familie

Ik ben vanaf mijn geboorte tot aan mijn bijna twaalfde jaar door mijn moeder gekleed geweest als meisje, ik wist ook niet beter dan dat ik een meisje was genaamd Pauline.
Altijd de mooiste jurkjes met kousjes en meisjesschoentjes en altijd met iets in mijn lange haar, soms een staart of diadeem.
Ook had ik oorbelletjes in en vanaf mijn tiende jaar gelakte nageltjes, door moeders bewerkt.
Voor iedereen in de familie was ik Pauline en ik leerde hoe ik mij als meisje moest gedragen.
Op school met gym was er geen gelegenheid om te douchen dus hielden we altijd ons gympakje aan, er was maar een kleedkamer dus omgekleed werd er toch niet.
In de 4de klas kreeg ik een vriendje waar ik veel mee optrok en het was voor iedereen duidelijk dat wij later zouden gaan trouwen.
Helaas is het er nooit van gekomen dat wij bij elkaar logeerden dan had ik op een minder pijnlijke manier kennis genomen dat ik eigenlijk een jongen was die Paul heette.
In de laatste week van de 6de klas ben ik met gym uit het wandrek gevallen en keek men in het ziekenhuis vreemd op dat een jongen van 12 jaar in een meisjes turnpakje binnengebracht was. Ik keek dus vreemd op dat op het moment dat ik naar huis mocht met mijn been in het gips dat ze daar met jongenskleding kwamen aanzetten omdat ze het turnpakje kapot hebben moeten knippen voor de röntgenfoto's, en ik heb daar een hoop stennis gemaakt dat ik als meisje niet in jongens kleding rond zou lopen.
Later in de avond heeft mijn moeder eindelijk moeten toegeven dat ze eigenlijk op een meisje gerekend had met mijn geboorte maar dat haar voorliefde naar een dochter wel erg uit de hand was gelopen.
In die zelfde maand zijn wij verhuisd naar een andere stad en van mijn vriendje heb ik nooit meer iets vernomen.
Maar elke keer als ik door een winkelcentrum liep keek ik elke keer weer naar meisjeskleding en sloot mijn ogen om daar aan de binnenkant te zien hoe ik er uit zou zien, dit heeft bij mij nu tot gevolg dat iedere keer als er een catalogus in de bus kwam ik altijd eerst naar de dames pagina ging om daar naar mooie kleding en onderkleding te kijken, dit is een tik die tot op heden van dagen nog steeds heb.
Op mijn 29ste kreeg ik verkering met Josje een meisje waarmee ik al een aantal jaren samen werkte en net toen het serieuze vormen ging aannemen overleed mijn moeder.
In haar nalatenschap liet zij veel fotoalbums achter die Josje toevallig in haar handen kreeg en bij het doorbladeren vroeg zij, is dat je zusje en ik zie jou nergens op de foto staan, ik heb toen met een rood hoofd moeten bekennen dat ik dat was op de foto's.
Nadat ze enige tijd mij schaapachtig heeft aangekeken proestte ze het uit en zei oh daarom kijk jij eerst naar dameskleding als er weer een catalogus in de bus komt, volgens mij droom jij er wel eens van om weer gekleed als meisje te gaan.
Toen heb ik bevestig dat dit inderdaad het geval was en sindsdien noemt ze me regelmatig Pauline en zegt ook dat zij het een spanend idee vind om als twee vriendinnen te gaan stappen en ik heb het idee dat ze hiermee al in vergevorderde plannen heeft ontwikkeld.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Dahlia, Op 24-03-2017 15:44

Oh. Er komen geen vader, broertjes of zusjes voor in dit verhaal/deze fantasie. Laat staan grootouders, ooms, tantes. How strange.

Site built by B-nuts