Ben het helemaal zat..............
Geschreven door Eliza, Op 25-02-2010 00:25
Dit is mijn 2e huwelijk. Ik trof een schat van een man met 2 bij hem wonende kinderen van toen 14 en 16. Het was meteen gezellig, ondanks dat ik niet zo van kinderen hou en ze zelf voor geen prijs wilde.
Dat is 11 jaar geleden en als ik toen wist wat ik nu weet, nou dan had ik er echt nooit aan begonnen.
De zorgen houden echt nooit op, altijd is er wat. En dan ben ik nog Oma ook, en ik word verplicht dat leuk te vinden. Toen het nog hulpeloze baby\'s waren die niks konden , behalve eten, huilen en slapen vond ik het nog wel geinig.
Maar nu zijn het peuters en kleuters, en daar heb ik al helemaal niks mee. Dat gegil en drukke gedoe, maar ja, Opa is er gek mee en hun papa\'s en mama\'s natuurlijk ook.
Maar ik vind het vreselijk, maar kan dat never nooit niet vertellen, al laat ik wel eens wat doorschemeren, kan net zo goed tegen de muur l*llen dan.
En dan word ik ook nog eens als een soort van moeder/vriendin gezien die te pas en te onpas gebeld moet worden voor een l*lpraatje, en ook daar heb ik geen zin in, zoek lekker een vriendin om tegen aan te zeuren, maar laat mij met rust!!!!!!!!!
Heb al de hele dag een man thuis, die ivm zware rugklachten binnenkort wordt afgekeurd. En ik zit zelf ook al in de wao ivm chronische pijn. En mijn man kan geen nee zeggen als het om zijn kinderen of kleinkinderen gaat. Wij passen gelukkig al niet zo heel vaak op, maar als het wordt gevraagd spelen ze het altijd zo dat we niet kunnen of mogen weigeren want pappie laat zich wel bewerken.
En Oma moet leuk meedoen en vooral tillen en verschonen, maar IK heb ook pijn en ben gesloopt als ze maar even op bezoek zijn geweest.
Ik hou teveel van mijn man om de afstand te nemen die ik eigenlijk nodig heb.
Ik weet dat ik eigenlijk apart zou moeten gaan wonen, maar dan moet ik mijn liefste ook opgeven en dat is nou net even een stap te ver.
Nou ja, dat is dus mijn geheim, al heb ik een hele lieve schoonzus die dit wel weet en mij gelukkig heel goed begrijpt.
reactie ikben, Op 07-03-2010 23:16
vervelend toch hoe ouders kunnen zijn?
gelukkig ben jij niet een uitzondering hoe je over kinderen denkt.
het probleem is dat iedereen maar verwacht dat je ze maar leuk, lief en aardig moet vinden.
maar het is HUN keuze geweest om kinderen te nemen en als ze een oppas zoeken gaan ze maar een babysitter betalen voor de overlast.
want ja, voor sommige mensen zijn kinderen een overlast en dat is echt geen schande dat jij er zo over denkt.
jammer dat jij je zo in het nauw gedreven voelt en *verplicht* bent om op te passen op kinderen van een ander.
en als je er met je partner over praat kan ik mij voorstellen dat je niet op ruzie zit te wachten omdat zijn kleinkinderen zijn alles zijn.
spreek eens buitenshuis met iemand af als ze weer gedumpt moeten worden.
langzaam afstand nemen van het verplichte oma-rol die je opgelegd hebt gekregen.
zo merkt je man dat deze kinderen niet belangrijk voor jou zijn en ben je ook niets meer verplicht.
ik kan mij goed voorstellen hoe jij je moet voelen, ik ben anti-kind, anti-oppas, mischien in extremere mate dan jij bent.
en ondanks dat ik het op een andere manier heb aangepakt met die overlast, zal je zelf moeten kijken hoe ver je kunt gaan om ze duidelijk te maken dat jij niet op die kinderen zit te wachten.
mischien subtiel of toch duidelijk, maar doe er wel iets mee want dit doet je relatie geen goed.
reactie F1, Op 05-04-2010 00:59
Wat een verhaal, ik moet zeggen dat je je aardig laat leven. Wordt het niet tijd om eens voor jezelf op te komen? Ik denk dat je met behulp van een assertiviteits training daar wel toe kan komen. Je kan natuurlijk zelf assertief gaan doen maar het is handig om goed het verschil te leren tussen agressief en assertief. Je krijgt dan ook rollenspellen waarin je je eigen situatie kan spelen. Dan kan je je grenzen aangeven en eventueel onderhandelen indien je water bij de wijn moet doen.
Trouwens het is ook fijn voor de ander als hij/zij weet waar hij/zij aan toe is.
Heel veel succes met het claimen van je eigen domein