familie

Om mijn geheim uit te leggen moet ik de voorgeschiedenis vertellen. Op mijn 18e werd ik ongepland zwanger van mijn ex-vriend, vincent. Hij was 24. Ik had het twee weken eerder net uitgemaakt. Vincent had geen vast werk. Toen ik het hem vertelde was het eerste wat hij zei dat hij geen geld had voor een kind en dat hij vond dat ik abortus moest laten plegen. Ik zie dat ik dat niet van plan was. In de weken daaropvolgend werd ik belaagd met sms'jes dat ik niet moest denken dat hij een geldautomaat zou zijn en of ik wel niet besefte waar ik aan begon en dat ik het ook kon afstaan. Vervolgens stuurde hij ook weer berichten dat hij betrokken wilde zijn enzo, maar meer op een dwingende manier. Ondertussen kreeg ik van vrienden te horen dat hij alles aan hun vertelde en hoe slecht ik wel niet was dat ik hem buitensloot. Ik heb hem gevraagd om mij wat rust te geven, omdat ik ook net een nieuwe baan had en ik wilde niet te veel stress. Als ik hem toevallig op een feestje zag ging hij en plein publiek mij verwijten maken. Ik was het zat en vertelde hem dat ik hem voorlopig niet hoefde te zien. Ik ontwijkte hem en hij liet ook niets meer horen, niet rechtstreeks althans. Enkele weken voor mijn bevalling nam hij weer contact op. Hij wilde weer betrokken zijn. Ik was kwaad op hem omdat hij tegen wederzijdse vrienden van ons allerlei slechte dingen over mij zei. Desondanks stond ik hem normaal te woord. Ik had het voornemen om hem ieder weekend zijn kind te laten zien. Ik was al 5 dagen overtijd toen ik beviel van mijn zoontje, Billy. Ik heb hem gebeld maar hij nam niet op, pas drie dagen later kon ik hem bereiken per toeval. Hij had zijn mobiel gewoon niet aan staan. Ik kan gewoon niet geloven dat iemand die zo begaan is met zijn kind en betrokken wil zijn, drie dagen zijn mobiel uitzet. Ik was kwaad, maar wilde de vrede bewaren dus nadat hij langs was geweest zei ik dat ie twee dagen later weer mocht komen. Ik hoorde niets van hem tot ruim een week later. Ik was laaiend, heel mijn kraamweek zat ik in de rats omdat ik dacht dat hij ieder moment kon aanbellen. Als ik hem zag ontstond er een heel gespannen sfeer. Nadat hij was langsgeweest (overigens had hij al die tijd nog geen speeltje of bloemetje voor mij gegeven) zei ik dat ik hem nu een paar weken niet hoefde te zien omdat ik stress van hem kreeg en dat was ook niet goed voor Billy. Ik had het idee dat het hem meer om mij te doen was dan om Billy, dus ik zei dat hij over een maand weer contact mocht opnemen. Dit was de laatste keer dat ik hem sprak. Hij heeft nooit meer contact opgenomen. Om rust in mijn leven te brengen heb ik met iedereen gebroken die met hem in contact stond. Dit waren alle kennissen die ik had. Nog een keer stuurde hij een sms waarin hij het mij kwalijk nam dat ik geen contact meer had opgenomen en dat de boodschap hem wel duidelijk was. Hij draaide de rollen dus om. Ik heb er niet meer op gereageerd. Iemand die betrokken wil zijn met zijn kind zou zich er niet zo makkelijk vanaf maken. Het klote is nu dat hij 1 keer per jaar een kaart of brief stuurt gericht aan Billy met van die begane papapraat. Ik kan daar erg slecht tegen, omdat hij het doet lijken alsof ik hem heb verboden contact te hebben met Billy. Die brieven scheur ik dus door. Billy wordt nu bijna vijf en hij heeft al eens min of meer gevraagd waarom hij geen papa heeft. Ik heb hem gezegd dat ik papa en mama ben en dat zijn echte papa het heel druk heeft met andere dingen. Ik voelde me zo rot hierover. Ik vraag me af of ik de dingen goed heb aangepakt. Heb ik gedaan wat ik kon of moest doen. Sorry voor deze lap tekst. Ik denk soms dat ik deze situatie min of meer zelf heb gecreerd en dat ik vroeg of laat mijn zoon dingen moet uitleggen. Mijn geheim is dat als mensen vragen hoe het zit, zeg ik dat Billy's vader niks van ons wil weten, in zekere is dit ook zo, maar misschien ook niet. Ik weet het gewoon niet.

Geschreven door: Kim

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie papa, Op 29-09-2007 11:57

Hoi, Heel herkenbare situatie, al ben ik papa en is het bij heel anders gegaan. Wat je ook met je ex doet, vertel de waarheid aan je kind. Dat papa druk is, gaat je kind hem kwalijk nemen. Je kunt best uitleggen dat jij en je ex niet meer bij elkaar wilden wonen voordat hij geboren werd. Als hij ouder wordt, kan je hem steeds meer uitleggen. Maar in vredesnaam je bespaart daarmee bergen moeilijkheden.

reactie Richard, Op 29-09-2007 15:25

Wees eerlijk tegen je kind, zeg gewoon dat zijn vader niets met jou en met billy te maken wil hebben. Zorg goed voor je zoon en zoek een vriend die de zorg van je zoon samen met jou wil delen. Want ook al voed je je zoontje alleen op een kind heeft beide ouders nodig. Suc6

reactie tante beppie, Op 29-09-2007 16:31

ook voor mij heel herkenbaar en ik sluit me dan ook volledig aan bij de bovenstaande reactie (van pappa)

reactie Zoon, Op 29-09-2007 17:20

Dit is erg herkenbaar omdat mijn vader na mijn 1ste jaar ook nooit meer iets van zich heeft laten horen. Het is erg genoeg dat zo'n lamzak niet naar z'n kind omkijkt maar neem het jezelf niet teveel kwalijk. Naar aanleiding van het verhaal dat je vertelt kan men gerust concluderen dat het iemand betreft die het niet verdient om vader of papa genoemd te mogen worden. Ik vind het erg sneu voor je zoon maar ondanks dat het opgroeien zonder vader een gemis is en zal zijn, zal hij beter af zijn zonder deze Vincent. Ik ben benaderd door mijn vader toen ik eenmaal volwassen was en het eerste wat hij tegen me zei was dat hij bij me weggehouden was door mijn moeder en dat ik daarom nooit iets van 'm hoorde. Dit terwijl mijn moeder altijd tegen me gezegd had dat ik m'n vader op zou kunnen zoeken als ik nieuwsgierig naar 'm was. Je begrijpt wel dat het een zeer kort gesprekje is geworden, over de telefoon nog wel, en dat ik toen meteen begreep wie hij was en wat hij was :grin Iemand die echt vader is, die zowel z'n verantwoordelijkheid niet wil ontlopen en instant liefde voor z'n kind bij zich draagt, omdat het z'n kind is, kan niet weggehouden worden bij z'n kind(eren), al moet ie via de schoorsteen naar binnen komen om z'n kind te kunnen zien. Je zoon zal zelf ooit gaan ondervinden wie zijn biologische vader is en de waarheid zal tot 'm doordringen al tijdens de eerste minuten van dat contact. Mensen hebben een ingebouwde radar voor dat soort dingen, intuitie genoemd ;) Sterkte gewenst en maak je niet al te druk, het komt uiteindelijk toch wel op z'n pootjes terecht. Groeten, Zoon

Site built by B-nuts