familie

Ik ben sinds kort zwanger! Mn vriend denkt dat het kind van hem is, maar ik ben vreemdgegaan met een collega toen mn vriend een week op vakantie was met zijn duikvereniging. Ik weet niet van wie het kind is. Ik weet niet wat ik nu moet doen.

Geschreven door: anoniem

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie tiny, Op 09-09-2007 17:40

ik zelf vind dat je met zo;n groot geheimniet kan leven en dat je zelf niet gelukkigkunt worden dus mijn advies is vertel het je vriend dan zie je of hij echt van je houdt

reactie Marije, Op 10-09-2007 14:08

HEt is voor het kind van essentieel belang dat je weet wie de vader is. Een zeer groot risico is een vruchtwaterpunctie of je moet wachten tot de geboorte, aan beiden opbiechten en vervolgens een DNA test doen. Alleen, de garantie is wel dat je er helemaal alleen voor komt te staan. Maar wat is erger, een kind die niet weet wie zijn vader is of een relatie gebasseerd op leugens?

reactie Barbara, Op 11-09-2007 12:38

Denk je eens in: Als je jouw vriend was, zou je het dan willen weten?

reactie Simon, Op 11-09-2007 16:45

Wat je \"moet\"doen weet ik niet. Wat wel belangrijk is dat je in ieder geval in beweging moet komen. Overwin je schaamte. Ik heb als hulpverlener vaker met dit probleem te maken gehad. Je hebt iets \"doms\" gedaan, maar nu verder. Neem ( een liefst onpartijdig) iemand in vertrouwen. Huisarts, goede vriend(in) Dit probleem is te groot om alleen te handelen. Mijn ervaring is hoe langer je wacht, je alleen maar ellendiger zult voelen. Er zijn oplossingen maar het is belangrijk dat je hulp hebt om de oplossing te vinden die bij jou past.

reactie meid 19, Op 11-09-2007 18:29

ik snap wat je bedoeld ik zou het wel vertellen ikheb het na de bevalling verteld en een vaderschaps test laten doen en het blijkt niet van me man te zijn maar van een ander mijn man accepteerd nu mijn zoontje gelukkig wel maar ik zou het wel vertellen

reactie meisje21, Op 11-09-2007 18:32

ik zou als ik jouw was een test laten doen bij je baby (in je buik) en bij die jongen waar je vreemd mee bent gegaan. als het dna niet klopt met die van hem, weet je het voor jezelf dat het toch van je vriend is. dan hoef je niks te zeggen, maar klopt het dns wel met die ene jongen... dan kun je het beter vertellen tegen je vriend. ook in het belang voor je kindje. en het is een grote opluchting als je het weet, want al die spanning en stress is helemaal niet goed voor jezelf en je kind! (ik weet waar ik over praat, heb het zelfde meegemaakt) veel succes, en doen hoor!

reactie Bruno, Op 12-09-2007 00:17

Ga het gewoon eerlijk vertellen aan je vriend, en verwacht absoluut geen mirakels! Ik snap niet dat men kan zeggen \"dan zie je of hij echt van je houdt\", want in mijn ogen verdient iemand die vreemd gaat zijn partner niet meer. Misschien is dit geen steun, maar stond je eigenlijk wel stil bij de gevolgen dat dit kon hebben? Jouw roekeloosheid zal nu gevolgen hebben op het leven van je \"vriend\" en dat van je kind. Ik wordt sindskort elke dag geconfronteerd met het verdriet dat vreemdgaan met zich meebrengt door mijn roekeloze vader, en ik lijd er zelf ook nog eens onder. Ben je schaamteloos?!?

reactie AM, Op 15-09-2007 09:57

Oeps niet niks. Gelukkig ben je niet de enige toen ik laatst de krantenberichten las over dit onderwerp. Wat is wijsheid? Beetje raar als je aan kindjes denkt en dan met een ander een nummertje te maken. Dan zit het volgens mij niet echt goed in je relatie. Want ga je kindjes maken dan ben je superclose met elkaar en denk je elke keer na de daad: zal ik nu zwanger zijn geworden? Kindjes maken is zo intiem met je partner dat wil je niet delen met iemand anders en dan nog zonder condoom. Je bent in dit geval eerlijkheid ten opzichte van je ongeboren kind verplicht. Schakel jezelf uit en denk aan je kind. Wat je ook beslist, sterkte!

reactie g, Op 19-09-2007 18:39

plaats jezelf eens in gedachten op de plaats van je vriend ! en vraag je dan af of je het eigenlijk wel zou willen weten!!! maar de beslissing is aan jou, en niemand anders. sterkte

reactie vlinder, Op 21-09-2007 14:46

Overweeg goed wat je gaat doen. Ik ben voor eerlijkheid. Alleen ,bizondere situaties, kun je de 'kerk'maar beter in het midden laten.Ten eerste weet je het niet ,van wie het kind is. Vraag jezelf eens eerlijk af ? Hou je nog genoeg van je huidige vriend ? [laat je hierdoor geen schuldgevoel opleggen ] Mocht je toch bij je vriend willen blijven ? Ik zal ,niets zeggen.Daar de relatie,mocht hij toch met je verder gaan.. nooit meer het zelfde z'n . Stel het is toch z'n kind ? Alle drama voor niets ! Met bij komende gevolgen ! Vertel je niets,draag je de rest van je leven dit zwaar geheim met je mee . Vertel je de waarheid ,grote kans dat jij en je kind alleen voor komt te staan . Bedenk :,mensen vergeten niets ! Ik wens je heel veel sterkte ,in het vinden tot een BEST besluit .

reactie Guest, Op 22-09-2007 17:26

Ga naar de dokter, misschien kan die uitsluiten dat het kind van je vriend is! Als je geen zekerheid kunt krijgen, zul je het moeten vertellen. Dat is de consequentie van wat er gebeurd is; je bent dit verplicht ten opzichte van je nu nog ongeboren kind.

reactie Marietje, Op 26-09-2007 19:45

Lieve anoniem Onder relaties staat mijn verhaal. Het is bij mij misschien wel iets anders gegaan als bij jou. Maar als jij echt bij je vriend wilt blijven bespaar hem dan de pijn van eerlijkheid. Ik heb dit meegemaakt en zou nog liever een been amputeren dan de waarheid vertellen.

reactie ...., Op 27-09-2007 18:40

het slijt als de kleine er eenmaal is af en toe zal t wel weer even bij je op spelen maar dan zakt t ook weer weg. tis in de eerste plaats JOU kind geen twijfel mogelijk! geniet daarom vooral van je zwangerschap en niet teveel piekeren hoor

reactie Anoniem, Op 31-10-2007 13:13

Ik heb hetzelfde probleem.. alleen ik ben niet vreemdgegaan het was uit met me vriend ..die ene jongen was een one night stand ..en met me ex had ik ook nog wel sex..inmiddels zijn we weer samen .. het is 50/50 dat het kind niet van hem is moet ik dan alsnog abortus doen ..ik zal het mezelf nooit vergeven..Als ik overdag ga rusten wens ik soms dat ik me ogen niet meer open doe ..het vreet me op van binnen

reactie P., Op 17-11-2007 20:28

Ik heb begrepen dat volgens de statistieken wel 5 à 10% van alle kinderen níet is van de vader die dénkt dat hij de vader is. Dat schijnt in de natuur nog vaker het geval te zijn, volgens allerlei biologie-studies. Is dat erg? Niet zo lang de vaders het niet weten. Eerlijkheid maakt meer kapot dan je lief is. Is het erg voor het kind? Niet zolang het niets weet. Is het erg voor jou? Dat weet alleen jij. Er zijn heel veel moeders in jouw situatie en ongetwijfeld hou je van je kind! Of je leeft met onzekerheid, of je laat een test doen en dan weet je of je je misschien voor niets zorgen maakt.

reactie kingpin, Op 19-12-2007 19:52

Al zeg je het of niet, wie kan zeggen dat je niet meer vreemdgaat.

reactie annoniem, Op 14-12-2007 16:12

Wordt eigenlijk best boos op de reaties, van het slijt, etc...en niet vertellen,... Je bent je kind eerlijkheid schuldig.. Mijn vader is ook niet mijn biologische vader en ben daar net achter gekomen... Had ik maar wat meer tijd om hem wat beter te leren kennen!

reactie ann, Op 14-12-2007 16:00

in de reactie stuite ik op een opmerking dat iemand met zoon geheim niet kon leven... ik kreeg meteen een cynisch lachje... Omdat mijn moeder wel 28 jaar lang met dit geheim kon leven. Ik heb een anderen biologische vader.. Al 31 jaar lang dacht ik dat mijn vader mijn vader was... Ik zou eerlijk zijn.. echt.. ik weet uit ervaring dat het een grote klap is als je het op een latere leeftijd krijgt te horen... Ik heb weet het nu 4 wkn. En ben nu bezig met DNA testen etc.. Wees eerlijk! ook tegenover je kind!

reactie Anonomia, Op 16-06-2008 10:54

Als ik jou was zou ik het zeker zeggen,je hebt geen idee wat voor schade je aanricht.Onbewust zal je kind en je vriend het voelen,weten.Dit levert een schaduw op bij beide.Je bent n.l energetisch verbonden aan je ouders ,alleen al door DNA! Leugens veroorzaken alleen ellende, En waarom, omdat jij te laf bent om de waarheid te vertellen, en je vriend je ware aard te laten zien? :upset

reactie Anoniem, Op 08-07-2008 12:19

Uit het niks zei mijn vriendin tegen me 'als het kind geboren is dan mag je geen dna test doen om te kijken of je de vader bent. Ik was rustig en perplex. En begreep in eerste instantie niet waar ze op doelde. Dat was 4 dagen geleden en het lijkt net alsof het 5 minuten geleden is. Die woorden spoken in mijn hoofd. Online kom ik hier terecht..... :cry

reactie anoniem, Op 12-04-2008 14:19

dit is toch wel heel vreemd je vriend gaat een paar dagen weg en komt terug en zijnmeisje is even vreemd gegaan met zoveel voorbehoedsmiddelen bij de hand het is niet te hopen dat je vriend voor zijn werk eens een paar dagen weg moet dit kan echt niet

reactie John Zvrt, Op 19-07-2008 12:17

Je vriend het vertellen en dan een dna laten maken en doe je dat niet dan leef je je leven lang op een tijd bom

reactie kjetil, Op 29-08-2008 10:46

Ik heb pas te horen gekregen dat ik niet de biologische vader ben van mijn 21mnd oude zoontje.Iets ergers kun je niet meemaken.Ik had het echt liever niet geweten.Mijn stelling is wel:als je echt van je vriend houdt en je wilt zeker weten dat het niet van een ander is laat het dan weghalen als dat nog kan``.Kun je dit niet houdt het dan voor je en leef met het geheim.

reactie Vrouw, Op 12-10-2008 15:41

Informeer bij de huisarts wat de mogelijkheden zijn. En dan bedoel ik natuurlijk testen voor vaderschap. Persoonlijk zou ik het mijn vriend pas vertellen als de uitslag zo zou zijn dat hij niet de vader is, maar da's misschien een slechte gedachte :?

reactie dg, Op 29-10-2008 01:22

ik zou er allesinds niet mee kunnen lachen!!

reactie Alice, Op 18-11-2008 08:30

Dat is goed advies maar ik ben zo bang dat een buitenstaander mij niet genoeg voldoening geeft om het aan te vertellen. Ik ben 16 jaar met mijn partner waarvan 9 jaar getrouwd en we kennen veel ups en downs. Hij heeft me vlak voor het huwelijk bijna laten zitten maar kwam terug, werd verliefd op een ander maar daar kwam ik (denk ik) op tijd achter is nog een s voor langere tijd bij me weggeweest maar zegt nu absoluut niet bij me weg te willen ondanks dat het niet lekker loopt. onze kinderwens ging eindlijk na vele jaren van IVF enz. in vervulling maar ik ben wel 1x vreemgegaan. Ben zo bang dat ons kind van de ander is als mijn man daar achter komt.....einde van mijn huwelijk. Maar dit vreet aan me.

reactie de waarheid, Op 20-11-2008 13:18

Mijn moeder heeft 42 jaar met een geheim gelopen ik was van een ander zij heeft geleden onder die leugen. Ik ben zelf door DNA erachter gekomen en alles is uitgekomen Mijn opvoedvader wist van niets Maar de waarheid maakte haar vrij Dus vertel het aan je vriend doe een DNA Ik heb er onder geleden in het gezin omdat ik me anders voelde. Wees eerlijk na jezelf vriend en kind.

reactie engel, Op 29-12-2008 08:55

dit is manipulatie.

reactie geheim, Op 09-01-2009 22:51

ik ben ook maar net te weten gekomen op mijn 41 jaar hoor ik dat mijn vader die ene collega eigenlijk is . goede vriend van mijn naamsvader zeg maar. ik heb het steeds gevoeld dat de vader dat ze me wijsmaakten mijn echte vader niet was. ook heb ik ooit tegen mijn echte vader gezecht dat ik denk dat hij mijn vader was. ik had nog gelijk ook. maar het is nu pas uitgekomen. ik ben er echt ziek van geweest. ik begrijp hun situatie want hij heeft een huwelijk met daaruit twee andere kinderen die dit niet mogen weten. maar ik sta wel voor de rest van mijn leven aan de zijlijn .omdat mijn ouders het zo willen. en ik ben te trots om voor mijn rechten op te komen. verzwijgen was voor mij niet echt een oplossing, ik wist het toch altijd al dat het niet klopte. ik heb me ook steeds teveel gevoeld op deze wereld. maar toen ik het zeker wist wilde ik het niet meer weten. toch ben ik nieuwschierig naar mijn half zus en broer :upset

reactie Anomimus, Op 20-07-2009 17:42

Ben toch benieuwd hoe dit alles is afgelopen, inmiddels alweer een tijdje geleden...

reactie Water, Op 27-07-2009 07:47

Hi Simon- je zegt "er zijn oplossingen"...waar doel je dan op?

reactie benny, Op 08-08-2009 05:00

Mij is altijd geleerd dat, wanneer je iets fout doet, je dat nooit mag toegeven. Het is immers altijd in je nadeel. Nu, je hebt vreemd gegaan terwijl je vriend duiken was, natuurlijk verdien je hem niet en hem nu laten opdraaien voor een ander zijn kind? Dan heb je wel een heel rotkarakter h. Enfin, jullie relatie gaat er zowiezo aan denk ik.

reactie Sandra, Op 21-08-2009 22:56

Je moet het vertellen. Je kunt het niet maken om je mond te houden, Dat mag je hem niet aandoen en je kind ook niet. Of je het kind wilt houden, moet jeheel goed over nadenken. Want als je beslist om het te houden: "weet dan goed dat jij een kind op de wereled hebt gezet, En het kind een lieve moeder wilhebben, die met heel haar hart van haar kind houd, En alles voor haar kind over heeft en het kind nooit geen pijn , verdriet en verwijten mag maken. Het is jou fout. Jij hebt het zelf gedaan. Je kind mag je dit niet aan rekenen, en hier voor laten lijden. Stra het dan maar af, want dan kun je geen goede moeder voor je kindje zijn. Je vriend is hier nu ook de dupe van, dus wees eerlijk tegen hem. Als dit het einde v.d. relatie beteejend, Besef dan goed dat dat je eigen schuld is en niet van iemand anders. Jij hebt het zezedelf aangedaan. Daar kan en mag je niemand de schuld van geven, Het is hard wat ik nu schrijf, maar rechtvaardig. Dit is de enige manier om tot je door te dringen en je bewust te maken , hoe het er nu voor staat. Neem een goed overdachte beslissing voor je kindje, waar je 100 procent achter staat. Vraag anders hulp via de dokte om met iemand te kunnen praten. Heel veel sterkte en laat je kind niet de duoe worden van je eigen fouten "Denk Na"

reactie B, Op 30-08-2009 14:28

He ik denk wel eens dat mijn broertje niet van mijn moeder is :(. Bij ons thuis heeft zeg maar iedereen de ene kleur ogen en haar, behalve hij. Ook verschillen we erg que karakter. Mijn broertje is overigesn al heel lang depressief en ik denk dat het daardoor komt. Ik weet eigenlijk niet wat ik als zus kan doen. Hij moet er zelf mee komen (wie weet heeft hij dat al gedaan en is hij nu zo depressief daarom :( ). Ik vraag me dan af hoe jij met dat vermoede kwam en hoe je er nu mee leeft? T is gewoon niet echt mijn probleem omdat het over hem gaat, en ik weet ook niet of ik het zou willen weten. Maar ik denk dat we allemaal wel eens het zelfde denken bij ons thuis. Mijn broertje is gewoon al zo lang depressief ik wou dat ik hem kon helpen :S. Anyway voor mij zou het niet uitmaken en zou hij nog even veel mijn broer zijn, waar ik ongelooflijk om geef, voor mijn pa zou het ook niet uit maken, die houd ongelooflijk veel van hem ongeacht of hij genetisch is dat weet ik zeker. ik weet niet waarom ik dit type maar ik zit er wel eens mee en hij ook denk ik. Misschien heeft iemand nog iets aan mijn gedachte hier.... verder heb ik geen oordeel....... love my brother groeten B.

reactie dilam, Op 04-11-2009 16:11

hoe gaat het nu? Je kunt me mailen in de mailbox hier... vriendelijke groet, DiLam

reactie sjaak, Op 21-02-2011 23:45

Tja moeilijk hoor. Je voedt je kind eerlijk op maar je bent het zelf niet. de moeder van het kind erkend of niet kan ter aller tijden een briefje van het gerechtshof in brievenbus laten vallen van de biologische vader die dus 18 jaar lang binnen de financiele macht blijft van mama lief. (ook al is ze getrouwd geweest met x mannen en papa lief niks weet van een kind ) Stel de moeder zit aan de xtc en papa lief weet niet dat ie een kind heeft omdat mama lief dit niet heeft verteld. Als er 3 partijen zijn vriend /bio pa /bio ma dan zou ik eerlijk zijn tegen alle 3 omdat dan de beste oplossing gezocht kan worden voor het kind. Er is natuurlijk risico dat bio pa het kind opeist binnen 5 jaar na geboorte. maar dan veranderd die nog niet in een monster en heb je dezelfde situatie als een normale scheiding en daar valt wel mee te leven.

Site built by B-nuts