relaties

Afgelopen winter ben ik een leuke man tegen gekomen. Eindelijk weer na lange tijd. Ik ken hem van gezicht. Hij woont namelijk in mijn buurt. Heel af en toe kwamen we elkaar tegen,maar er gebeurde verder niks. Tot afgelopen winter.
Hij sprak me aan en zodoende kwam van het een het ander.
Een leuke tijd brak aan. Zowel voor mij als voor hem. We zijn allebei rond de 40.
Ik probeerde mijn verliefdheid te onderdrukken,omdat ik bang was voor weer een gebroken hart. Hij was ook bang voor een gebroken hart,gaf hij ook eerlijk toe. Ik was niet de enige die bang was.Dus we deden allebei rustig aan. Ik probeerde niet de zeurende vriendin of chick te zijn. Ook ik heb geleerd van mijn vorige relaties. En deze man wilde ik niet wegjagen. Ik wilde dat dit een blijvertje zou worden. We hadden zelfs plannen om samen oud te worden. Zo goed voelde het.
Gelukkig was hij ook helemaal gek van mij. Qua passies,muziek,werk en cultuur leken we wel voor elkaar gemaakt. Hij heeft zelfs zijn vrienden over me verteld en wilde me meenemen naar zijn familie.
In het begin ging het geweldig en wilde ik niet te hard van stapel lopen,maar op een gegeven moment werd het toch ook wel serieus. En dan wil je ook meer. Niet samenwonen ofzo. Maar gewoon een stel zijn.
Ik merkte dat hij niet altijd reageerde op appjes/smsjes etc. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat hij het megadruk heeft of had. Hij heeft zijn eigen bedrijf en maakt hele lange dagen. Alle begrip natuurlijk. Maar soms reageerde hij 2 dagen niet op een appje of sms. En ook ik heb het druk,maar toch dacht ik aan hem en liet ik iets van me horen. Op een gegeven moment begon ik me er aan te ergeren. En besprak ik dit met hem wat natuurlijk uitliep op ruzies. Hij begreep me totaal niet. Hij heeft me ook uitgelegd dat hij me niet ziet als een scharrel. Maar dat hij soms kapot is. Begreep ik ook wel,maar dat gevoel gaat knagen. En aangezien we zo kort met elkaar gingen,vond ik het ook moeilijk. Waar kun je elkaar dan wel of niet op aanspreken? We zagen elkaar 2 of 3 keer in de week. Dit vond ik ook prima aangezien ik ook een heel druk leven heb.
Toch vond ik het niet fijn dat hij vaak niet reageerde op appjes en smsjes. Als ik hem hierop aansprak wilde hij vaak het laatste woord ook hebben. Beetje een bazig typje dus. Uiteindelijk zijn we na 3 leuke maanden uit elkaar gegaan. Met ruzie uiteraard. In het begin van de breuk appte ik hem af en toe. Nooit kreeg ik antwoord terug. Ik was zo boos op hem.
Na onze breuk heb ik hem nog weleens gezien en keek hij me best boos aan. Hij nam het me kwalijk dat ik dit alles veroorzaakt heb.
Nu als ik hem zie,lijkt hij zijn boosheid vergeten en kijkt hij me liefdevol aan. Ik heb hem daarna nog uitgenodigd bij mij maar daar is hij niet op in gegaan. Toch als we elkaar zien,blijft hij me verliefd aankijken. Niet omdat ik het hoop,maar omdat ik zijn blik ken.
Het is nu al een aantal maanden geleden en ik kan hem nog steeds niet loslaten. Ik voel nog steeds veel voor hem. Ook heb ik hem op de app nog en kijk regelmatig naar zijn foto of status. Hij heeft mij ook niet geblokkeerd via de app.
Ik kan hem niet vergeten. Ik vind het zo moeilijk. Misschien kan hij mij ook niet vergeten. Want waarom altijd die verliefde blikken en waarom blokkeert hij me niet op de app?
Denken jullie dat er nog iets inzit? Of is het einde verhaal?

Gr Anna

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie anoniem, Op 20-07-2016 03:16

Je schrijft dat het jouw schuld was dat de relatie overging, waarom zou dat zo zijn? Moe, uitgeput, zal allemaal best maar als je van iemand houdt kan je best voor je naar bed gaat bv even een lief woordje zeggen desnoods als je al in bed ligt. Je HEBT al gezegd dat je met hem verder wil: geen respons. Ik vind het echt heel naar om te zeggen maar dit klinkt niet alsof hij weer wat met je wil beginnen en om heel eerlijk te zijn denk ik dat je over een poosje als het verdriet minder is je blij moet zijn dat het over is tussen jullie. Je vind het vanzelfsprekend dat jullie met ruzie uit elkaar gingen waar ik denk: hoezo natuurlijk? Hij zou ook rustig kunnen uitleggen waarom hij dagenlang niet reageert op jouw liefdevolle berichtjes! Geef jezelf niet langer de schuld als dat lukt. Of doe wat ik altijd doe als ik zo twijfel over een situatie: wat zou je zeggen tegen je beste vriendin, een zus of een andere vrouw die je alle goeds toewenst? Echt even in de schoenen gaan staan van een vrouw die jouw vraagt wat je hierboven schrijft.. Dat hij je niet blokkeert vind ik niet zo gek, doe ik ook bij niemand ik vind dat domweg kinderachtig. Als iemand me nog iets wil vragen: prima, dan kan ik zeggen hoe ik erover denk. Heel veel sterkte, ik weet maar al te goed hoe akelig het is om zo in onzekerheid te leven en hoop dat je snel je evenwicht weer kan herpakken zodat je weer rustig en gelukkig met jezelf als beste vriendin het leven weer helemaal leuk gaat vinden. Als er tijd overheen gaat zal het verdriet zakken, dat garandeer ik je alleen hoeveel tijd er nodig is weet je helaas nooit. Probeer te accepteren dat hij je tot nog toe ondanks al je moeite toch links laat liggen. Misschien denkt hij als hij je ziet nog wel aan de leuke dingen tussen jullie. Ik hoop dat het voor jou ook snel een mooie herinnering wordt zonder pijn, verdriet of hoop.

reactie Anna, Op 22-07-2016 08:30

Dank je wel voor je reactie! Je hebt gelijk. Ik zou dit ook gezegd hebben tegen een vriendin in dezelfde situatie. Ik heb er gelukkig geen verdriet meer van. Ik ben toen 2 maanden boos geweest. Daarna kwam de pijn pas. En nu heb ik geen verdriet meer. Het is immers al zoveel maanden geleden. Alleen denk ik nog steeds aan hem. Ik denk dat ik nog steeds verliefd ben op hem. Zucht.. Maar goed. Voorlopig geen relatie meer voor mij. Voordat ik met hem ging was ik 3 jaar alleen. Bewust voor gekozen. Nu ben ik ook alweer een tijd single en zal ik dat voorlopig ook blijven! Hartstikke bedankt voor de moeite lieve anoniempje! Dikke knuffel.. ;)

reactie anoniem, Op 23-07-2016 16:29

Graag gedaan, fijn om te lezen dat je er eigenlijk met je verstand al uit bent; nu je hart/gevoel nog.. Maar je weet al dat zoiets tijd nodig heeft ook dat begrijp ik heel goed. Lief zijn voor jezelf helpt het beste, dus ook jezelf niet kwalijk nemen dat je nog gevoelens voor hem hebt, een huilbui kan soms wonderen doen en er komt een dag dat je denkt: het is voltooid verleden tijd maar als ik je verhaal lees denk ik dat je intelligent genoeg bent om te weten dat je gevoel soms iets anders zegt dan je verstand.. Hele dikke knuffel voor jou, ik hoop dat je snel weer helemaal lekker in je vel steekt. Fijn weekend, liefs A.

Site built by B-nuts