Hallo lezer,.. dit wordt waarschijnlijk weer een lang verhaal maar heb geen andere manier kunnen vinden om eens echt goed te vertellen waar ik mee zit... het kan zijn dat het niet helemaal in de juiste volgorde is, maar mijn hoofd zit echt vol en wil alles 'eruit typen'
Mijn vader had nog een vrouw en zoon in Marokko toen hij mijn moeder leerde kennen...(Mijn moeder had zelf twee kinderen uit een vorig huwelijk) Hij wilde absoluut niet volledig samen wonen maar kreeg wel twee kindjes met mijn moeder. Die twee kindjes (ik en mijn zus) wilde hij niet erkennen als zijn eigen kinderen, dat was al een goed begin..
Mijn moeder was vanaf dag één niet op de hoogte van zijn zoon en vrouw.. totdat de famillie uit marokko ervoor hadden gezorgd dat zij naar Nederland konden komen.
Op een dag kwam mijn moeder het huis van mijn vader binnen en zag iets bewegen onder de dekens, dat was haar eerste ontmoeting met zijn vrouw.
Mijn vader stond er bekend om dat hij veel dronk, hasj rookte, gokte en agressief was. en dat beeld krijg ik zelf ook niet uit mijn hoofd,.. hij nam ons mee naar coffeeshops, liet heel vaak een mes zien die in zijn auto lag. als hij dat mes liet zien zij hij dingen zoals 'hiermee ga ik jou moeder vermoorden'.
het was een keer in de zoveel tijd weer feest...
"papa die mama van de trap af duwt" "papa die voor de deur staat te schreeuwen en bedreigen" "papa die een mes trekt en zegt dat hij mama gaat vermoorden" "papa die mijn broer probeerd aan te rijden" etc etc etc
Op een gegeven moment is hij naar een plaats vlakbij Duitsland verhuist. Ik vroeg me altijd af waarom dat was. Nou ik ben er achter hoor.
Hij heeft mijn broer en zijn ex vrouw vaak opgesloten in huis zonder eten, heeft ziijn ex vrouw mishandeld, en zelfs zo erg dat ze een miskraam heeft gehad. Hierna zijn ze naar een blijf van mijn lijf huis gegaan... Na een tijdje hebben ze het toch weer samen geprobeerd wat ongeveer 10 jaar heeft geduurd.
Na deze tien jaar, kwam mijn vader thuis en waren mijn broer en stiefmoeder weer verdwenen...
Na dit vertrek ging het alsmaar slechter met mijn vader,.. hij kreeg zijn ontslag, werd depressief etc. Dit werd alsmaar erger en erger..
Ook ik begon depressief gedrag te vertonen omdat ik dingen uit mijn jeugd niet kan verwerken, mijn vader, mijn pedofiele oom, de ex vriend van mijn moeder die mij betastte etc etc..
Ik ken zijn agressieve kanten heel goed doordat ik meer tijd met mijn vader heb doorgebracht, maar mijn zus is hier helaas pas achter gekomen. Ik heb het lievelingetje van mijn vader, waar ik overigens van walg. Maar zij heeft zo hard haar best gedaan voor die man... en hij lacht haar recht in haar gezicht uit. Het enige waar ze goed voor is, is geld geven en dingen regelen.. want zoals hij het zegt 'ze heeft toch geld zat'.
11 maanden geleden vertelde ze heel blij 'Papa ik ben zwanger" zijn reactie 'Moet je zelf weten'.. hierna zijn we de deur uit gepest en zei hij dat ze niet meer terug hoefde te komen.
Nu twee dagen geleden,met het vasten wilde meneer langskomen, vanaf het moment dat hij de auto in stapte heerste er een grafstemming. Hij heeft twee dagen de hele dag op de bank gelegen. Als we boodschappen gingen doen begon hij handgebaren te maken en zachtjes in het arabisch te schelden,.. want het duurde allemaal te lang.. hij liep dan boos weg en deed daarna of er niks aan de hand was.
Omdat ik dit gedrag van hem nog veel erger heb meegemaakt ben ik ook erg gestrest bij hem in de buurt. Elk woord uit zijn mond is er al één teveel..
Omdat mijn vader het nu financieel zo slecht heeft, vroeg hij mij of ik met hem mee wilde naar (ergens in het buitenland). Voor het meerijden zou hij me wat geld geven. Hij moest daar iets afgeven wat legaal was, want dat is het eerste waar ik aan dacht... nou niet dus! Hij heeft mijn leven (omdat hij zelf slecht ziet) op het spel gezet om illegale zooi te vervoeren!
En nu al zijn geld op is gegaan aan zijn nieuwe vrouw en het bijbehorende kind in marokko... is mijn zus weer lief.. en moet weer van alles regelen enzo..
Ik durf niet zo snel iets te zeggen maar mijn zus heeft alles eruit gegooit, zijn spullen gepakt en heeft hem samen met mij thuis afgezet. 3 uurtjes onderweg geweest, het lucht enorm op.
Mijn vader heeft het altijd heel goed gehad, ook fianancieel en nu het met ons goed gaat lijkt het alsof hij het ons niet gunt ofzo. Wij worden continue belast met zijn problemen en als wij het niet op kunnen lossen scheld hij ons uit en zijn we slecht.
Ik heb het er zo moeilijk mee omdat ik hem aan de ene kant ook zielig vind. Oude kleding, verzorgd zichzelf slecht.. gun hem echt het beste maar het lijkt alsof hij ons niks gunt.
Ik hoop dat ik hier verder geen vervelende reacties op krijg, kan dat eerlijk gezegd ook echt niet aan. Ik heb in ieder geval even lekker van me af kunnen typen,..