Geheimen
Gezondheid
Stemmen
Ik hoor stemmen in mijn hoofd. Dit is niet helemaal een geheim want mijn moeder weet het ook, maar dan alleen mijn moeder. Vroeger dacht ik dat iedereen zijn eigen stemmen in zijn hoofd had. Pas toen ik op de middelbare school kwam een aantal jaren geleden ben ik gaan beseffen dat ik anders ben. De stemmen zijn niet hinderlijk en ik heb ze al zolang ik mij kan herinneren. Ik kon als kind altijd urenlang met mijzelf spelen. Tenminste dat dachten mijn ouders. In werkelijkheid speelde ik met mijn drie vriendinnen. De vriendinnen in mijn hoofd dus. Later zijn er nog een aantal andere personen bijgekomen, twee jongens. Ze zijn nooit afwezig, ook al praten ze niet tegen mij. Ik hoef mij dus eigenlijk nooit alleen te voelen (grapje). Omdat ik het veel met mijn moeder heb doorgesproken en een hoop over heb gelezen kan ik stellen dat ik niet gek ben. Maar apart daarvan is het natuurlijk niet normaal en dat besef ik ook.
Maar hiermee is mijn verhaal nog niet af. De stemmen die ik hoor daar hebben zich personages omheen gevormd. Ik heb ze ook namen gegeven. Wat er verder nog bijkomt is dat ik dingen hoor, of ze laten mij dingen zien die gaan gebeuren, of nu gebeuren of dingen die zijn gebeurd. Op dit moment zal iedereen wel denken dat ik dus wel gek ben, maar hier wil ik toch graag enige nuance in brengen omdat het vaak wel klopt wat ik hoor of zie. Vera, een van de personages in mijn hoofd, zegt mij vaak dingen die andere mensen gaan zeggen. Dus dan heb ik het al gehoord voordat ze het gaan uitspreken. Thuis was dit al bekend omdat ik vaak al antwoord gaf aan mijn moeder voordat ze de vraag kon stellen die ze mij wilde stellen. Als ik dat te veel doe dan vindt mijn moeder het wel irritant en dan vraagt ze of Vera ook haar mond kan houden :-) Op school is het wel vaak handig. Er is een periode geweest dat ik dacht dat ik het mij inbeeldde omdat wanneer je iemand goed kent je soms kan voorspellen wat diegene gaat zeggen. Maar toen ik op school de dingen ging opschrijven en ze enkele minuten later letterlijk woord voor woord uit de mond van mijn docenten kwamen toen had ik mijzelf overtuigd. En zo heeft iedere stem wel zijn eigen eigenschap.
Ik hou een dagboek bij. Daar staan vaak schokkende dingen in, de dingen die ik heb gehoord of gezien. Het lijkt wel of de meest schokkende/ingrijpende dingen de boventoon voeren. Vaak komen dingen uit. Bijvoorbeeld wanneer mijn neefje omkwam in een auto ongeluk. Dit had ik drie dagen ervoor in detail opgeschreven in mijn dagboek. Hier heb ik erg om gehuild omdat ik mijzelf ervan heb beschuldigd dat ik het had kunnen voorkomen. En daar ben ik nog vaak mee bezig. Alleen dit was al heel lang geleden en toen was ik nog niet helemaal doordrongen wat er zich in mijn hoofd afspeelde. De akelige dingen die ik (in mijn hoofd) zag gebeuren en de akelige dingen die ik hoorde (ook in mijn hoofd) bij het hoekhuis twee rijtjes verder van mijn huis dat is ook uitgekomen. De kinderen kwamen niet veel buiten. Hun vader is onlangs veroordeeld voor de jarenlange incest met zijn vier dochters. Hij had ook de kat doodgesmeten tegen de muur en zei altijd dat hij dit met hen zou doen wanneer ze niet goed naar hem zouden luisteren of wanneer ze er buiten de deur over zouden praten. Dit zijn natuurlijk hele heftige dingen maar ik hoor en zie ook een hoop kleine en onschuldige dingen. Het nare is dat de meest heftige dingen maar terug blijven komen. En ik kan ook niet alles plaatsen. Dan weet ik niet of ze gewoon fantasie zijn of dat ze gebeuren maar dat ik er niet achter kan komen bij wie het gebeurd.
Mijn moeder benaderd het van de positieve kant en zegt dat ik er misschien nog wel eens mensen mee kan helpen. Mijn moeder laat ik altijd mijn dagboek lezen, meestal doet ze dit wanneer ik op school ben. Wanneer ik dan thuis kom dan helpt mijn moeder mij soms als ze denkt dat ze dingen kan verduidelijken die ik heb opgeschreven. Mijn moeder kan namelijk goed tekenen. Wanneer ik dan een beschrijving geef van de gezichten die ik zie van de mensen/kinderen die wat overkomt of wat worden aangedaan dan tekent mijn moeder de gezichten. En dan weten zij vaak wie ik heb gezien en wat er met hen gebeurd. Zo hebben wij samen al weleens mensen kunnen behoeden voor de dingen die ik zag dat er met ze zou gaan gebeuren. Ik heb niet kunnen behoeden dat mijn vader overleed anderhalf jaar geleden. Ik had in mijn dagboek geschreven dat hij een monster in zijn buik had die hem in korte tijd dood zou maken. Maar mijn vader was kerngezond en niets wees erop dat hij dood zou gaan. Omdat mijn moeder mij serieus neemt met alle dingen die ik in mijn dagboek schrijf had mijn moeder hem toch naar de dokter gestuurd. Nadat hij uiteindelijk een doorverwijzing had gekregen kwamen ze erachter dat hij darmkanker had, alles verkleeft. En het zat ook in zijn lymfen. Een half jaar later was hij dood.
Wanneer ik soms veel enge dingen zie en er snachts weleens bang van wordt dan kruip ik altijd bij mijn moeder in bed. Dan zegt ze, \'kom maar meisje van me\'. En die drukt mij dan stevig tegen haar aan en kust en streelt mij totdat ik in slaap ben gevallen. Ik wens soms dat ik helemaal alleen kan zijn met mijn moeder zonder de stemmen in mijn hoofd.