hey,
ik begin me te storen aan m'n vader. het is miss niet netjes dat ik dit zo zeg. maar ik ervaar dit. hij is heel kortaf, hij denkt heel nuchter (wat op zich wel oké is) maar hij snapt niks van mijn emoties. hij is een man die mij aan de kant drukt als ik een keer een praatje wil maken. hij zegt niks in de auto als ik naast hem zit. ik hou op zich ook van de dingen die hij doet. films kijken, muziek, etc.. maar toch als ik samen met hem film kijk, komt er niks anders uit, dan gewoon geen gesprek of alleen maar ohw.
Gisternacht, moest ik huilen, had ik verdriet omdat ik bang ben voor de dood (das een ander geheim van mij) en toen zei die alleen maar, je moet je niet zo aanstellen en gewoon naar bed gaan. Dit heeft mijn hart gebroken. Ik ben naar buiten gerend en zei tegen hem dat hij mijn vader niet is. Misschien heel grof gezegd, maar hij gaat veel verder dan dat. Hij zegt dat ik een baby ben die jankt, of wat dan ook. Ik vind hem op dit moment een gore klootzak.
ik wil zo graag een gezellige vader. die spontaan vraagt hoe mijn dag was. hij vraagt het alleen maar aan mijn moeder. omdat zij ermee heeft gedreigd omdat ze uit elkaar wilde gaan als hij nog zo raar blijft doen. zij heeft dat nodig. en ik vermoed dat hij dat nu doet, omdat hij gelukkig is met haar en haar niet kwijt wil, hij doet opeens vet lief tegen haar. maar tegen mij, blijft het hetzelfde.
ik ben verder een beetje jaloers op mijn broertje, hij krijgt wel vragen zoals hoe bevalt je nieuwe fiets? hoe was je eerste dag op school? allemaal vragen.. en mij kan die geen ene reet schelen, ik heb zelfs vandaag gezegd van, en hoe was mijn dag? zei die, dat vroeg ik toch niet. en lachte ie.
ik voel me echt genegeerd door hem. groot genegeerd. waarom doet die man zo? waarom heb ik geen leuke vader, die er voor zijn dochter is? dit is gewoon ECHT irritant.
Plus, ik deal met transgender gevoelens, ik ben een stoere vrouw (oftewel: soft butch). ik ben 100 % gay en ik hou nogal van mannen dingen. ik ga me niet laten ombouwen omdat ik toch wel happy genoeg ben als vrouw. het heeft ook zijn voordelen. maar mijn vader mag me graag discrimineren waardoor mijn transgender gevoelens soms wel erger worden :S. of nou ja iig dat ik wil dat ik gelijk wordt behandeld. Hij pest mij dat ik best wel dom ben omdat ik een vrouw ben, dat ik zo emotioneel ben omdat ik geen man ben, zelfs op het seks gebied pest hij mij, dat ik een meisje ben...Hij zegt heel vaak van ja jij hebt geen piemel, ik hoef tenminste niet zittend te plassen. hij gaat echt te ver. TE VER. Het raakt mij.
ik ben echt spuugzat van die kerel.
Wat moet ik nou doen?
Gr, Shane ;) (L word style)