Mijn geheimpje die ik met me meedraag en met niemand deel..
Geschreven door Christa, Op 07-08-2020 16:17
Ik ben rond de 40, alleenstaand ,werk in de zorg, heb kinderen en woon in een flat.
Heb een goedkoop lelijk autootje waarmee ik boodschappen doe.
Doordat ik in de zorg werk heb ik een karig loontje.
Ik kom uit een nest waarbij mijn broers en zussen universitair geschoold zijn en heerlijke salarissen hebben.
Zij hebben mooie auto’s, prachtige huizen met grote tuinen, veel luxe vakanties, vaak luxe uitjes en leuke gezellige gezinnen.
Ook om me heen zie ik dat anderen een eigen huis hebben of een leuke auto.
Het schijnt heel normaal te zijn dat je tussen de 30/40 jaar het allemaal goed voor elkaar hebt.
Ik heb het dus niet voor mekaar. Op zich wel. Ik wil niet ondankbaar overkomen. Maar soms, wenste ik dat ik ook een mooi groot huis kon kopen of een mooie auto kon kopen. Maar omdat ik ooit voor de zorg gekozen heb, haal Ik de 1500 euro per maand niet eens. En ik werk zo ontzettend hard.
Het is echt niet zo dat ik het slecht heb. Maar soms, voel ik me zo een loser. Ik weet ook echt wel dat het alleen maar materiaal is en nergens over gaat hoor.
Het lijkt soms net alsof iedereen vooruit gaat behalve ik. Ik zit nog steeds in dezelfde flat als tien jaar geleden. Heb nog steeds dezelfde auto. Pfff.
Ik hoop en wens dat ik ooit een mooi geldbedrag win, zodat ik er een leuk huis van kan kopen.
En zodra ik kan, ga ik de zorg uit. Want de zorg is echt leuk werken, maar zal me geen vetpot opbrengen. Vroeger maakte het me niks uit. Geld interesseerde me niet. Maar al tien jaar niet kunnen groeien vanwege het financiële plaatje, geen huis kunnen kopen omdat je te weinig verdient, is ook niks.
En ik wil niet ondankbaar overkomen(vooral in deze Corona tijd waarbij je al blij moet zijn dat je gezond bent) of mezelf vergelijken, maar het houdt me wel bezig waardoor ik me soms zo rot voel.
Zo,
Ik heb het van me afgeschreven! Voel me meteen een stuk beter. :)