Ik heb me een paar jaar geleden laten steriliseren, omdat ik absoluut geen kinderen wil. Als kind werd me al duidelijk dat je beter niet aan een gezin kon beginnen, want daar werd je erg ongelukkig van. (dat idee had ik altijd van mijn vader)
Ongeveer een jaar voor de sterilisatie heb ik tegen mijn moeder gezegd dat ik overwoog om me te laten steriliseren en ze werd bijna hysterisch. Ze is erg van " hoe het hoort" en "stel je voor dat je spijt krijgt". Of nog een andere die meer over haar zegt dan over mij: "Dan heb je later niemand die bij je op bezoek komt!"
Als ik bij vriendinnen het gestress en gedoe zie met hun kind(eren) dan weet ik gewoon zeker dat ik een goede beslissing heb gemaakt, maar mijn ouders hebben eigenlijk nooit naar me geluisterd en willen alleen horen wat zij vinden/denken, dus ik zal ze nooit vertellen dat ik gesteriliseerd ben en dat ze kleinkinderen kunnen vergeten.