Geheimen
Familie
Waarom altijd ik
hier zal ik het hele verhaal over mijn leven neer zetten de namen zijn verandert om ze prive te houden :
Ik ben Miryam ik ben geboren op 1 juli 1985
ik ben de dochter van 2 geweldig lieve ouders.
op 20 mei 1988 kreeg ik er een zusje bij Lieke
we Vormden een gezellig gezin.
Mijn leven was erg leuk tot de dag dat ik naar de kleuterschool ging.
De eerste week was nog leuk maar daarna werd het minder.
Kinderen wouden niet meer met me spelen begonnen me uit te schelden mij te duwen enzovoort.
dit ging zo door tot in groep 5 toen was er een meid die er echt voor zorgde dat mijn emmer overliep.
ik heb haar van haar stoel getrokken en ze is keihard op de Grond gevallen.
sinds die tijd zijn we beste vriendinnen geworden en ook met de andere kinderen uit de klas ging het Daarna goed.
tot 2 jaar later ons huis werd verkocht en we gingen verhuizen.
eerst vond ik het niet erg maar ja een nieuw huis in een andere plaats betekende ook een andere school.
ik was een kleine chool gewend op onze school zaten maar 32 leerlingen van kleutergroep tot groep 8 en oppeens kwam ik op een school met 300 leerlingen op school waarvan er al 32 in 1 klas zaten.
weer gingen de eerste weken goed maar daarna begon het weer.
eerst begon het met een kleine ruzie met 1 van mijn klas genoten maar al snel sleepte ze de hele klas mee en later ook de andere klassen.
ik werd elke dag in elkaar geslagen uitgescholden en noem zo maar op.
toen kwam de tijd van de middelbare school dat was echt een hel.
de middelbare was van dag 1 af aan al geen lolletje.
mijn vriendinnen die ikal had waren naar een andere school gegaan.
maar van mijn ouders moest ik naar deze school omdat die in de buurt was.
elke dag weer gooide ze me van de trap af
duwde ze mijn tas weer eens in de wc met mijn boeken en alles erin
ze hebben me meerdere malen zo in elkaar getrapt dat mijn ribben zwaar gekneust waren en ze het lucht gewoon uit mijn longen getrapt hadden.
meerdere malen ben ik bedrijgt hebben ze een mes achter mijn oren langs gehaald wat in totaal 5 keer gehecht is geweest.
ze hebben eem mes tegen mijn keel aan gehouden enz.
heel graag wou ik naar een andere school , maar dit mocht niet van mijn ouders. (elke keer zeiden ze weer als je naar een andere school gaat hebben zij hun zin )
maar zelf heb ik nu als ik naar een andere school was gegaan misschien was het dan wel beter gegaan en was ik nu niet zo onzeker ik durfde op een gegeven moment niet eens de straat meer op.
durfde nogh geen pattatje te halen bij de snackbar in angst dat er een schoolgenoot van mij daar zal zijn.
want het was niet alleen mijn klas die me peste nee het was de hele school.
elke dag stonden ze me op te wachten na school ik ben wel eens tot 8 uur in school gebleven in de hoop dat ze weg zouden zijn maar toen stonden ze er ook nog.
ik heb elke dag met angst geleefd
Na mijn examen vben ik naar de bakkersschool gegaan en daar ging het gelukkig goed.
Toen ik daar mijn diplomas van gehaald heb ben ik naar de SPW gegaan ook zoiets aan het begin deed ik VWO maar door het vele gepest lukte dat niet meer en hebben ze me meteen terug gezet naar Mavo waarom niet eerst havo maar op de Mavo werd het dus nog erger dan op de VWO wel heb ik deze met allemaal 8 en 9ens op mijn examen gehaald..
maar ja ik ging dus naar de SPW dat was dus ook niks ik deed eerst een normale dag oplijding maar die meiden daar waren zo kinderachtig.
toen werxd ik eindelijk 18 en kon ik naar de volwassen opleiding dit ging echt super goed.
in die tijd had ik ook een vrien Mark.
echt een Eikel
maar dat zag ik hellaas niet ik was helemaal verlieft.
als zijn vrienden erbij waren deed hij heel erg kleinerend naar mij toe , volgens hem was ik Dom en kon ik niks.
ook als we samen het bed deelden (sex) deed hij dingen die ik niet wou ook als ik zei dat ik het niet wou deed hij het toch, hij zei dan dat het perongeluk ging maar ik wist wel beter.
ik heb 5 en half jaar een relatie met hem gehad en heb daar nu echt super veel spijt van.
in juli 2007 heb ik de relatie verbroken omdat ik er gewoon niet meer tegen kon hoe hij mij behandelde.
heb toen 2 weken daarna mijn huidige man Marijn leren kennen via relatie planat .nl
eerst spraken we elkaar via msn maar we waren toch wel erg nieuwsgierig naar elkaars stem, dus belde hij mij.
zijn stem was zo geweldig zo zacht zo lief.
niet lang daarna hebben we afgesproken en dat verliep zop glad zo goed.
we waren bijde niet nerveus en het leek echt of we elkaar altijd al gekend hadden.
daarna kregen we een relatie.
Maar 2 maand daarna raakte ik zwanger pas naar 8 weken zwangerschap had ik een positest.
oh wat was ik bang om hem het te vertellen.
ik heb hem gebeld en toen hij op nam begon ik meteen te huilen.
ik zei tegen hem we hebben een probleempje.
een probleempje vroeg hij.
ik zei ja heb net te horen gekregen dat ik zwanger ben (ik was echt helemaal overstuur)
maar hij bleef echt heel rustig en heel lief hij zij dat komt ook allemaal wel goed.
en dat kwam het zeker hij was echt harstikke lief.
ook toen ik met 35 weken al weeen kreeg heb toen in het ziekenhuios weeen remmers gekregen maar de weeen hielden maar aan zonder ontsluiting te geven dus deden ze er verder niks aan
met 40 weken hielden de weeen eindelijk op.
op 40 weken en 2 dagen is ons zoontje Xander geboren met alleen maar persweeen hij was er binnen 3 kwartier vanaf de eerste wee.
we hebben echt een fantastische tijd gehad met hem.
Maar toen Xander 6 maandjes was wouden we heel graag een broertje of zusje voor hem erbij.
nadat we besloten hadden er weer voor te gaan raakte ik meteen zwanger.
de zwangerschap liep goed wel was ik veel misselijk totdat de 20 weken echo kwam.
ons werd verteld dat we nog een zoontje erbij kregen we dachten leuk kunnen ze strax mooi samen spelen.
Maar hellaas bleek hij niet gezond te zijn.
hij bleek een heel zeldzaam Syndroom te yhebben waardoor hij nooit zelf zou kunnen lopen , niet elf zou kunnen eten en het ademhalen ook erg moeilijk zo worden al met al zou hij een kasplantje worden die geestelijk wel alles mee zou krijgen en onmenselijk veel pijn zou lijden en waarschijnlijk aan de pijn of aan de pijnstilling zou overlijden.
Toen kwam de zwaarste beslissing van ons leven, wat doen laten we hem komen met zoveel pijn enz of breken we de zwangerschap af.
We hebben toen besloten om de zwangerschap af te breken echt een super moeilijke beslissing.
op 9 juni 2009 is ons zoontje Christiaan geboren een week voor de eerste verjaardag van Xander.
wat was dat zwaar op 12 juni is hij begraven alleen met familie en beste vrienden van ons erbij.
het was een hele mooie plechtig heid.
op 15 juni werd Xander dus 1 het was een leuke verjaardag maar wel met een beetje een wrange onder toon we hadden net 2 dagen eerder ons andere zoontje begraven.
een week naar Xanders verjaardag kregen Marijn en ik allebij te horen dat ons contrackt op ons werk niet verlengt zou worden dat ook nog een keer erbij.
ook bleek dat het grafje 4x zo duur bleek dan ons was verteld.
al met al werd dat erg moeilijk te betalen zonder inkomsten van werk met alleen een kleine uitkering op het minimum.
maar al met al besloten we toch weer voor een kleine te gaan we wouden immers graag een broetje of zusje voor Quinten met niet al te veel leeftijds verschil maar hellaas is dat tot nog toe elke keer mis gegaan nu al 5x een miskraam gehad.
8 februari mogen we eindelijk naar de Gyneacoloog en dan zullen we zien wat er gedaan kan worden .
maar nu zijn een heleboel meiden die ik ken dus ook zwanger van de 20 meiden die ik ken zijn er 18 zwanger.
dit is echt zo super moeilijk en maakt me echt heel erg verdrietig.
1 ervan wil zelfs het kindje niet maar ze was al te ver voor een abortus en dat kan me dan zo boos maken waarom is zij wel zwanger en gaat het bij ons elke keer maar weer mis telkens mis