Geheimen
Familie
Mijn zusje heeft in mijn ogen (en in die van vele anderen) een verkeerde vriend
Ik plaatst dit "geheim" (probleem) omdat ik graag wil weten wat andere er van denken.
ik gebruik geen namen in dit verhaal voor privacyoverweggingen.
We leken ondanks de scheiding van mijn ouders altijd een gelukkig gezin, drie zussen een broertje en alles tegen elkaar kunnen zeggen en bij mijn ouders (vooral mijn moeder) altijd terecht kunnen. Het zusje waar dit verhaal overgaat besloot dat ze iets van de wereld wou zien en ging aan het werk op een Cruiseschip , en als in een romantische film ontmoette ze op dat schip haar eerste vriendje, Dat hij een aantal jaar ouders was (vijf en een half jaar) maakte in onze familie weinig uit, (verschillende nichtjes van ons hebben een oudere vriend waarvan eentje net zo oud is als mijn oom en tante) We waren al lang blij voor haar dat ze een vriendje had gevonden. Maar dat werd al snel omgezet in bezorgdheid .
Mijn zusje kwam eerder terug van het schip omdat haar gezondheid daar achteruit was gegaan en ze het zware werk niet meer aan kon. We waren hier al lang blij om want we kregen haar (ondanks het vriendje) geregeld huilend aan de telefoon dat ze heimwee had. Omdat mijn zusje nog thuis woonde ging ze weer bij mijn moeder stiefvader en broertje wonen. Een paar weken later kwam het vriendje voor een weekendje aan wal (het schip lag in een Nederlandse haven en hij kon voor korte tijd van boord af. Na dat weekend is hij niet meer weg gegaan. Hij kwam met al zijn spullen aan met de mededeling dat hij niet meer terug ging. De hele dag toen hij zich moest melden werd hij gebeld met de vraag waar hij bleef (uiteraard) die zijn we te weten gekomen omdat mijn broertje (die toen de zelfde telefoon had als het vriendje) de telefoon opnam en er gevraagd werd naar het vriendje. Omdat die op dat moment net onder de douche stond nam mijn broertje de boodschap aan die was : als hij zich niet voor zes uur melde hij een groot probleem had. Het vriendje lachte er enkel om en zei dat ze het konden bekijken. Mijn stiefvader heeft hem toen er nog van proberen te overtuigen dat hij in elk geval dan telefonisch contact moest opnemen met zijn meerderen maar het vriendje vond dat hij zich er niet mee moest bemoeien. Een paar weken later was hij wel kwaad dat de cruiselijn maatschappij geen loon had overgemaakt naar hem. Hij riep de hele tijd dat hij met zijn ervaring en opleidingen en denkniveau zo weer aan het werk was en een veel betere baan kon krijgen. Al snel kwamen we er achter dat hij op zijn vijftiende al op geen enkel school in de geheel de randstad gewenst was en hij naar een jaar internaat waar hij toen naar toe gestuurd helemaal gestopt was met school en was gaan werken (nu wil ik niets zeggen over mensen die gestopt zijn met school sommige hebben het nu eenmaal makkelijker met leren en zo) Zijn eerste baantje in onze woonplaats was bij het zelfde bedrijf waar ik zelf op het kantoor werkte. Elke pauze klaagde hij er over dat hij alleen maar met mensen uit Polen moest werken en pochtehij dat hij zijn werk zo goed deed. Terwijl ik wist dat zijn afdeling zwaar achter liep met wat er allemaal gedaan moest worden. Hij was er ook al binnen een paar weken weg hij vond namelijk dat hij elke ochtend te vroeg moest beginnen en daar hield hij niet van. Hij ging bij een andere bedrijf aan het werk waar hij later mocht beginnen de keren als hij verder weg moest en dus wel eerder moest beginnen melde hij zich ziek. En op een gegeven moment is hij daar ook gewoon niet meer heen gegaan tegen mijn zusje zei hij dat er geen werk genoeg meer was dus dat het was afgelopen terwijl er bijna dagelijks grote advertenties met de vraag om personeel juist voor dat bedrijf in de kranten stonden. Zijn hart lag nu eenmaal bij de horeca en dat wou hij ook doen. Hij kreeg een baantje bij een uitzend horeca bedrijf , Waarbij hij bij verschillende bedrijven moest werken , elke avond kwam hij thuis met wilde verhalen dat ze hem zo goed vonden en dat hij al allemaal leidinggevende functies had. Op een keer vertelde dat hij in een restaurant mocht werken van een overheidsgebouw, mijn andere zusje en ik zeiden allebij nog dat het waarschijnlijk gewoon de bedrijfkantine was. Maar we wisten niet waar we het overhadden, De volgende ochtend was hij binnen een uur weer terug ze hadden geen personeel meer nodig gehad want ze hadden genoeg. (achter af bleek het inderdaad een bedrijfkantine geweest te zijn en daar had hij zich te goed voor gevoelt) Op een avond onder het eten (een keer in de week eten we met de hele familie samen) vertelde hij dat hij ruzie gehad had met een paar (volgens hem) domme wijven die niet weten wat ze moeten doen. Ze waren met hun drieën naar een kantine van een universiteitgestuurt, ze waren er allemaal al eerder geweest maar nog nooit samen . Hij ze had die meiden wel eens verteld wat ze allemaal moesten doen. En die meiden hadden zich niet op hun kop laten zitten door hem. Toen had hij gezegt : Weten jullie wel niet tegen wie jullie het hebben !! en hij vond het ook nog belachelijk dat ze toen boos weg gegaan zijn. Wat in zijn nadeel gewerkt heeft want die meiden hebben gelijk contact opgenomen met de leidinggeven de van het bedrijf en het vriendje kon vertrekken. Was het eerst een top bedrijf klopte er vanaf dat moment niets meer van. Het probleem is was echter wel dat hij steeds minder ging werken en dat mijn zusje voor alles kon op draaien incl het betalen van zijn rekeningen, zijn bekeuringen en zijn behoefde aan elke week een stuk of tien DVD,s te huren in de plaatselijke Videotheek (die hij ook geregeld te laat in leverde zo dat er boete,s over heen kwamen) We kwamen er achter dat er nog meer met het zuur verdiende geld en gespaarde geld van mijn zusje gekocht werd. Zo kwam er een dure (en onnodige) 3D tv voor de slaapkamer. Die te groot was om een mooi beeld te krijgen in zo,n klein kamertje. Zo kwam er een spelcomputer omdat hij net iets nieuwer was dan die van een paar maanden eerder en kocht hij geregeld spelletjes voor die computer omdat hij dat belangrijk vond. In de tijd dat mijn zusje op de boot zat, kreeg ik een Puppy , die door alle familieleden als uiterste schattig gezien werd en voor veel hilariteit zorgde tijdens familie momenten. mijn zusje zei toen dat ze ooit ook een hondje wou kopen als ze een eigen plekje had (aangezien mijn moeder stiefvader en broertje (die nog thuis woond) ook een hond hebben en mijn moeder twee honden de hele tijd in huis te veel vind) Toen mijn zusje een zelfde soort hondje als mij zag , zei mijn moeder als die er nog was dat ze die wel mocht ophalen. Maar het hondje was al weg en de volgende dag zei het vriendje dat hij een andere hondje gevonden had. en dat hij niet veel groter zou worden dan de hond die mijn moeder nu had. Mijn moeder zei dat het alleen mocht als hun er zelf voor zorgde (mijn zusje stond toch al geruime tijd in geschreven voor een woning en ze dacht dat het nooit meer lang zou duren) Hij zei dat hij heel goed voor het hondje zou zorgen en beloofde ook dat hij een vrouwtje mee zou nemen (mijn moeder wou geen mannetje in huis) Mijn zusje gaf ook nog duidelijk aan dat het echt een vrouwtje moest zijn en hij reageerde er geirriteerd op omdat het nog een keer gezegd werd. Toen hij terug kwam had hij opeens een mannetje (jawel) bij zich wat een kruizing was tussen een Pittbull en nog een of andere ras. Het was in elk geval duidelijk dat deze hond zeker de Collie van mijn ouders zou ontgroeien en veel groter zou worden. Gelijk de volgende dag werd het al duidelijk dat de zorg van de Pup geheel op mijn zusje en moeder neer kwam. Sterker nog als de pup in huis gepoept had stapte hij er letterlijk overheen en wachte tot mijn moeder of zusje het hadden op geruimt (hij kon er namelijk niet tegen zei hij) De Pup heeft heel veel stuk gemaakt in het huis van mijn ouders , een bankstel verscheurt Portomonees kapot gebeten met bankpassen en zo er in. Sloffen en schoenen, Maar daar mocht niets over gezegd worden en de pup mocht niet bestraft worden (het was immers maar een baby zei hij) Het feit dat de pup van mijn moeder in de bench moest als er niemand thuis was. werd door hem ook niet in dank afgenomen zijn hond hoorde niet in een bench terecht. als hij er op gewezen werd dat zijn hond ook gewoon uit moest zei hij dat puppy,s helemaal niet uithoefde. Hij wou er zelfs al een andere pup bij doen (dit keer wel een vrouwtje) om met de pup te gaan fokken. In de momenten dat hij niet aan het werk was deed hij ook niets in huis. Mijn zusje werkte gewoon en het uitlaten van de pup kwam dus aan op mijn moeder of mijn broertje. Hij kwam in de dagen enkel benenden om alles op te eten (als mijn moeder een keer voor savonds zoiets als Zalm gekocht had) gooide hij het hele pakje op een broodje zodat niemand anders meer wat had. of drinken te pakken (en dit was meestal iets met Alcohol) de rest lag hij op het bed te computeren of film te kijken. Als er iets wat mijn zusje was interseerde hem dat niets, zo overleed er plotsling een oud klas genoot van haar en daar was ze redelijk aangeslagen door, hij haalde enkel zijn schouders op en ging verder met zijn spelletje. Hij begon zich ook steeds aroganter op te stellen thuis , zo was alles wat van hem was van goede kwaliteit en de rest maar rotzooi (zo verdwenen ook mijn zusjes spulletjes waar ze zo trots op was naar de zolder zodat zijn spullen er konden staan) En weten hij (of zijn familie) het allemaal wel beter. Hij vind zo mensen die studeren maar dom , want ze werken niet (volgens mijn broertje is dit pure jaloezie) En had hij een uitgesproken hekel aan buitenlanders (ook mensen die enkel een buitenlandse ouder/ouders hebben) en aan homosexuelen. Dit laat hij overal luidkeels merken en kwetst hier bewust veel mensen mee. Waar onder mijn andere zusje die een half marokaanse vriend heeft. Als hij bijvoorbeeld iemand met een getinte huidkleur ziet in een duurdere auto dan die van hem krijg je te horen dat hij de waarschijnlijk nooit op een eerlijke manier verkregen heeft. Mijn zusje die geheel door hem veranderd is en hem volgt als een schaduw , wuift dit als maar weg als een houding , en dat het met zijn opvoeding te maken heeft (of juist het gebrek aan die opvoeding) Als er iets van gezegt word lacht hij enkel dom en zegt dat het cijferfeiten zijn. Als er op het journaal iets is over een overval/moord/mishandeling of wat dan ook van misdrijf is zijn standaardcomentaar : vast een buitenlander. En toen werd mijn zusje zwanger , haar zwangerschap was niet bepaald de gemakkelijkste) ze was heel veel en heel lang erg misselijk, de eerste drie maanden kon ze letterlijk niets binnen houden. Dan kreeg ze standaard te horen van hem dat ze haar maar aanstelde , zijn moeder had dat immers ook gezegd en die kon het weten. Hij kon ook luidkeels aan het eten zijn en dan steeds roepen jam jam jam lekker lekker lekker en dat soort gezeik. Eten voor mijn zusje houden en als ze een keer wat kon binnen houden verhalen gaan vertellen wat er allemaal wel niet in zat (en dan hele vieze dingen opnoemen) zodat het eten er als nog uitkwam. Naar de derde maand kregen ze een eigen huis te gewezen dankzij onze vader , tot ons grote verdriet overleed mijn vader een maand later in zijn woning naast die van mijn zusje. Het vriendje wou er blijven wonen maar mijn zusje gaf aan dat ze er niet meer kon wonen ze moest immers steeds langs de woning en deur van mijn vader. Hij vond dat allemaal maar onzin. Hij kon toch immers ook nog gewoon in de woning komen die ooit van zijn opa geweest was. Verschillende mensen hebben hem aan het verstand proberen te brengen dat het overlijden van een vader anders is dan het overlijden van een opa. Maar dat vond hij niet. En overigens hadden we volgens hem toch nog een stiefvader en had mijn zusje ook nog zijn vader. Toen mijn zusje zei dat zijn vader nooit haar vader zou worden vond hij dat een belachelijke opmerking. En nu een aantal maanden naar de dood van onze vader vind hij helemaal dat we er maar over op moeten houden. Ondertussen zijn ze verhuist naar zijn geboorte plaats (een plek waar mijn zusje niet heen wou maar ivb met haar zwangerschap moet ze wel) Het vriendje beweerde dat hij zo een baan daar zou hebben, ondertussen werkt hij nog steeds niet een heeft een uitkering (terwijl ieder ander die een uitkering hebben maar lui zijn) . Hij beloofde dat mijn zusje ten allertijden een dagje of weekje naar huis mocht maar we hebben haar nog maar ekele keren gezien omdat hij geen zin heeft om nog bij ons te slapen en wou ook niet dat mijn zusje alleen zou gaan. Ook als mijn zusje een keer alleen is bij ons belt hij haar steeds met de opmerkingen dat hij zijn eenzaam en verlaten voelde door haar een tijdje geleden net voor bevalling van mijn neefje is het helemaal mis gegaan. We hadden al voor ze wat met elkaar kregen een vakantie besproken , mijn broertje , mijn zusjes en ik van te voren hadden we afgesproken dat de vriendjes en het vriendinnetje niet mee zouden gaan, Daar was het vriendje dus niet mee eens en op de dag van het vertrek was hij er ook gewoon bij. Naar dagen irritant gedaan te hebben , kwam het tot een uitbarsting (wat natuurlijk niet leuk voor mijn zusje was) En we besloten naar huis te gaan. Een dag later kregen mijn andere zusje, mijn broertje en ik alle drie een mail van hem , waarin we konden lezend dat het allemaal onze schuld was dat de vakantie zo gelopen was, dat we leugens over hem verspreiden via sociaalmedia , en dat hij nooit een kans gehad heeft en dat we de vakantie in gegaan waren om het te laten mislukken , we waren ook niet langer meer welkom in zijn gezin , in zijn huis en mochten ook zeker geen deel uitmaken van het leven van zijn zoon. Mijn zusje trekt natuurlijk partij voor hem als heeft ze tot nu toe nog niet gezegt dat wij inderdaad niet meer welkom zijn in hun huis (we zijn er ook nog niet geweest) en dat we zeker een deel uit gaan maken van het leven van de kleine maar goed die wordt pas over enkele weken geboren dus we moeten kijken of we inderdaad welkom zijn. Ik snap dat het voor mijn zusje heel moeilijk is want die zit tussen twee vuren in haar familie die zich zorgen maakt over het dominante gedrag van haar vriendje. en haar vriendje die vind dat hij geen kansen krijgt.
We hebben het er vaak over, maken we ons nu terecht zorgen of is dit een geheel normale situatie en hebben wij zelf gewoon allemaal van die makkelijke relatie,s ? En wat moeten we doen als het echt mis is wachten tot ze zelf er achter komt of ingrijpen met alle gevolgen voor dien ?