familie

Op één iemand na, al jaren geen contact meer met mijn familie/broer/zus. Inmiddels ben ik gewend overall buiten te staan, nergens nooit iets over te horen of als allerlaatste. Zo vernam ik pas na ruim 2 jaar dat mijn broer en zijn 'vriendin' uit elkaar zijn en hun kind de meeste tijd bij mijn ouders verblijft (broer en vriendin hadden geen Eigen woonruimte).

Let wel; een jong kind van nog geen 10 jaar oud bij mensen van eind 70, begin 80 qua leeftijd. (waarvan er een rookt, maar ach, daar zeggen we maar niks over he...)

Ik had graag een handje toegestoken, maar het is nu wel erg duidelijk dat ik niet goed genoeg was dan de waardeloze optie van twee ouderen die elk moment het loodje kunnen leggen...en wat er dan gebeurt daar denkt maar even niemand aan...

Qua contact heb ik in het verleden genoeg achter de mensen aangerend, ik ga er van uit - ook omdat mijn situatie het meest stabiel is van de hele familie- dat mensen mij wel weten te vinden als het nodig is, dus no offence. Ik vraag me alleen af of het uberhaupt nut heeft het aan te bieden, aangezien niemand het nodig lijkt te vinden het mij te vertellen. Het lijkt erop dat ik niet langer meer besta bij de meesten, en geboorte , dood, alles wat er tussen zit niet langer meer voor mij van belang is, of dat ik het pas veel later te horen krijg, if ever.

Wie zit er ongeveer in dezelfde situatie, en is het wellicht beter om iedereen maar af te schrijven, aangezien dat nu de enige optie lijkt...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Sjaak, Op 01-06-2015 11:59

Eenzaamheid is gewenning. Je leert je zelf vermaken waardoor je jezelf ECHT niet zielig bent. Je weet gewoon niet anders. Als je behoefte hebt aan gezelschap kan je het altijd nog opzoeken. Als je veel weet is fijn maar je hoeft niet over alles up-to-date tezijn. Persoonlijk was ik vroeger heel erg gesloten wat er ook gebeurde ik hield veel voor mezelf omdat ik een ander niet wilde belasten met mijn problemen. Een gemiddelde mens heeft al problemen genoeg. Waarom nog meer opzadelen met jou ellende? Via de therapie geleerd dat het juist goed is om uit te laten en dat heb ik ook gedaan. Je voelt je 'opgelucht' en nu? Je vuile was ligt ter discusie een kijkje in je 'reet'. Waar doe je er goed aan?. Leef en geniet van het leven. Problemen zijn er al genoeg. De kracht zit hem in hoe je ze mee omgaat.

reactie Ver van hier, Op 01-06-2015 12:44

Het heeft NIETS met eenzaamheid te maken. Maar met het verwaterde contact tussen familie. Het steekt dan toch wel een beetje, als iets gebeurt en niemand de moeite neemt jou iets te vertellen. Je vraagt je dan af, wat zal het volgende grapje zijn...je ouders die overlijden en jij die het pas jaaaaren later te horen krijgt, onder het mom van 'o, ja...' Mensen hebben dus geen idee meer hoe cru dat is, en ja, ik probeer te aanvaarden dat dit een gevolg is van keuzes, maar leuk is anders. Nu is er een klein kind bij betrokken, die ook nergens om gevraagd heeft. Die nog niet weet hoe schijnheilig, laf en gemeen mijn vader kan zijn... ookal is hij dan 80 en bijna dood. Als ik iets geweten had, had ik wellicht de helpende hand kunnen reiken, misschien iets kunnen doen....maar nee. DIT is dus ook wat tijd en afstand met de mensen doet, kennelijk.

reactie Deniz, Op 02-06-2015 07:40

Als jij maar gelukkig bent.

Site built by B-nuts