Geheimen
Familie
Kinderweekend
Geschreven door Anoniem, Op 18-10-2008 23:24
Het is weer zover, het is kinderweekend. En dus zit ik op zaterdagavond in mijn uppie achter de computer. Weer ruzie. Zoals altijd. Over zijn kinderen. Ik word hier gek van. Zijn er meer vrouwen net als ik, die zelf bewust geen kinderen willen, maar helaas verliefd zijn geworden op een vent met kinderen????
reactie Lotte66, Op 18-10-2008 23:09
Gewoon dus weg gaan en vooral andere dingen gaan doen die jij leuk vind, en vooral lekker je eigen huis hebben.
Je maakt zelf de keuze om achter de computer te gaan zitten.Ga naar de sauna, bioscoop, theater, consert of wat dan ook. Stel je niet afhankelijk op van je partner.
Je wist dat hij kinderen heeft.Het is heel logisch dat als de kinderen bij hem (alleen in het weekend, ws om het weekend zelfs), zijn hij veel aandacht aan hen besteed.
Dus trek vooral je eigen plan:-)
reactie Ruud, Op 20-10-2008 11:46
Ik heb ook kinderen van mijn ex. en mijn nieuwe vrouw heeft geen kinderen.
Zij is vind het heel moelijk dat ik kinderen heb.Toch zijn wij al 6 jaar samen en maken altijd ruzie over de kinderen.
De omgangs regeling heeft er onder te lijden zij is tot alles bereid als mijn kinderen maar niet komen dit heeft een positieve uitwerking op mijn sexleven.
Mijn kinderen zijn hier niet gelukkig mee.
Tegenwoordig zie ik mijn kinderen steeds vaker zonder dat mijn vrouw het weet dit komt mijn relatie ten goede.
reactie Roos, Op 20-10-2008 13:41
Ik heb zelf ook een vriend met een kind. Ik heb hier ook best moeilijk mee alleen ik wist van te voren waar ik aan begon. Vind het een schatje hoor ze kind alleen heb ik moeite hoe het geregeld is tussen hem en ze ex de afspraken over het kind. Ik wil wel zelf kinderen alleen wil niet dat mijn kinderen anders behandeld worden dan zijn eerste kind. Ik ga wel zelf leuke dingen doen met vriendinnen als hij ze dochtertje heb in het weekend, Dit is trouwens om de week. Succes
reactie Anoniem, Op 23-10-2008 19:19
Ik vind het rot voor je dat je zo'n vrouw hebt. Zij mag niet voor jou bepalen dat je je kinderen niet mag doen. Ze wist toen ze met jou een relatie aanging dat je kinderen had. En nu kan je je kinderen alleen in het geheim zien. Ik vind dat je nu echt voor je kinderen moet kiezen en niet voor je vrouw.
reactie vriendin, Op 08-09-2009 10:51
Ook uik heb sinds 14 maanden een vriend met 2 kinderen. Ik heb voor mijn gevoel alles geprobeerd, maar ik heb de moed inmiddels opgegeven. Ik woon niet samen, dus gelukkig heb ik nog demogelijkheid om niet met die twee kinderen geconfronteerd te worden. Ze zitten de godganse avond/hele weekend voor de buis, om doodziek van te worden. De vakantie was ook een hel, vreselijk met twee pids die niets willen en alleen maar dvd's willen kijken. Ik heb zelf geen kinderen, maar bij mij zou het toch echt anders gaan! De kinderen worden niet opgevoed, ze mogen alles, bepalen zelf hun bedtijden, waar ze naar kijken op tv, enz. Mijn vriend heeft daar dus niets in te brengen in zijn eigen huis als die kids er om het weekend zijn. Dat is toch van de zotte? Ik erger me er kapot aan, terwijl ik normaal gesproken echt heel goed kan opschieten met kinderen, van klein tot groot. Maar afgelopen weekend barstte de bom na een zoveelste poging iets leuks met ze te doen, maar ze liepen alleen maar te zeiken en te zeggen dat ze direct weer naar huis wilden. Echt vreselijk! Ik ga daar geen energie meer intseken heb ik nu besloten. Dan zie ik mijn vriend maar 26 weekeinden per jaar, jammer, maar ook echt zijn eigen schuld! Nee hoor, ze zijn niet verwend, alleen snel verveeld zegt hij dan tegen me. Mijn kinderen zijn erg lief. jaja, dat vindt iedere ouder natuurlijk, maar als die schellen eens van de ogen zouden vallen...
Ik ben dol op mijn vriend en wil niet dat mijn relatie met hem kapot gaat door zijn kinderen. Daarom dus nu maar dit besluit: niet meer gaan als zij er zijn. Hoe erg ik dit ook vind, want dan zie ik mijn vriend dus twee weken niet tussendoor.
Copyright © 2019 Geheimen van Nederland! De anonieme geheimensite! Geheimen van Nederland staat onder eindredactie van psycholoog-onderzoeker dr. Andreas Wismeijer.