Verdrietig
Geschreven door Emelysan, Op 12-05-2008 15:21
Hallo, ik ben 25 jaar en ik woon al 5 jaar opmezelf, en dat gaat hartstikke goed. Maar ik ben helemaal niet gelukkig. Ik ben half Nederlands en half Surinaams, mijn moeder is Surinaams en mijn vader is Nederlans. Al mijn hele leven moet ik het gezeik aanhoren van mijn Surinaamse familie. Ik ben niets, ik moet me gedragen hoe rijke mensen zich gedragen. Bij mijn Surinaamse famile gaat het om status en om matereriele dingen de rest doet er niet toe. Heel vaak wordt ik door mijn ooms en tantes gebeld, en dan zeggen ze tegen mij dat ik mijn 4 parkieten moet weg doen, en mijn konijn moet weg doen, en elke keer moet ik dat horen, als ik op visitie gaat bij een tante van mij, en iedereen is er, dan moet ik altijd horen, daar heb je haar weer met haar dieren, en als er dan iemand komt die ik niet ken dan zegt mijn tante of nichten bij haar moet je niet op bezoek gaan,want ze heeft parkieten en een konijn. En terwijl ze zelf allemaal dieren hebben. Een tante van mij heeft 4 parkieten, en daar zegt niemand wat over, en weer een andere oom en tante hebben een hond, en daarvoor hadden ze 2 katten. In hun ogen ben ik niet goed genoeg, ik moet altijd van mijn familie negatieve dingen over mij horen, maar bij mijn andere nichten en neven doen ze dat nooit want hun zijn perfect. Ze doen het niet alleen bij mij, maar ook bij mijn broertje en mijn zusje, wij zijn altijd buitenbeentjes daar geweest. Als ze opbellen neem ik niet meer op, ik wou dat ik genoeg geld had, zodat ik ze een enkele reis naar Suriname kan geven en dat ze voorgoed oprotten naar waar ze vandaan komen, want ik haat ze heel erg. Dan heb ik mijn moeder, zij is erger dan hun. Elke dag belt ze mij op met klachten, scheld ze mij van alles en nog wat uit, de volgende dag praat ze weer normaal en is ze vrolijk. Mijn ouders zijn al 9 jaar gescheiden, mijn moeder wilde scheiden. Elke keer moet ik horen van haar horen dat mijn vader haar niet meer aanraakt, en dat ik met hem moet praten, maar dat doe ik nooit want het zijn mijn problemen niet, en zij wilde gaan scheiden. Ze belt elke keer met haar achterlijke onzin, elke keer valt ze mij lastig, ik haat haar, en ik wil helemaal geen contact meer met haar en de rest haar famillie. Ze maken mijn leven kapot. Ik ben elke dag zwaar verdrietig. Maar bij mijn vaders familie daar voel ik me altijd thuis, en daar ben ik ook graag, elke zaterdag ga ik naar mijn oom en tante toe en mijn neef en nicht zijn er ook heel vaak. Ik vind het altijd fijn als ik mijn andere ooms en neven en nichten zie. En met mijn vader heb ik een super goede band, en hij is de enige die mij begrijpt, en altijd voor mij klaarstaat. Mijn vader heeft een hart van goud
Ik haat mijn surinaamse familie verschrikkelijk, door hen zie ik mezelf als iemand die niets voorstelt.
Heeft iemand hier ook zo'n rot familie waar je helemaal niets meer mee te maken wilt hebben?
Geschreven door: Emelysan
reactie Anoniem, Op 13-05-2008 08:27
Bij na hetzelfde antwoord als ik je eerder gaf Wat een ander vindt dat jij wel of niet moet doen is totaal niet terzake. Doe wat JIJ wilt, wel dieren, geen dieren. Wel kontakt met je familie, geen kontakt met je familie. Maakt helemaal niks uit. Als je maar doet waar jij je goed bij voelt. Je tantes, zussen of wie dan ook leiden niet JOUW leven.
reactie Joeri, Op 01-05-2009 15:32
Inderdaad, mensen kunnen zich inspannen om jou te kwetsen, MAAR... Je kunt je alleen gekwetst voelen als je dat toelaat. Mensen die oordelen over een ander kunnen niet goed oordelen over zichzelf. Niemand is perfect en er is altijd wel wat aan te merken op de ander. Geef aan dat je het niet leuk vind om over bepaalde onderwerpen te praten. Zeg gewoon: Daar denk jij anders over dan ik en als je wilt kunnen we er ruzie over maken (wat nergens toe leidt), maar als je dat niet wilt, dan hebben we het over een ander onderwerp. De keuze ligt dan niet meer bij jou en die mensen worden er dan van bewust van wat ze zelf zeggen.