbijt in allerlei ideeen, zonder een goed overzicht in je problemen te hebben. Je verhalen op deze site zijn heel lang. Probeer het nog eens uit te leggen, maar dan in maximaal 3 zinnen ! Doe je waarschijnlijk langer over dan al je verhalen tot nu toe. Maar pas dan komt er misschien een oplossing. En niet via reakties op deze site, maar vanuit jezelf..... Het beste gewenst

Site built by B-nuts