Geheimen
Gezondheid
Boulimia
Ik denk altijd aan eten. Ik droom er zelfs over. In mijn dromen eet ik chocoladetaart en patat en alle lekkere vette ongezonde dingen op de wereld. Zodra ik wakker word gaat dat door. Elke ochtend neem ik voor om deze dag niks te eten zodat ik afval. Vervolgens ga ik naar beneden en het eerste wat ik doe is in de keuken langs al het eten lopen. Dat resulteert weer in een gevecht met mezelf om niks te eten en voor ik het weet zit ik alles naar binnen te schrokken wat best lang kan duren als ik me dan niet moest gaan klaarmaken voor de dag. Dan ga ik naar m\'n werk en gelukkig heb ik daar geen mogelijkheid om te eten. Maar zodra ik thuis kom ga ik weer zitten schrokken zonder het echt door te hebben. Alle eetbuien hebben als gevolg dat ik van mezelf walg en ik mezelf vies dik en vet vind. Ik weeg 54 kilo bij een lengte van 1,69m. Ik heb een perenvormig figuur waar ik echt van walg. \'s avonds neem ik 2 soms 3 laxeerpillen om de volgende dag gewoon weer met een platte buik op te staan en in de hoop dat m\'n billen en benen zijn geslonken. Dit is bijna nooit zo. Vandaag heb ik gelukkig Ritalin op (van een vriendin die ADD heeft) zodat ik geen eetlust heb en heb ik de heel dag dus niks gegeten. Ik hoop dat ik morgen een kilo minder weeg. Ik vind het heel erg als ik niet veel ben afgevallen als ik 2 dagen achter elkaar niks eet. Hier kan ik dan heel lang om huilen en bijna onbewust is het gevolg daarvan dat ik weer in de keuken eindig en alles weer opschrok. Niemand merkt echt dat ik iets heb omdat mijn gewicht wel schommelt maar voor de buitenwereld blijft het gelijk. Iedereen weet wel dat ik van eten houd maar dat doet mijn hele omgeving. Ik heb gewoon door dat dit escaleert omdat \'eten\' mijn dag bepaalt. Ik ben er constant mee bezig en denk er altijd aan. Ik ben altijd in gevecht met mezelf. Ik wil niet schommelen en ik wil geen obsessie voor eten hebben. Ik heb gewoon geen idee hoe ik ervan afkom. Ik ben gelukkig een bewust persoon en ik heb het allemaal wel door en ik wil hier gewoon een oplossing voor. Ik ben vroeger altijd dun geweest totdat ik in de puberteit kwam. Toen zag ik dat je als meisje veel meer aandacht kreeg als je vormen had dus ging ik echt tegen mijn zin in heel veel eten om vormen te krijgen. Het gevolg was dat ik vooral aankwam bij m\'n billen en benen. Ik vond het even prima maar vanaf 3 jaar geleden was ik het zat en begon zo langzamerhand van mezelf te walgen. Sindsdien is er altijd al een gevecht geweest met mijn gewicht. Ik heb dieetpillen gebruikt die ik via ebay had gekocht. Die waren perfect en ik woog toen nog maar 48 kilo bij dezelfde lengte. Alleen werd ik er heel depressief van en kreeg ik hartkloppingen. Dus stopte ik ermee. Ook mijn omgeving irriteerde me want ik mocht niet blij zijn met hoe dun ik was geworden omdat mijn familie bang was dat ik een ziekte had dus moest ik het verbergen met grote kleren dragen etc. Ik wou juist dat ik anorexia KON hebben. Maar ik heb daar het doorzettingsvermogen niet voor.
Ik kwam binnen korte tijd na gestopt te zijn met die pillen weer veel aan en ik bereikte zelfs een hoger gewicht dan ik daarvoor had. Dit jaar was echter het hoogtepunt want ik woog toen 57 kilo. Dit was voor mij een keerpunt en sindsdien ben ik elke dag bezig met mezelf tegen te houden te eten wat uiteindelijk dus resulteert in eetbuien. Het is ook zo dat ik het heel erg vind als ik bijvoorbeeld een goede dag heb wanneer ik dus niets heb gegeten, en vrienden me uitnodigen om iets te gaan doen. Dan weet ik dus dat we ergens samen moeten gaan eten en zodra ik aan eten begin ken ik de stopknop niet. Het is voor mij of niets of alles. Maar zodra ik 1 hap van iets in m\'n mond heb moet ik het helemaal opschrokken. Ik heb het idee dat mensen vinden dat ik me aanstel als ik zo mijn verhaal doe. Sommigen kunnen er simpel over denken.. Zeggen dat ik me niet zo aan moet stellen en gewoon 3 maaltijden per dag moet eten en gestructureerd moet leven. Maar ik zou niet weten waar ik dan moet beginnen..