gezondheid -

Vroeger was ik altijd een vrolijk persoon. Iedereen had een hoge pet van mij op. Ik had lef, was altijd vrolijk, had humor, was ondernemend en organiseerde van alles. Ik had een grote vriendengroep en kon helemaal mijn gekke zelf zijn. We organiseerden veel tripjes en deden veel leuke dingen samen. Ik heb het wel altijd moeilijk gevonden om mijn kwetsbare kant te laten zien en mijn onzekerheden te tonen. Ik liet mensen vaak niet te dichtbij en als dit gebeurde werd ik daar erg onzeker van en was ik bang om afgewezen te worden. Ik woonde eerst in leiden, en ging toen in mijn eentje naar Amsterdam; ik wilde een nieuwe stad en wilde op avontuur(ergens vond ik het spannend, maar ik moest van mezelf de uitdaging aangaan) Het ging uit met een toenmalige vriend (waarbij ik hem nooit dichtbij durfde te laten komen, uit angst dat die zag dat ik eigenlijk niet perfect was) en ik startte mijn leven in Amsterdam. Ik kreeg een paar vriendinnen en een nieuw vriendje die ik ontmoette in Paradiso. Hij ging echter in het begin vreemd, ik was boos, echt extreem boos en ging op vakantie met de vriendinnen waarbij ik het moeilijk vond om om te gaan met de negatieve emoties. Daarnaast trokken zij veel met elkaar op en trok ik dat ook niet goed. Ik verbrak de verbanden. Mijn vriend en ik kwamen twee maanden later weer bij elkaar maar ik heb me nooit echt helemaal veilig gevoeld. Vervolgens ging het weer beter toen ik naar Australie ging, het ging uit met mijn vriend en ik startte mijn leven bij DERM; een surfvereniging. Ook hier was ik heel populair, ik ging met veel verschillende jongens, maar ook hier steeds als iets te dichtbij kwam; werd ik een beetje angstig om mijn imperfecte kant te laten zien. Toen startte ik een zware psychologische master waarbij je al je gevoelens met elkaar moest delen, ik werd veel geconfronteerd met mezelf; en vond eigenlijk dat ik redelijk nep en oppervlakkig bleef en wilde dit veranderen. Ook hier kreg ik een vriend, maar ik was redelijk negatief geworden en zat niet lekker in mijn vel. Dat 'zeiken' en gevoelens delen past eigenlijk niet bij mij. Ook dat ging lullig uit, toen had ik een vriend bij derm wat ook niet lekker liep en ook daar voel ik mij minder op mijn gemak. Kortom, ik weet soms niet echt waar ik mee bezig ben. Ik heb de neiging om mij overal in te storten; ik ben avontuurlijk en houdt van nieuwe dingen ervaren. Af en toe vergeet ik echter mijn grenzen en vind ik het moeilijk negatieve emoties aan te kaarten waardoor relaties of soms zelfs banen in de soep lopen. Daarnaast heb ik last van PMS wat ook niet echt aan de stabiliteit bijdraagt. Ik schaam me voor mij eerdere emotionele uitspattingen en ik schaam me in sommige groepen voor mijn gedrag. Ik heb het gevoel dat ik 'gefaald' heb. Ik ben mijn vrolijk zelf kwijt en durf mijn mond bijna niet meer opente trekken. Bij mijn vrienden voel ik me niet meer op mijn gemak omdat ze mij door het dal hebben zien gaan (bijna burn-out achtig), ook bij mijn master hetzelfde verhaal. Hoe kan ik ooit balans vinden en over de schaamte en faalgevoel heenkomen? Ik mis mijn flierefluiterige attitude van vroeger, het zorgeloze en wil mezelf weer terug.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Rick, Op 30-07-2014 08:06

Accepteer wie je bent. Niemand is volmaakt. Geef bij je vriendinnen je angst aan en je zult zien dat jij het in je eigen hoofd veel erger hebt gemaakt dan zij. Zijn ze echt anders over jou gaan denken of ben jij daar bang voor? Ik vermoed het laatste? Jij bent degene die afstand neemt, niet je vriendinnen. Leg alle verantwoordelijkheid voor je eigen geluk bij jezelf. Wat kan jij doen om weer positiever in het leven te staan? Deel eens een klein geheimpje over jezelf en zie hoe mensen die je nabij staan daarop reageren. Vaak zul je merken dat je hierdoor meer naar mensen toegroeit. Zeker als jij zelf niet bang bent boor wie jij bent. Lees om te beginnen de boeken van Rene Brown: de kracht van kwetsbaarheid. Hope this helps

reactie Diabolo, Op 30-07-2014 18:59

Dat is een hele emotionele moot die je hier uitspreidt. Mijn bescheiden advies zou zijn ga hiermee snel naar een professionele hulpverlener, voordat je verder in de spiraal naar beneden glijdt! Wat heel positief is, is het feit dat je het blijkbaar heel goed onder woorden kunt brengen. Dat is alvast een prima startpunt dunkt mij! Heel veel sterkte en succes!

Site built by B-nuts