gezondheid

Ik heb niet zo lang geleden gehoord dat ik waarschijnlijk PDD-NOS heb, dat is een soort vorm van autisme. Het is zit ook in mijn familie, en eigenlijk was ik altijd de enige in het gezin dit \"niets onder de leden had\". Met mij ging het altijd goed (eigenlijk niet, maar ik deed alsof het goed met me ging). Nu heeft de psycholoog mij dat dus verteld. Ik schaam me er verschrikkelijk voor, vooral omdat ik altijd de enige in het gezin was waar niks mee aan de hand was. Zogenaamd dan, want eigenlijk heb ik me altijd diep ellendig gevoeld en is me leven 1 grote poppenkast.

Vandaar dat ik dit echt niet aan mijn familie durf te vertellen... Ze zullen zwaar geshockt en misschien ook wel teleurgesteld zijn..

X van een m

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Gast, Op 02-12-2009 11:23

Hoi ZH, Zelf heb ik een relatie met een vrouw waarvan de dochter PDD-NOS heeft. Het is geen pretje voor de moeder. Jouw familie zal het heus wel geweten hebben dat jij iets onder de ledenen hebt. Ze zullen het waarschijnlijk niet willen weten en/of onderkennen en daardoor,jou medische hulp hebben ontzegd. Als kind kan je de gevolgen van PDD-NOS niet verhullen, omdat die nogal heftig zijn. Een shock-reactie van je familie zal dus min of meer quasi zijn. Veel succes met de behandeling.

reactie Maartje, Op 03-12-2009 13:34

Toch herken ik het wel.Met mijn 3 kinderen, alledrie met een diagnose autisme, stond ik bij mijn ouders bekend als 'moeilijk'.En dat alleen omdat we als gezin buiten de bandbreedde vallen! Maar wat willen die lui dan, dat je doet alsof? Dat je je hele leven poppekast blijft spelen en je je continue voor je kinderen verontschuldigd??? Ik dacht het niet...heb ook mijn trots.En met een pa die toch nooit naar de kleinkinderen informeerde en mijn ma die er een kunst van heeft gemaakt al haar frustraties en wat er nog meer mis met haar is op mij af te reageren was het niet zo moeilijk er een punt achter te zetten.Mijn gezin, mijn leven gaan voor. Punt is alleen dat ze alle kinderen anders behandelen, zo zul je nét zien dat ze het kindje van mijn broer verwennen en vertroetelen tot en met.Dat is namelijk niet 'moeilijk'.Zo creëren ze tweespalt binnen de famillie en zijn er nog trots op ook. Dit is dus je straf als ouder van een kind met beperking...uitsluiting en onbegrip! Maar ik trek me op aan mensen die wel deel willen uitmaken van ons bestaan...die kinderen met autisme begrijpen.Veel meer dan dat vraag ik niet.

reactie Yo, Op 05-12-2009 07:25

Het zal wel weer aan mij liggen, maar ik snap er niks van. Autisme was een paar jaar geleden nog een zeldzame (en ernstige) ontwikkelingsstoornis en tegenwoordig 'lijden' er al 1 op de 200 mensen aan. PDD-NOS is trouwens geen autisme, maar gewoon een rommelbak waar iedereen, die niet in een ander psychologisch hokje past, gepropt wordt. (NOS = niet anders te omschrijven) Het betekent waarschijnlijk gewoon dat je wat meer struktuur in je leven nodig hebt, dan wat je nu hebt. Maar voor hoeveel mensen geldt dat ? Dat zijn er heel veel schat ik zo in. Zeker in de huidige maatschappij. Eerst was je 'normaal' en nu dat het woord van de alwetende psycholoog is gevallen, ben je opeens niet meer 'normaal' ? Die psychologen hebben het maar druk met diagnoses stellen ! (Is echt een beroep met toekomst). AD(H)D bestond een paar jaar geleden niet eens, nu heeft zo'n 5% van de bevolking het al. Onhandig mag je niet meer zijn, want dan ben je opeens 'motorisch gestoord'. Maak je snel schrijffouten of kun je niet je niet zo goed rekenen , dan heb je dyslexie of dyscalculie. Beetje driftig ? Borderline. Huilbui ? Depressief ! Praat je in jezelf ? Schizootje. Ach, laat je niks aanpraten ..... en leef gewoon je leven zoals je bent (en accepteer een ander ook zoals hij/zij is). Dat is misschien soms moeilijk maar daar is niets mis mee. Het leven is namelijk niet makkelijk, dat is de hele uitdaging, en normale mensen bestaan niet ! Je hebt bovenstaande tekst kunnen schrijven , je hebt goed uitgelegd wat er aan de hand is, en ik zie er in ieder geval niets meer 'ongewoons' aan dan aan andere berichten die op deze site staan.... Dus wat is 'PDD-NOS' dan voor jou in de praktijk ? Behalve misschien die diagnose van die psycholoog, wat is je probleem ?

reactie Lotte66, Op 16-12-2009 17:30

Goed en fijn dat het nu duidelijk is geworden. Natuurlijk is het niet fijn om deze diagnose te hebben/krijgen. Het gaat er eigenlijk meer om, Hoe ga je er mee om. Misschien heb jij wat aan de Module"ik ben speciaal, dit is een boek en curcus voor menden die te kampen hebben met een autistische en of aanverwante stoornis. Je Hoeft je er niet voor te schamen. Jij ben niet PDD-NOS, je hebt PDD-NOS

reactie .:.:.:.:., Op 05-01-2010 00:27

Ik heb die diagnose al gehad op de basisschool wat ik destijds ook echt niet leuk vond en ik snapte nauwelijks wat het was. Als ik het nu tegen mensen zeg krijg ik vaak te horen dat ze dat niet achter me hadden gezocht. Natuurlijk heeft het wel een tijd geduurd tot ik was gekomen waar ik nu ben en ook ik ben nog wel eens heel onzeker maar het belemmert me niet meer in de dingen die ik wil doen. Zie een diagnose maar als iets goeds want nu je weet wat er aan de hand is kun je ook verbeteringen maken. Ik heb moeite met veel dingen gehad die soms voor anderen heel simpel waren. Dat kan heel slecht zijn voor je zelfvertrouwen. Maar hoe meer hindernissen je neemt hoe makkelijker het uiteindelijk ook word en als zo'n hindernis nemen fout gaat kan dat pijn doen maar het is de moeite uiteindelijk meer dan waard. Ikzelf heb heel veel dingen opgezocht op het internet. Dan leer je een beetje wat je over het algemeen 'verkeerd' doet en soms kunnen een paar kleine aanpassingen in je gedrag al een grote verandering maken in je dagelijks leven, hoe je met anderen omgaat en hoe je over jezelf denkt. Trouwens autisme klinkt wel heel zwaar. Het is niet eens altijd zo dat pdd-nos autisme is soms valt het er wel onder maar dat ligt aan de kenmerken. De een heeft het ook in ergere mate dan de ander. Het is in ieder geval zeker niet het einde van je leven en wees niet bang je familie teleur te stellen. Ik ken genoeg personen waar ik bewondering voor had die uiteindelijk zelf ook pdd-nos hadden. En al helemaal als het in de familie zit zullen ze er vast wel begrip voor hebben :)

reactie Specialist, Op 06-01-2010 10:09

Heb zelf een kind met pddnos. Even een paar dingen uit de wereld helpen voor de kids die dit lezen... 1.PDDNOS is GEEN ziekte, je bent NIET ziek.Het is een stoornis in de hersens.Je bent niet gek of zo !! En dat....het is geen pretje...er zijn toch verschillende niveaus van pddnos ! De meest herkenbare zijn chaotisch, je wil weten wat er gaat gebeuren en je hebt veel structuur nodig....vaste dingen op vaste tijden en zo..ook KAN het leren wat lastiger gaan...je kan er HEEL GOED MEE LEVEN...laat je niet van je weg slaan door allerlei spookverhalen...maar ga op google eens zoeken wat het echt inhoudt....en als je het lastig hebt kun je denken, nou ja er zijn VEEL EN VEEL ergere dingen als pddnos te noemen.....hou je hoofd recht en ga er voor,je bent een uniek persoon.

reactie ano , Op 24-04-2014 15:56

ik heb zelf ook pdd nos en adhd maar problemen om te functioneren in de maatschappij is bij pdd nos vaak niet het geval, je zult wel merken dat je ook niet veel anders dan anderen bent en dat is omdat pdd nos een lichte vorm van autisme is en je daar heel goed op een fatsoenlijke manier mee om kan gaan ik wil je dan ook zeggen dat je je zeker niet moet schamen en het moet leren accepteren, het gaat uiteindelijk toch nooit weg dus beter er mee leren leven en proberen de goeie kanten te zijn van het hebben van pdd nos want er zijn behoorlijk veel goeie kanten. ik wens je veel sterkte met je probleem en probeer niet te vergeten dat deze stoornis zeker geen belemmering is voor de toekomst

Site built by B-nuts