Hallo allemaal,
er moet mij iets van het hart, en het gaat over mijn schoonmoeder. Al voordat ik een relatie kreeg met mijn vriend waren zijn ouders gescheiden, en was ze al voor de wet hertrouwd met een nieuwe man.
mijn probleem met haar is dat ik haar vooral niet leuk vind. Alles draait om haar en haar man en diens kinderen. Haar kinderen worden door haar aan de kant gezet. De jongste 2 daarvan zijn nog van basisschoolleeftijd, en als er ruzie of lawaai is, zijn zij degene die aangesproken worden, en NIET zijn kinderen. Daarnaast koopt ze geen fatsoenlijke kleding voor de jongste twee en wordt alles maar afgewenteld als gedrags-probleem, en het heeft NOOOOOIT met de opvoeding te maken. In plaats van kleding kopen verbouwen ze wel het hele huis, en wordt daar gigantisch veel geld aan uitgegeven, maar de 2 jongsten lopen met slechte voeten (!) op schoenen die drie maten te groot zijn.
Verder heeft mijn vriend ook nooit de kans gekregen om zich te ontplooien. Hij was als kind "niet normaal functionerend" en moest maar naar een speciale school. Hij had driftbuien, maar die waarschijnlijk voorkomen zouden worden door een goede opvoeding, waar ook werd gepraat in plaats van alleen maar gesnauwd en gegild. Met 5 kinderen in een huis is dat ook niet te doen als er geen verantwoordelijkheid wordt genomen, door niemand niet. Toen ik haar naar alle waarheid ooit gezegd heb wat ik daarover dacht (de schuld niet bij haar neerleggend, maar gezegd dat het jammer was dat dat gebeurt was, en dat hij veel verder had kunnen komen) werd ze boos.
Daarnaast neemt ze soms niet eens de moeite even uit bed te komen als we langskomen. ik snap dat ze ziek is, maar ze kan wel continu tripjes maken overal heen (van uitkering en pgb's, want zij en haar man werken allebei niet) en dat kost weer geen energie.
Waar ik mij vooral aan erger is dat alles altijd aan de rest ligt en nooit aan haar. Haar broers en zussen gaan niet meer met haar om, onder andere om die reden en laten haar kinderen ook hierom links liggen. Toen we een tijd geleden eens samenkwamen kregen we dan ook opvallend vaak te horen dat "jullie allemaal wel zo leuk zijn", en dat vind ik erg voor mijn vriend en zijn broers en zussen, want hierom hebben ze ook heel weinig contact gehad met de rest van de familie, en ook de oma aan de andere kant zagen ze na lange tijd pas weer na de scheiding.
en zo zijn er nogallemaal van ddit soort dingen, die ik gewoon niet aan haar uit kan staan. Bij mijn vriend merk ik ook irritatie (ze hebben ook al 2 x onze kerst ver^$#%& met hun houding), maar hij wilt er liever niet over praten. Ik snap dat ook wel, want hij houd van haar en daar ben ik blij om. Mijn moeder weet ook dat ik wat problemen heb, en praat daar ook over met mij, maar ik wil haar ook niet teveel belasten.
geen idee wat ik ermee moet, dus zet ik het maar hier neer...