familie

Mijn vriend en ik zijn al ruime tijd samen en ook gelukkig met elkaar. Maar wat mij op begint te breken is het feit dat hij 2 kinderen heeft. In het begin leek het allemaal nog wel leuk en was ik natuurlijk ook erg verliefd. Maar tegenwoordig is mijn geheim dat ik het vreselijk vind dat ze bestaan. Ik hou sowieso niet van kinderen. Ik wil ze ook nooit van mezelf. Dat mijn vriend kinderen heeft heb ik onderschat. Ze komen om het weekend en de helft van de vakanties en ik kijk er steeds als een berg tegenop. Doordat mijn vriend zich redelijk schuldig voelt nog mogen ze alles hier in huis. Ze zijn 10 en 8 en ik vind dat niet nodig dat ze hier de boel overnemen. Het is ook mijn huis! Maar blijkbaar is het zo dat kinderen voor alles gaan. Ik heb vaakoverwogen om weg te gaan maar ik ben zo verknocht aan die man dat ik blijf. Het is dan ook een tijdelijk kwaad, in die zin dat ze hier komen slapen elke keer. Dat houdt natuurlijk een keer op en ik kijk reikhalzend uit naar die tijd! Alleen nu wonen we sinds kort bij hun in de buurt en begint mijn vriend er tot mijn grote schrik over dat het zo leuk zou zijn als ze ook eens doordeweeks komen slapen of mee-eten of lunchen op woensdagsmiddag. Ik krijg het hier spaans-benauwd van. Ik wil ze zo weinig mogelijk zien of erover horen. Ik doe op de dagen dat ze er niet zijn net alsof ze niet bestaan. Dat is uiteraard voor iedereen geheim. Niemand weet dat ik er zo'n hekel aan heb. Iedereen die mij kent weet dat ik niet van kinderen hou, maar dat ik ze haat weet niemand. Ook voor mijn vriend ben ik de ideale vriendin, ik doe wat er van me wordt verwacht en hij accepteert dat ik niet spontaan eens zeg "goh wat leuk dat ze komen". Ooit komt de dag dat ze niet meer zo vaak komen en volwassen zullen zijn. Ik wou dat het al zover was.....

N.b. ter duidelijkheid het zijn niet de kinderen op zich die ik haat maar het feit dat ze er zijn. De kinderen op zich zijn lief en worden vast hele leuke volwassenen.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie sonja, Op 13-01-2014 19:43

ik begrijp jou helemaal! heb ook een hekel aan de kids van mijn vriend!geloof me...ik wil hij en ik,samen....en heb zelf nooit voor kinderen gekozen,wil ze ook niet!! en ik denk dat ik dit niet volhoud..hoe groot mijn liefde ook voor hem is,ik kan en wil gewoon zijn aandacht niet delen,en dat is mijn goed recht..zal voor mezelf moeten kiezen...ben doodoongelukkig zo sterkte meid...heel veel sterkte

reactie Kitty, Op 13-02-2014 12:17

Ga scheiden dat is beter voor jezelf en de kinderen, de kinderen kiezen niet voor de situatie en jij wel! Dat maakt je een egoïstisch mens. Het is logisch dat kinderen voor gaan en je hebt er maar mee te leven als je bij hem blijft. Je man zal toch altijd voor de kinderen kiezen en meer van hun houden en dat is maar goed ook. Ik heb medelijden met je stiefkinderen die arme kinderen hebben er niet voor gekozen en dan hebben ze ook nog eens zo'n kut stiefmoeder.

reactie Roxanne, Op 19-03-2014 21:38

Zo er heeft er iemand hier een stiefmoeder gehad die waar ze een hekel aan heeft. Om terug te komen op je verhaal, ik zit er zelf ook midden in. Ik ben nu 3 jaar bij mijn vriend, door de kinderen loopt alles wat stugger. Zijn ex terroriseerde behoorlijk en ook zijn kinderen mogen alles omdat hij zich nog schuldig voelt door de scheiding. Sinds vorig jaar besloten de kinderen samen te spannen en te zeggen tegen pappa dat ze een hekel aan me hebben. Ik laat ze nu met rust op de momenten dat ze er zijn. Als jij een relatie wilt met deze man raad ik je aan een eigen plek te zoeken. Wij zijn door de week samen, en als de kinderen zijn heb ik mijn eigen plek. Ik probeer nog om te gaan met die woede, maar he, niemand heeft hiervoor bewust! gekozen.

reactie Lala, Op 31-12-2014 18:03

Ja herkenbaar en daar is niets geks mee. Ik denk dat het heel erg moeilijk is stiefmoeder te zijn zeker als je zelf geen kinderen hebt. Je wilt geen stres van ander mans kinderen want daar heb je bewust voor gekozen. Aan de andere kant gaat wel ten koste van je gezondheid. Je zult dan toch een keuze moeten maken. Ik denk wel Eems misschien was het makkelijker geweest als ik zelf kinderen had. Ik heb geprobeerd een akkoord te sluiten met mijn man. Dat ik niet aanwezig ben als zijn kinderen komen en dat ik leuke dingen met mijn vrienden doe. Blijheid vrijheid daar heb ik voor gekozen. Maar daar was mijn partner het niet mee eens. Wij zijn een gezin of niet. Ik heb gekozen voor niet. Ik hoef de problemen van zijn kinderen niet. Maar winnen doe je nooit. Je zult altijd verliezen van zijn kinderen geloof me

reactie Me, Op 23-09-2015 21:09

Je kunt het zeker wel winnen. Ex heeft besloten dat vader kinderen niet meer mag zien. Opgelost!

reactie pippi, Op 20-01-2016 21:38

ik snap je helemaal. En het is inderdaad niet persoonlijk naar die kinderen, want ze zijn inderdaad waarschijnlijk heel lief, maar gewoon de situatie, zijn verleden, de ex, je mag zo niet denken maar ik snap het

reactie Vanessa, Op 14-06-2016 12:53

ik kan diet gevoel dus helemaal niet begrijpen, ik ben juist heel dol op de kinderen van mijn vriend, ik heb echt moeder gevoelens voor ze, en zou niet zonder ze willen, heleboel mensen begrijpen mijn gvoel helaas niet en doet mij erg pijn

reactie Cat, Op 05-12-2016 20:03

Echt heel begrijpelijk. Ik zit in eenzelfde situatie. Ik heb nooit kinderen gewillen en mijn vriend heeft ze wel. Ik heb kinderen altijd irritant en vervelend gevonden en heb absoluut geen kinderwens. De kids zijn echt de helft van de tijd hier. Ze zijn lyrisch over mij,zo geweldig vinden ze mij. Het zijn ook lieve leuke kinderen maar ik vind het verschrikkelijk. Iedere keer mee 'spelen', ieder geluid en geklets en alles wat ze doen irriteeet me. Helaas heeft hij co ouderschap en zijn de kids ook nog de helft van de tijd bij ons. Ver-schrik-ke-lijk!! Tel altijd de dagen af tot ze weer weg zijn. En iedere verjaardag is er weer een richting volwassenheid en dan zijn ze eindelijk weg.

reactie Anoniem, Op 28-01-2017 00:17

Nou ik snap het volkomen... Als ik mijn verhaal moet doen zijn we morgen nog niet klaar!

reactie oja, Op 02-03-2017 19:46

Och wat heb ik een medelijden met zoveel kinderen die tegenwoordig gedwongen moeten samenleven met stiefouders die hen helemaal niet zien zitten of maar beperkt. Triest als je daarmee opgroeit. Lang leve co ouderschap, wat een drma net als het verplicht gedeelde voogdij. weet ik hoeveel kinderen en ex partners zitten vast aan mensen die per definitie er een vechttoestand van maken en dat gaat door tot de jongste 18 is. Heb al vele vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen kapot zien gaan. wat een drama

reactie Roxy, Op 02-06-2017 07:49

Ik vindt het belachelijk en niet eerlijk naar de kinderen en de man toe. Bedoel vanaf het hele moment dat je met hem begon wist je dat daar kinderen waren. Ja idd heeft hij een verleden, maar die zul jij ast ook hebben. En dan praat je over haat.... Ow ja natuurlijk kunnen kinderen vervelend zijn op momenten, maar hallooo ooit was jij ook een kind. Als je er zon moeite mee heb vindt ik dat je eruit moet stappen. Voor je man en voor de kinderen, want dit is alles behalve eerlijk!

reactie Lisa, Op 05-10-2017 23:07

Nou ik begrijp het wel. Ik zeg niet dat ik de 2 kinderen van mijn vriend haat, maar ik zou het ook niet erg vinden als ze minder vaak langskomen. Zijn kinderen zijn 10 en 13. Ik ga nu bijna 4 jaar met mijn vriend en in de eerst 2 jaar maakte ik de kinderen weinig mee omdat zijn ex niet wilde dat hij ze zag. Ook heel toevallig dat het zo kwam vanaf het moment dat ze wist dat hij met mij ging. Ze heeft ook vaak mij gekleineerd tegenover hem en hij nam het dan wel voor mij op, maar niet op de manier die ik zou willen. Dan zei ze bijvoorbeeld dat ik dom was en zijn reactie was dan van 'nou zij heeft wel een master gehaald in tegenstelling tot jou'. :-s. Terwijl ik denk je moet haar gelijk op der plek zetten en duidelijk maken dat ze niet zo over mij moet praten punt! Anyways dit jaar heeft hij een rechtzaak tegen haar gespannen om zo zijn kinderen meer te kunnen zien. Heeft hij gewonnen en ineens kwamen ze om het weekend. Nu is het elke weekend en zelfs doordeweeks als ze daar zin in hebben. Ook bijna hele vakanties. Mijn probleem met hun is dat ze 1. Grote mond hebben 2. Alleen maar rotzooi maken 3. Geen respect voor hun vader of mij tonen 4. Altijd maar van alles willen (nieuwste iphone bv) 5.veel liegen 6. Best ranzig zijn(lange nagels met modder of whatever eronder). Toch heb ik geprobeerd het leuk met hun te hebben en ze overal mee naar toe te nemen totdat ik erachter kwam dat ze altijd slecht over me spraken tegen hun moeder. Ze verzinde dingen over mij (zoals dat ik hun altijd schreeuwde). Sindsdien ben ik afstandelijk en boeit het me niet meer of ze me wel of niet mogen. Mijn vriend integendeel vind alles wel ok. Toen zijn kinderen een keer helemaal tekeer tegen mij ging stond hij erbij en keek ernaar. Daarna sprak ie ze nog aan, maar dat vind ik al te laat. Ik voel me niet op mijn gemak in mijn eigen huis wanneer ze er zijn en ik heb het gevoel dat ik me als een ander persoon moet voordoen wanneer zij er zijn. Wat moet ik doen? Kinderen gaan voor( zou ik waarschijnlijk ook doen), dus moet ik dan weg? Al wil ik met hem voor de rest van mijn leven zijn en ik weet dat hij hetzelfde wilt met mij. Ik wil hem geen slecht gevoel geven want ik weet hoe moeilijk hij het had toen hij ze niet zag, maar ik vind zijn manier van opvoede echt soft en ze komen overal mee weg. Die ex ook. Ze laat ze last minute zonder wat te melden bij ons terwijl wij plannen hebben en geeft nog een grote bek als hij iets zegt. Hij laat zwaar over zich heen lopen en hij vind van niet.

Site built by B-nuts