Uiterlijk zegt niet alles, dat weten de meeste wel. maar mijn uiterlijk zegt : streng,zelfverzekerd, omschreven als bitch. maar ik ben dit dus niet.
ik doe wel zo, maar ik ben zo niet, ik ben zo ontzettend vaak gekwetst in me leven omdat ik me altijd heel snel blootgeef. en telkens word ik weer keihard op mn hard getrapt. het sluit me keel helemaal af bij de gedachte, tranen met tuiten soms, ik heb zo\'n klein hartje, ik wil gewoon dat mensen van me houden, allemaal ik wil dat ze me allemaal lief vinden en geweldig.
en jij, jij meneer... waar ik stapel verliefd op ben heeft ook op mn hartje gestaan. het heeft me heel veel pijn en moeite gekost maar je zit momenteel nog in me hoofd, maar het slijt langzaam.. al die lieve woordjes, de mooie gesprekken, de aanrakingen, de ons-ons methode van in omwegen comminuceren met elkaar, echt zo zijn wij. jij en ik, alleen wil je met rust gelaten worden, ik hoop dat je nooit meer zo iemand als mij vindt, want ik begrijp jou, en ik was daarom ook zo gecharmeerd van jou, omdat ik EINDELIJK iemand had van het zelfde niveau. maar nu... nu?, nu hoop ik dat je aan me denkt, maar dat zal wel niet, ik vergeet je nooit meer.
omdat ik weer dacht dat ik iemand had gevonden die ook helemaal voor mij ging, ben ik nu voor de 9e keer zo diep en diep pijn gedaan, dat het telkens weer dezelfde litteken open haalt. en dat doet pijn, samen met wat er bij me is geflikt.
bijdeze hoop ik dat god het eindelijk eens goed met me voor heeft.
omdat ik soms helemaal geen vertrouwen meer erin heb dat het ooit nog goed komt met mijn diepe pijnlijke weefsel, en toch blijf ik iedereen weer pleasen, zoals ik dat altijd doe, mensen vinden mij niet leuk als ik hun niet please nee dan ben ik weer een bitch.....
ik moet voor mezelf opkomen, maar laat me gebruiken door iedereen.
zucht.. ik moest dit kwijt