gezondheid

Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed waarom ik dit hier neerzet. Misschien wil ik gewoon de gedachten kwijt, misschien zit er een veel diepere betekenis achter. Eentje waar ik geen bewuste keuze in heb gemaakt, net als zoveel dingen in mijn leven.
Ik loop al sinds mijn kindertijd met suicidale gedachten en gedachten van zelfpijniging. In het verleden heb ik op momenten toegegeven aan het stukje zelfpijnigen, dit ter voorkoming van erger. Het is een aantal jaar redelijk goed met mij gegaan, tot het moment dat het niet meer ging. Dit was het moment dat ik heb besloten om hulp in te schakelen. Na de doorverwijzing had ik iets om naar toe te leven en ging het weer wat beter met mij. Na 3 maanden wachten dan eindelijk de intake. Op de 1 of andere manier kwam niks er meer fatsoenlijk uit en de meeste vragen heb ik uiteindelijk met de standaard afwimpel-antwoorden afgedaan. Tot het moment dat ze begonnen over PTSS en waarom de huisarts dit heeft vermeld in de doorverwijzing. Er brak iets in mij en er kwam van mijn kant een spraakwaterval over iets wat ik nog nooit iemand heb verteld. Ik ben in mijn kindertijd seksueel misbruikt, zelf kan (en wil) ik nog steeds niet geloven dat dit zo is. Maar op de 1 of andere manier zat dit mij zo hoog, dat ik dit perse tijdens de intake eruit moest gooien. Nu heb ik het gevoel dat ik de afgrond in ben gevallen en dat het compleet uitzichtloos is. Ik heb alleen nog maar Nachtmerries, opdringerige gedachten en herinneringen. Ik ben ontzettend gespannen, paniekerig zelfs en ik word misselijk van de beelden in mijn hoofd. Op dit moment is de wens tot sterven weer enorm aanwezig en het heeft een aantrekkingskracht die bijna niet te weerstaan is.
Waar ik hiermee heen moet weet ik niet, ik heb pas over een week weer een gesprek. Dan word er een behandelplan opgesteld en een voorlopige diagnose. Maar in de tussentijd, waar moet ik heen met deze gevoelens. Op dit moment weet ik 1 ding: ik hoop dat ik vandaag overleeft met mezelf.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Googlefrench, Op 07-07-2017 16:11

Heb ook in een vergelijkbare situatie gezeten. De pijn herkenbaar. Uiteindelijk zelfmoord gepleegd. Tot een volgend leven!

reactie Patty, Op 07-07-2017 20:26

Hou je sterk en probeer in het nu te leven. Heel veel sterkte en kracht toegewenst

reactie Ggz, Op 08-07-2017 19:21

Ff de ggz bellen maandag en aangeven dat je last hebt van (extra) herbelevingen sinds de intake. Dan kan je wellicht op een spoedplek of even door een arts gezien worden die tijdelijk iets verlichtends geeft oid. Voor nood mag je die ruimte gewoon vragen. Ik zou daarnaast ook steun zoeken buiten de GGZ. Soms kan een zangkoor of sport oid al binden. Dat trekt je wat meer uit je hoofd.

reactie lons, Op 07-09-2017 20:35

ik heb mezelf al zo vaak gekrast.. ik ben klaar voor een bevrijdende diepe snee in mijn pols

reactie TT, Op 26-09-2017 00:43

En dit leven heeft nog wel zoveel moois te bieden Lons! Stap een dag in mijn schoenen en je verveelt je nooit meer

reactie onbekende , Op 09-08-2018 18:45

ik zit zelf ook in een erge situatie en heb ooit een poging tot zelfmoord gedaan maar toen ik op het punt stond om de stoel om ver te schoppen dacht ik aan dat ik niets voor niets op deze wereld ben gezet en ik een reden heb waarom ik besta ook was ik bang dat ik naar de hel moest als ik zelfmoord pleegde, denk hierover na en misschien weerhoud het je van zelfmoord te plegen, stel de hel bestaat, en je haatte je leven hier al is daar alles erger, zoek hulp en steun van mensen bij wie je je veilig voelt ik hoop dat je je beter gaat voelen en weet dat je gemist gaat worden als je weg bent

Site built by B-nuts