familie

Ik ben 13 jaar en ik heb een broertje van 12 en een zusje van 10. Ik haat mijn ouders. Mijn zusje staat op nummer 1 bij hun, ik sta er altijd maar een beetje bij, ze besteeden geen aandacht aan mij. Mijn zusje krijgt alles wat ze wilt en mijn broertje en ik is niks vergeleken mijn zusje. Mijn vader word ook vaak agresief tegen me, dan slaat hij mij dikweils, of schoppen knijpen etc. ik heb vele blauwe plekken, kneuzingen en wonden daar aan overgehouden. Het is altijd bij ons thuis mijn zusje wel, ik niet. En dan vraag ik me af wat ik nou precies verkeerd doe. Ben ik niet schattig genoeg? Ben ik dom? En zo gaat het niet alleen bij ons thuis, maar ook bijvoorbeeld bij mijn opa. Als wij daar op bezoek komen, is het eerst wat mijn opa tegen mij zegt: breng het vuilnis even weg. En tegen mijn zusje is het knuffelen en blij wat dan ook. Bij mijn vader ook, tegen mij heel chagerijnig en boos praten en commanderen, als mijn zusje binnenkomt is het ineens heel vrolijk. Ik ben bijna jarig (5 sep.) en mijn zusje is een dag later jarig. Meestal is het zo dat ik één cadeau krijg, bijv. een jas of wat dan ook, en mijn zusje van camera tot een fiets.

Ik heb hierdoor slapeloze nachten gehad en avonden in bed moeten huilen om wat er allemaal gebeurd. M\'n ouders hebben ook niet door hoe ik me op het moment voel. Iemand tips of hulp? Alvast bedankt.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Manya, Op 20-08-2010 17:08

Ik heb precies hetzelfde gehad.Voor mij en mijn zus waren er de degelijke kleren (1 jas voor 4 seizoenen) en altijd saaie domme degelijke schoenen...de jongste kreeg tig paar schoenen, en kleding zoveel ze wilde.Geld was er nooit, behalve voor háár.Ik weet ook niet waarom slechte ouders een kind uitverkiezen (meestal de stomste en de lelijkste) en dat alles geven, misschien dat ze zich daardoor beter voelen ofzo.Ik kan alleen maar uit ervaring zeggen dat je er op den duur om gaat lachen...want doodgepamperd worden is ook niet alles.Uiteraard heeft de jongste nu ook haar rijbewijs en een auto onder haar kont, dankzij pa, en dat terwijl ze alleen is.Ik denk er maar het mijne van...heb m'n ouders even hard afgeserveerd als ze met mij hebben gedaan en hun kleinkinderen zien ze NOOIT meer, wat moet je nog bij mensen die niks voor je over hebben en je alleen tegen wil en dank hebben grootgebracht? Voor mij was er nooit niks..maar ik laat het voor wat het is, je ouders kun je niet veranderen maar je eigen leven heb je zelf in de hand...dat hoef je niet door hen te laten vergallen.Ik was niet de moeite waard in hun ogen maar heb mezelf de moeite waard leren vinden...hopelijk kun je hier iets mee.Een goede vriendschap is meer waard dan de meeste famillie.

reactie Roos, Op 20-08-2010 20:14

Meisje ,ga jij maar eens praten met maatschappelijk werk,die zijn er ook voor kinderen.Als je niet weet waar die zit,googlen maar en niet bang zijn om je verhaal te vertellen.Heel veel sterkte met alles.Liefs,roos.xxx

Site built by B-nuts