financieel

Rond mijn 15e begonnen met bijbaantjes, kranten bezorgen, fabriekswerk, schoonmaken...met mijn 18e mijn diploma gehaald,doorstuderen zat er helaas voor mij niet in, ik was immers niet de moeite waard, of 'dom' zoals ma altijd zei.Ik vond een huurkamertje voor veel te veel geld, en had een bijstandsuitkering, want niet goed genoeg om door te studeren, en ook niet voor een baan - wel als oprotkracht.Ik zag ze zitten, de zelfgenoegzame intercedentes, onverschillig drop kauwend de hele dag, zélf hun leventje wel op orde- logish als ma en pa je op handen dragen, en de rest van de wereld ook.

Meer dan 10 jaar op een wachtlijst gestaan voor sociale huurwoning, alles en iedereen (ook vluchtelingen/ studenten uit het buitenland) ging immers voor, en hoewel ik zelfs een verbouwde garage bewoonde was mijn situatie smerig , inhumaan maar NOOIT urgent hoor...Werken? Ik wilde dolgráág maar kwam nergens aan de bak.
Pas toen ik samenwoonde, en het niet meer nodig was, kreeg ik een brief van de o, zo geachte gemeente...men had onderdak voor me, ja jaa.Ze mochten het houden...

Hoe anders is mijn leven nu. Samen met mijn partner een meer dan behoorlijk inkomen, worden we als 'de rijken' gezien van de familie. Ooit was ik dat meisje van niks, uitgelachen door vrijwel alle jongens en voor niemand goed genoeg. "Vriendinnen" waren degenen die medelijden met me hadden, en dat medelijden strekte zich niet verder dan de schoolmuren, helaas.Verjaardags feestjes, zelfs het meest minimale sociale leven ging aan me voorbij... in het gunstigste geval mocht ik toekijken hoe anderen het WEL leuk hadden. Voor het schoolreisje van groep 4 , examenklas, werd me botweg meegedeeld dat er geen geld was - de hele klas ging, ik mocht later hun leuke verhalen aanhoren.

Ik bekijk mijn leven nu en haal als het ware in wat er vroeger nooit was. Met familie heb ik geen contact meer, vriendinnen heb ik nog steeds niet want ook nu gaan mensen alleen nog met elkaar om, maar het geeft niks hoor, ik ben gewend tegen muren aan te praten...en toe te kijken hoe anderen het reuse gezellig hebben met elkaar. Zolang ik maar niemand tot last ben...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Anoniem, Op 06-07-2015 22:12

Wat een sterke vrouw ben jij zeg, petje af! Ik vind dat je topwijf bent. Laat ze maar hun plezier hebben, jij hebt nu ook het goede leven...geniet er volledig van zou ik zeggen. Haal alles eruit wat erin zit, want het leven is masr kort.

reactie Diederick, Op 07-07-2015 23:15

Wat een verhaal. Ook helaas herkenbaar. Maar je verdient alle respect. Laat het je aub niet verteren. Blijf wel goed en positief voor je gezin en die ene goede persoon of personen in je omgeving. Mijn familie komt ook uit armoe voort. Vroeger altijd gezellig samen. Maar inmiddels ben ik helemaal failliet geweest en is de rest verstandig doorg gegaan. Nu zijn zij financieel onafhankelijk en ik ben aan het sappelen voor een baas. Maar ik blijf leuk en gezellig, hoewel ook ik weleens onbezorgd zou willen spenderen. Maar een rijke geest kunnen ze nooit van me afnemen.

reactie Fleur , Op 13-02-2016 17:20

Tof om te zien dat je in je eigen wil bent gaan geloven... Daar heb ik respect voor en moge God jouw zegen je verdient het. Fijn dat het iets beter met je gaat, jammer dat je de mooie herinneringen van je jeugd niet heb mee kunnen maken, maar misschien zou je dat nu een klein beetje kunnen inhalen :) x!

reactie VE 17500, Op 10-06-2018 03:32

Geluk zit hem in de kleine dingen. Geniet er van en maak er iets moois van.

Site built by B-nuts