familie

Ik vind mijn vriend een waardeloze vader. Klinkt niet aardig he? Ik zal je vertellen waarom: Mijn vriend wilde altijd al graag kinderen. Helaas wilde zijn toenmalige vriendin dit niet. Toen hun relatie over was bedacht hij zich dat voordat hij weer een stabiele relatie zou hebben met een vrouw om wie hij echt gaf, het vaderschap wel eens lang op zich zou kunnen laten wachten dus ach, waarom ook niet.. Binnen 2 maanden was de, sorry voor het taalgebruik, sloerie met wie hij het af en toe deed, zwanger en 9 maanden later hadden zij (tot zijn grote teleurstelling) een dochtertje. Omdat er van een stabiele basis geen sprake was gingen ze toen het kindje 3 maanden was uit elkaar. Een klein jaar later kwam ik hem tegen. Ik heb zelf een zoontje van 3. Al gauw moest hij wegens omstandigheden zijn huis verlaten en kwam dus bij ons in huis wonen. Prompt kreeg meneer kritiek op mijn opvoeding. Ik pak mijn zoontje niet hard genoeg aan, moet hem gewoon \"een knal verkopen\" als hij niet luistert. Ik HOU ER NIET VAN om mijn kind een tik te geven. Mijn zoontje is mijn alles en ik vind dat ik een hele fijne relatie met mijn kind heb. Om het weekend is zijn dochtertje dus ook bij ons. Zij is een klein tirannetje dat uitsluitend op een negatieve manier aandacht weet te vragen (wat haar ook niet kwalijk genomen kan worden, gezien haar ouders). Maar tegen haar treedt hij niet op, nee, hij ziet haar maar eens in de 14 dagen dus haar onuitstaanbare gedrag wordt wel getolereerd. Het irriteert mij zo erg dat hij commentaar heeft op mijn opvoedkundige vaardigheden en denkt dat hij net zo\'n volwaardige ouder is als ik. Ik knuffel mijn zoon, praat met hem, speel met hem, leer hem dingen, verplaats me in hem en hou rekening met zijn behoeften, wat hij nodig heeft en wat goed voor hem is. Hij kijkt niet naar zijn dochter om, en heeft geen flauw idee wat hij met haar aan moet. Zijn kind (en hier kan het kindje niets aan doen uiteraard) is niets meer dan het resultaat van een ondoordacht kwakje in een goedkope hoer! Ik maak me dan ook steeds bozer over hoe hij (en haar moeder) zo laks en egoistisch een kind op de wereld hebben kunnen zetten. Als je hem -tegen anderen- over zijn kind hoort praten denk je ,,wat een geweldige vader!\" niets is echter minder waar. Misschien dat hij -op zijn manier- wel van haar houdt, maar dat blijkt uit niets. Hij kijkt amper naar haar om en als ik niet in actie kom zit het kind gerust het hele weekend voor de tv. ,,Papa heeft je zo gemist! om vervolgens na een kwartiertje het kind bij mij te dumpen en zelf tot aan haar middagslaapje boven achter de computer te gaan zitten. Haar naar bed te brengen en dan na 2 minuten als zuchtend \"he he\' naar beneden te komen. Mijn verstand zegt dat zijn kind een zielig, emotioneel verwaarloosd kind met een enorme achterstand is. En ik heb geprobeerd haar zo liefdevol mogelijk op te vangen maar ze wil niets van mij weten, ze heeft strijd met mij en niets kan ik goed doen terwijl ik toch degene ben die haar verzorgd, met haar probeerd te spelen en dingen probeer te leren. Inmiddels zie ik er enorm tegen op als zij komt en mijn zoontje ook. Ze pakt zijn speelgoed af, slaat hem en hij mag niets terug doen want ,,hij is ouder\" (10 maanden!!) Het is zelfs zo erg dat als zij begint te krijsen (en dat doet ze DE HELE DAG DOOR!!) Mijn zoon zich achter de bank verstopt omdat hij bang is dat hij de schuld krijgt. Hij moet alles delen, zijn huis, zijn kamer, zijn speelgoed en vooral zijn moeder. Het is voor hem ook niet makkelijk maar alles draait om haar als zij er is. Aan de ene kant en ik schaam mij om dit te zeggen, heb ik een hekel gekregen aan dat krijsende, dwingende, manipulerende kind. Ik voel me hier heel schuldig om, vooral omdat ik weet dat zij het ook niet kan helpen. En aan de andere kant breekt mijn hart voor dat kleine ding dat zo jong al zo beschadigd is door de verwaarlozing van haar ouders die onder na te denken een kind \"namen\" alsof het een pilsje betrof..

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie roosje, Op 11-01-2011 20:26

Het klinkt hard,maar zet je vriend met dochter het huis uit.Zo hebben jij en je zoontje een eigen plek.Als dat niet gaat,spreek een tijd af dat hij mag komen met zijn dochter bij jou.Dan zit je niet de hele tijd zo opgescheept.Zijn dochtertje is zijn verantwoordelijkheid.Kom voor jezelf op.Je doet het goed.Er zal een last van je af vallen.Want hij scheept je gewoon op met zijn verasntwoordelijkheid.Ga anders latten.laat hem zelf een woonruimte zoeken.Sterkte en voel je niet schuldig.

reactie Anoniem, Op 11-01-2011 22:14

Je vind hem een waardeloze vader, maar hoe is hij als vriend? Ik kan me niet voorstellen dat een dergelijk iemand wel een fijne partner is. M.a.w. ben je niet beter af zonder hem en je zoon ook?

reactie Coco, Op 12-01-2011 10:28

Je bent als moeder ook waardeloos als je niet ingrijpt in deze situatie.Ja misschien kun je geen andere kerel krijgen en laat je het daarom voortduren...maar je zoontje is maar een keertje jong.Voor hem zou je moeten opkomen, en zo een leven niet moeten willen.Je wil toch het beste voor je kind? Om jezelf dan op te zadelen met andermans opvoedproblemen...het is gewoon teveel.Afkappen de boel en opnieuw beginnen. Het is sowieso heel negatief om de ma van dat dochtertje een 'hoer' te noemen...als het kind het al moeilijk heeft krijgt ze die negativiteit er nog eens bij en wat kan zij eraan doen??? Beetje erg onvolwassen van je...grow up, en doe er wat aan zou ik zeggen, al ben ik niet verbaasd als over een jaar alles nog veel erger is, en je NIKS met alle goede raad gedaan hebt... :p :p :p :p :p

reactie vlinder, Op 12-01-2011 10:39

Dat zij ooit de beslissing hebben genomen om een kind te krijgen is niet jouw probleem. Je klinkt ook erg gefrustreerd om die ex een hoer te noemen. Je vriend was er ook bij, dus vind dat niet fair. Tevens snap ik niet waarom je een relatie met hem heb. Heb het verhaal 2 x gelezen en lees alleen maar negatieviteit. Hoe hij tegen zijn eigen kind doet moet hij zelf weten, maar hoe hij tegen jouw kind doet lijkt me voor jullie wel van belang. Denk dat je kind ten alle tijden voor moeten gaan ipv een man die je niet echt hoog acht. Succes

reactie Poeleke, Op 12-01-2011 22:34

Ik begrijp prima wat je zegt echter hetgeen ik niet begrijp is het feit dat je je er bewust van bent dat zijn verblijf en dat van zijn kind zeer negatief is voor jou en je kind maar je hem niet per direkt uit jullie wereld verbant.. Enige persoon die mij of mijn kind zou (willen) schaden en mij bijv. het advies zou geven om mijn kind eens een knal voor zijn kop te geven zou ik vanaf het moment dat die woorden mij bereikten meteen voorgoed de deur wijzen. Als je je zelf zou betitelen als een goede moeder zou ik tegen je willen zeggen dat dat een illusie is, immers sta je het toe dat je kind tot lijdend voorwerp is verworden en had je vanaf de eerste negatieve signalen die daarop wezen de juiste beslissing kunnen nemen teneinde je kind te beschermen. Jij oordeelt, ik doe dat evenwel. Was getekend, Poekie

reactie Lydia, Op 13-01-2011 23:56

Hoi Roosje, Bedankt voor je reactie! Dit is de enige waar ik echt wat aan gehad heb. Het lijkt mij een heel goed idee om te gaan latten! Ik ga het morgen aankaarten want dit gaat zo niet langer..

reactie Lydia, Op 14-01-2011 00:19

Bedankt voor de reacties (positief of negatief) Laat ik even heel duidelijk stellen dat hij voor MIJN kind (ik zei in mijn originele stuk al - tot zijn teleurstelling een dochter- )absoluut niet naar is!! Zijn mening dat ik mijn zoontje harder zou moeten aanpakken blijft bij een mening en hij heeft hier niet naar te handelen en ik heb al te kennen gegeven dat dat ook zeker niet gaat gebeuren en totaal niet mijn manier van doen is. Mijn zoon en ik hebben alleen moeite met die kleine meid die de boel terroriseerd en wat ik al eerder zei; Als je is aangeleerd uitsluitend op zo'n manier aandacht te vragen/krijgen is dat alleen maar dood en dood zielig en ik besef heel goed dat zij daar niets aan kan doen! (Maar ik had het natuurlijk liever anders gezien). Om op een van de reacties terug te komen, ik heb geprobeerd en probeer nog steeds om haar met liefde en positieve aandacht bij te sturen, maar dat is moeilijk als zo'n kleintje daar niets van wil weten. Ik besef dat ik ook niet netjes gesproken heb over de moeder van die kleine meid maar daar heb ik mijn geronde redenen voor en jaloezie is daar absoluut niet een van.. (en nee, het siert in mijn ogen mijn vriend ook totaal niet dat hij uitgerekend haar gekozen heeft om 1,2,3 een kind bij te verwekken. Ik ken leukere, verantwoordelijkere, nettere voormalige scharrels van hem.. :) ) Het frustreerd mij gewoon heel erg dat dat kindje door haar onverantwoordelijke ouders (ja, waarvan 1 mijn partner is waar ik desondanks heel veel van hou) zulk gedrag vertoont. In het dagelijks leven heb ik aan hem een leuke partner (hoewel dit alles natuurlijk WEL een afknapper is) en mijn zoon een leuke stiefvader (ja, met jongens kan je voetballen en stoeien..) Ik denk dan ook dat ik het advies van Roosje op ga volgen en ga voorstellen om te latten. En tot die tijd wissel ik de weken om zodat mijn zoon, in de weekenden dat zijn dochter er is, naar zijn vader gaat, i.p.v. (un)happy family spelen met zijn allen..

reactie kimmetje, Op 30-01-2011 19:39

Hoe is het afgelopen? Je zou het aankaarten om misschien apart te wonen en verder te gaan latten? Ik denk dat je een beetje erdoor heen zat toen je het originele stuk aan het schrijven was en dan kan je soms een beetje negatief overkomen. Begrijpelijk. Jammer dat dat meisje zo gevormd word. Jij kan daar weinig aan veranderen. Die 1 x in de 2 weken dat ze jouw ziet zal weinig uitmaken. Zorg alleen dat ze weet dat je als het nodig is klaar voor haar staat en creeer een veilige haven voor haar ook al is deze kort. Op een gegeven moment zal ze inzien dat naar jouw toegaan helemaal niet zo erg is, maar kinderen kunnen erg koppig zijn. Maar bespreek zeker met je vriend dat jullie een andere houding naar haar toe nemen. En ziet hij dat niet zitten dan zal ik dat weekend als ze komt weg gaan. Een weekendje naar een vriendin of naar oma en opa of gewoon even weg. Dan moet hij zelf voor haar zorgen en misschien komt hij dan wel tot bezinning. Nou ben wel benieuwd wat je hebt gedaan

reactie mi, Op 01-02-2011 14:34

hoezo onvolwassen? is het haar taak om het mormel van een ander op te vangen en haar eigen zoon bloot te stellen aan een mormel zonder fatsoen? ze is toch geen hulpinstantie? bij mij kwam het kind er niet meer in. daar bij komt nog dat hij bij haar is ingetrokken. het was zijn keus om bij een vrouw met zoon in te trekken. moet zij dan maar voor zijn kind zorgen? NEE, zij moet heel onvolwassen voor haar eigen kind kiezen en zorgen dat het jongetje een fijne onbezorgde jeugd heeft,

Site built by B-nuts