Hi,
Mijn geheim is dat ik geen zwakheden durf te tonen.
Ik durf dit niet omdat ik bang ben als aansteller te worden gezien. Zo heb ik bijv. al een half jaar lang last van mijn voet en zeg ik het tegen niemand. Ik durf het simpelweg niet. Ik ben bang van wat ze over mij denken.
Zelfs tegen d psychologe waar ik wel eens heen ga zeg ik niet alles omdat ik bang ben dat ze denken dat ik mij aanstel.
Mijn vader denkt altijd dat ik mij aanstel. Ik loop nu al 2 weken met gekneusde rib maar volgens hem stel ik mij aan. Daarom vertel ik het ook nooit. Op school durf ik nergens slecht ik in te zijn, met als gevolg dat als ik iets niet snap ik helemaal gefrustreerd raak omdat ik dit dom van mijzelf vind.
Ook durf ik kleine dingen niet zoals een masker nemen of aan yoga doen of alleen mijn ogen dichtdoen als er familie in de buurt is en mij kan zien. Dit durf ik trouwens ook niet in mijn eentje als er niemand is, omdat ik dan bang ben dat iemand mij ziet en mij uitlacht. Ik huil veel en word vaak kwaad op mijzelf dat ik dit doe. Ik kan mijzelf soms gewoon niet bedwingen als ik ga huilen. Sit zie ik als een zwakheid. Ik durf het er met niemand over te hebben omdat ik bang ben dat ze denken dat ik mij aanstel.