relaties

Liefde op het eerste gezicht. Je bent 18 ouder, van hetzelfde geslacht en helaas al in een relatie.. maar my god, wat ben ik dol op je. Ons oogcontact lijkt zo intens en onze gesprekken voelen zo intiem aan. Zo lang en diep zoals wij elkaar, tijdens onze gesprekken, in de ogen aankijken heb ik nog nooit eerder met iemand meegemaakt. Als we met elkaar praten voelt de spanning om te snijden(voor mij althans) maar tegelijkertijd voel ik een oase van rust over me heen komen als er een stilte tussen ons valt. Ik zou uren naar je kijken zonder ook maar enige verbale communicatie. Kan het echt zo zijn dat gevoelens -zó sterk- maar van een kant kunnen komen? Even had ik het gevoel dat mijn liefde voor jou wederzijds was maar volgens mij houd ik mezelf voor de gek. Je zend zoveel signalen uit maar ik ben niet meer helder genoeg om ze te kunnen plaatsen. Met deze signalen kun je me het gelukkigste persoon op aarde laten voelen maar tegelijkertijd doe je me ook zo ontzettend veel pijn. Pijn die bijna niet meer te verdragen valt en geluk waarvan ik me steeds meer begin af te vragen of de oorzaak ervan door mij wel juist geïnterpreteerd is. Aan de ene kant wil ik duidelijkheid maar aan de andere kant durf ik de realiteit niet onder ogen te zien. Dit maakt dat ik wil vluchten. Ik ben doodsbang en wil weg van je maar ik kan het niet omdat ik ziels verliefd je op je ben.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Andere bloem, Op 12-07-2016 02:11

Beste Bloem, wat herkenbaar! Het oogcontact, het intense, de spanning, maar ook de rust. Het zeer sterke gevoel en de vraag of dat allemaal van mijn kant komt of dat zij ook datzelfde voelt voor mij. Ook de ontzettende pijn herken ik. Wat ik heb gedaan is open naar haar zijn, maar daar was ze in mijn ogen, zeer ontwijkend in. Ik heb dus die duidelijkheid nooit gekregen, terwijl ik die zo nodig had. Een simpele vraag zou ik aan haar willen stellen: voel jij hetzelfde voor mij, als ik voor jou; een intense, alles overheersende liefde? Maar ook al zou dat een ja zijn, wat ik niet verwacht omdat ze dat zal ontwijken, dan zou het niet reëel zijn om daar ook echt iets mee te doen. Door deze extreme tegenstelling van mijn gevoel en verstand, laat ik super veel tegenstrijdigheden zien en heb ik heel veel pijn. Als ik van haar heel duidelijk te horen zou krijgen wat ze voor me voelt, op een directe en duidelijke manier, zou dat mij veel rust geven. Ik heb de overtuiging dat door die duidelijkheid over onze gevoelens we ook kunnen veel beter toetsen wat haalbaar is en niet. Het gaat tot nu toe mis op het niet benoemen van dat gevoel, that’s all.

reactie lafs, Op 14-07-2016 21:52

lief verwoord

reactie Billie, Op 16-08-2016 13:18

Zo herkenbaar! Ik heb dat gewoon ook. Zij is alleen van dezelfde leeftijd en allebei hebben we man en kind. Zoveel flirten, te dicht bij elkaar staan, aan elkaar pulken. Djezusssss... Maar toch, die onzekerheid. Kan zo'n verliefdheid inderdaad alleen maar eenrichtingsverkeer zijn? Ik weet het niet. Feit is wel dat ik het een heerlijk gevoel vind en dat ik het niet uit de weg wil gaan. Maar zoals hier net gereageerd is; ik zeg niets, houd m'n lippen stijf op elkaar en doe alsof het allemaal onder de noemer vriendschap/collegialiteit kan vallen. Maar het blijft zenuwslopend.

Site built by B-nuts