gezondheid

Alles is moeten...Je bed uit , naar je werk die je de keel uithangt, lachen naar je collega's die je het liefst vermijdt, dienstbaar en bedrijvig blijven, door het verkeer naar huis , koken , poetsen, de telefoon opnemen, gasten die je het liefst niet wilt zien ontvangen omdat je mensen niet eeuwig kunt vermijden, je rekeningen betalen en vrijwel niets overhouden, reclames volgen die je niet wilt zien, nieuws horen die je niet wilt horen, tevergeefs een bezigheid zoeken die je gelukkig moet maken, aanzien hoe verknipt de mensheid en politiek kan zijn, je vreemd voelen omdat je niet verliefd wordt zoals ieder ander "gezond"mens, of sexuele verlangens moeten hebben die er gewoon niet zijn, luisteren naar saaie verhalen die je geen bal interesseren omdat je niet asociaal wilt zijn, je verlagen tot het cognitieve niveau van de meeste mensen omdat ze niet met je kunnen meepraten, naar bed gaan, slapen, etc, etc

Ik ben pas 38 en ik voel me al 5 jaar zo. Naar buiten toe lijk ik zorgeloos en heb alles goed geregeld. "Do, die heeft nooit zorgen,". Therapie, meditatie, sport, vakantie, niets helpt. Ik wil en kan zo niet meer leven. Van mij hoeft het niet meer maar ik kan niet opgeven. Ik heb een kind die ik niet kan achteraten. Wat zou ze doen zonder moeder...Zij is wat mij aan het leven bindt en de enige waar ik voor wil blijven. Ik wacht op de dag dat er binnenin in mij een licht ontvlamt en ook ik eens van het leven mag genieten...Wie weet

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Paul, Op 24-03-2014 09:01

Misschien bent u erachter dat we in een soort matrix leven, net wat u zegt: Slapen, eten koken, boodschappen doen werken, altijd maar rennen en vliegen, we zijn een slaaf van ons eigen systeem, maar weet u niet wat u ermee moet. Maar er moet toch iéts zijn wat u wel interesseert? verdiep u anders eens in zelfredzaam worden, duurzaamheid, hoe verrot het monetair systeem is, daar kan ik zelf heel veel energie uit putten, terwijl ik haast nooit "leuke" dingen doe, want als ik naar de bios ga dan, moet ik daar voor betalen, en voor geld moet je werken, dus ga ik niet meer naar de bios en stel ik mijzelf andere dingen ten doel die wel een bijdrage leveren aan een bewuste manier van leven. En zo zijn er veel meer dingen die ik doe of laat. Als u nieuwsgierig bent geef ik u bij deze een voorzetje: Zeitgeist, livevestinside, permacultuur, dierenleed

reactie Elize, Op 03-04-2014 16:54

Lieve Do, wat herken ik mezelf in jouw verhaal. Ik hoop dat je hier nog leest, want je verhaal is al even geleden hier geplaatst. Ik ben ook bijna 39 en voel me al jaren, met tijden, depressief in de zin van wat jij beschrijft; veel verplichte nummertjes, bezoek waar ik geen zin in heb, seks met mijn man waar ik geen zin meer in heb, werken doe ik op dit moment niet buitenshuis, wel thuis waar ik alles in het huishouden doe en dat vind ik evengoed werk, alleen onbetaald en hartstikke ondankbaar. Er zijn heus wel dingen waar ik energie uit put, die ik echt heel leuk vind, maar ik kom er te weinig aan toe omdat er altijd zoveel andere dingen en mensen voor gaan. Ik probeer nu om mezelf op de eerste plaats te zetten en elke dag iets voor mezelf te doen. Ook al is dat gewoon een uur lekker op bed liggen, dan doe ik dat. Ik was ook zover dat ik er het liefst een eind aan gemaakt had (en soms heb ik dat nog) maar ook ik heb kinderen en die hebben mij keihard nodig. Ze beginnen te puberen en ik moet er voor hen zijn als moeder. De relatie met mijn man is redelijk, we maken geen ruzie maar de passie ik ook wel ver te zoeken. Ik heb er gewoon niet veel zin meer in. Scheiden wil ik de kinderen niet aandoen. Nog niet tenminste. Misschien als zij het huis uit zijn wel. Ik heb vaak het gevoel dat ik stik, mezelf kwijt ben. Mensen begrijpen mij niet. Er is één persoon met wie ik wel kan praten, maar verder ben ik alleen. Ik ben best spiritueel en met andere dingen bezig dan de meeste mensen. Onbegrip is waar ik tegenaan loop. Kranten en nieuws lees ik niet meer, is toch maar ellende allemaal. Tv kijk ik sporadisch, internetten doe ik vaker omdat ik daar veel informatie vind en mensen heb om mee te praten. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je je zelf kunt optrekken uit dat zwarte gat. Neem het dag bij dag en kijk waar jij blij van wordt. En zoek anders hulp bij iemand die je vertrouwt! Liefs. Elize

reactie vaso, Op 14-04-2014 18:19

Beste Do, het is allemaal heel herkenbaar. Ook ik leef al jaren op deze manier en ik ben pas 28. Ik ben opgegroeid in de veronderstelling dat de enige reden van ons bestaan de voortplanting is. Iets wat ik nonsens vind, want lang niet iedereen is geschikt voor het ouderschap. Er komt bij dat ik zowel enig kind als nakomeling ten opzichte van mijn neven en nichten ben en ouders heb die nooit echt interesse in mij toonden. Ik was er alleen omdat het zogenaamd zo hoorde in het land van hun herkomst. Ik ben zelfs vier jaar achtergelaten bij hun familie omdat ze geen zin hadden in een baby. Heb mij altijd afgevraagd wat ik hier op aarde ben komen doen en waarom ik niet uit normale ouders geboren kon worden...Helaas zoek je ze niet zelf uit...Ik heb vaak helemaal nergens zin in, voor mij is het leven ook moeten en een lijdensweg.

reactie xxxxxxxx, Op 13-06-2014 23:50

Heel herkenbaar Do, en ook de reacties op je geheim. Ik heb er geen zin meer in, ben ongelukkig in de liefde en vwb werk ligt er zoveel druk op mij om te moeten producren, presteren en rekeningen betalen. Ik wens jou veel sterkte, helaas heb ik geen tips.

reactie Hart, Op 28-06-2014 23:45

Ik voel me schuldig dat ik me zo voel. Ik heb namelijk alles mijn gezondheid een fijn gezin geen geld problemen ect etc Maar het gevoel er niet van te genieten, zien hoe oppervlakkig en betrekkelijk het allemaal maar is, vermoeid me en laat me steeds verder weg zakken. Ben ik depressief? Ontevreden?, ondankbaar? Geen idee

reactie angsthaas, Op 22-10-2014 11:58

Heel herkenbaar dit. Ook ik nu 46 jaar leef inmiddels al zeker 6 jaar zo. daarvoor veel ellende gehad in mijn huwelijk. is daardoor denk ik ook kapot. we kunnen elkaar in ieder geval niet vinden. Twee kinderen. Heb het gevoel dat mijn leven over is. Heb ook het gevoel dat mijn man wel beweerd van me te houden, maar zijn enige echte acties die hij onderneemt zijn altijd ten eerste ten gunste van zichzelf. BV: Nou wat gaan we doen!, sex of blowen. Ik moet toch ergens mijn ontstressen vandaan halen. en met een lach erbij. Velen zullen ook denken dat het een grapje is. ik weet wel beter!. hij zou het alleen nooit toegeven. wanneer hij dreigt door de mand te vallen wordt hij agressief. Faked ziek zijn etc..... Hoe kom ik hier ooit vanaf veilig.

reactie Marc, Op 24-12-2014 15:21

Inderdaad heel herkenbaar, je bent aan het ontwaken! Hou vol! Je bent niet alleen!

Site built by B-nuts