familie

Mam, mocht je dit ooit lezen; ik haat je, ik haat je met heel mijn hart. Het is onmogelijk om vrienden te maken door jou. Als ze vragen of ik met ze mee wil moet ik altijd 'nee' zeggen, anders flip je helemaal uit. Het enige wat ik van jou mag is leren. Ik weet dat ik mijn best moet doen op school, maar dat doe ik ook. Dat jij je leven hebt verpest door niets te doen, dat is je eigen probleem. Ik vind Vwo super moeilijk en jij en papa kunnen me niet helpen omdat jullie het zelf niet begrijpen. Ik heb van jou nog nooit zakgeld of kleedgeld gekregen, maar ik moet wel alles zelf betalen.
Het enige wat je doet is tegen andere mensen zeggen dat je het moeilijk hebt, je bent echt een vieze aansteller. Ik haat je zo erg, je kan nooit een keer blij voor me zijn. Hoe vaak heb ik verteld dat ik op kamp ga in Denemarken? Minstens vijf keer, maar je hebt geen een keer geluisterd.
Ik moet je altijd een berichtje sturen als ik wat later ben, dat snap ik ook en dat doe ik ook. Maar als ik je stuur dat ik nog even met iemand mee ga dan spam je mijn hele telefoon vol met berichten dat ik naar huis moet komen.
Ik mag niets van je, je bent altijd met jezelf bezig. Je merkt niet eens dat ik uitgeput ben, ik bijna elke dag huil in bed, dat ik zo veel lees en series kijk omdat ik dan even niet aan mijn eigen problemen hoef te denken. Ik heb vaak aan zelfmoord gedacht, zelf een tijdje een eetstoornis gehad. Maar jij hebt niets gemerkt.
Je weet niets over me, niets. Tegen andere mensen doe je altijd alsof je de beste moeder van de wereld bent, maar een paar jaar terug wist je niet hoe je mijn achternaam schreef en je wist nooit zeker of ik op de 18e of op de 19e jarig was. En dat noemt zichzelf een moeder.
Ik zou ook naar papa kunnen gaan, daar gaan wonen. Ik doe het niet omdat ik het daar net zo erg haat als hier. Het enige verschil is dat hij wel om mij geeft.
Ik haat je voor alles wat je hebt gedaan, ik moet moeite doen om nog blij te lijken op school. Ik wil zo graag uit huis, alleen ik moet nog zo lang wachten. Ik weet al precies wat ik na school ga doen, zo ver mogelijk weg studeren en als ik klaar ben verhuis ik naar de andere kant van de wereld, zodat ik jou nooit meer hoef te zien

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie jan12, Op 31-01-2016 10:10

Je zult er toch langzaam aan moeten wennen dat zeer veel mensen alleen geleerd hebben om voor zichzelf te leven en verder niets...... Daar hoort kinderen krijgen ook bij en wat die kinderen dan voor behoeftes hebben zal hun worst wezen. Lang leve de moderne wereld , en als ik jou was ging ik zo snel mogelijk op mezelf wonen en liet ik haar verder ook barsten , hoe moeilijk dat ook voor jou zal zijn. Misschien komt ze dan tot inkeer.

reactie Alicia, Op 31-01-2016 12:09

Ben ik moeder. Fijn dat jij je frustratie hier uit. Wat ben nij toch een klootzak van een kind. Sommige punten ben ik het met je eens maar vaar niet zo tegen je moeser uit.

reactie Estelle, Op 01-02-2016 08:26

Kennelijk kan uw dochter zich niet uiten zodat je haar hart lucht. Misschien een tip:doe wat met de punten die uw dochter aandraagt ipv haar uit te schelden. Niet zo netjes tegenover uw dochter en erg onvolwassen. En ja ik ben ook een moeder van een zoon van 19 en een dochter van 16,die midden in de puberteit zit. Maar ondanks alles, zou ik mijn dochter nooit zo te 'kakken' zetten. Ik wens u veel liefde toe.

reactie Een moeder, Op 02-02-2016 01:05

Nou, enige relativering is ook teveel gevraagd, lieve help. Kortzichtigheid en kleinzierigheid is het, als je idd afstand neemt van je moeder zie je dat ze ook maar 'nne mens is... met goede en slechte kanten net als iedereen. Het lijkt allemaal heel wat, wat je schrijft maar eigenlijk is het gewoon een roep om aandacht. Breken met een ouder/je ouders is een langdurig en pijnlijk proces, soms wel van jaren, in een zekere zin brengt het wel rust maar altijd blijft het ergens knagen dat je 'nooit goed genoeg was'om als volwassenen dingen uit te praten. Deze mensen die tot aan hun dood toe niet meer met je praten, doen alsof je niet (meer) bestaat... ik gun dat mijn ergste vijand niet, nee wat zou ik ervoor geven NORMALE ouders te hebben, met gewoon contact af en toe. Bezint dus eer ge begint !

reactie Fleur , Op 07-02-2016 17:53

Heftig! heel herkenbaar... Wel raar dat je als eigen moeder niet weet hoe je de achternaam van je kind schrijft. Ik zou wel overwegen om naar je papa te gaan je zegt het zelf al hij houdt van je en geeft om je. Ik wil je moeder niet afkraken, ze kan net zo veel van je vader houden al laat ze dat niet blijken op deze manier... Misschien is het een idee dat je samen met je moeder naar de huisarts gaat en kijkt hoe jullie dit probleem op kunnen lossen. X sterkte! Liefs Fleur

reactie Moeder, Op 26-03-2016 12:56

Praat hierover met je moeder! Dát is de enige oplossing. Natuurlijk kan je naar de andere kant van de wereld verhuizer, marr zou dat je echt gelukkig maken zonder het met je moeder ergens over gehad te hebben? De dingen die zegt zijn serieus, daar moet je iets mee,jullie beiden! mischien kan een psycholoog jullie helpen hierbij? Liefs een moeder

Site built by B-nuts