relaties

Op zolder vond ik een doos met mijn oude dagboeken. En gelijk pakte in de jaren '84 '85 er uit. Mijn 17e levensjaar.
Een ramp jaar. Verhouding met een getrouwde man, 16 jaar ouder dan ik.

Lezend in mijn dagboeken zie ik in 1x weer alles glashelder voor me. Ja, ik was onnozel. Immers, hoe dom kon je zijn om met een getrouwde man iets aan te gaan. Maar ik voelde de rush gelijk weer. De zenuwen, de misselijkheid als de zenuwen hun eigen gang gingen, de boosheid, de verleidingstrucjes van hem die mij eertijds op een hoger niveau vrachten, mijn verdriet maar het meest nog: mijn verlangen naar hem!

Ik zag zijn foto weer en mijn hart sloeg gelijk op hol. Mijn keel werd dichtgeknepen en ik wist niet waar ik het zoeken moest.

Ik lig 's nachts nu op bed te malen. Slapen gaat zeer slecht. Ik houd van mijn gezin en vooral van het leven wat ik nu heb. Heb een geweldige man die alles voor me wil doen. Hij weet wat van de moeilijke verhouding die ik heb gehad, maar niet alles.

Het heeft jaren geduurd eer ik over de affaire heen ben gekomen. De vraag is of dat echt wel zo is. Ik heb me bij elkaar gepakt (letterlijk) en ben verder gegaan met ademhalen.

Ik kijk terug op mijn leven tot nu toe. En HIJ springt er uit.

Ik weet waar hij woont.
Hij is nog steeds bij haar.
Zijn kinderen zijn volwassen, 1 heeft inmiddels zelf kinderen.
Zijn foto die ik op internet kon vinden bekijk ik ieder moment van de dag als het lukt. Van zijn oude foto in mijn dagboek heb ik op mijn mobiel gezet.
Ik wil hem spreken. Maar zodra ik de hoorn van de telefoon in de hand heb en zijn huisnummer gedraaid heb, verbreek ik gelijk weer de verbinding. Ik ben weer het kind van 17 jaar ben ik bang.

Het verwart me enorm...

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Zaza, Op 27-07-2016 13:57

Na zo'n lange tijd nog zo'n heftige reactie. Heb je een idee hoe dat kan? Voelde het als thuiskomen bij hem? Zal het 'm in de ongelijkwaardigheid zitten? Je houdt zoveel van de ander, het leek wederzijds maar bleek dat toch niet. Het is ongrijpbaar. Ik denk dat je toen jonge leeftijd wel het onnozele verklaart, maar niet de heftigheid en het verlangen. Ik heb dit soort verhalen van allerlei leeftijden gehoord (getrouwd of onbereikbaar omdat de liefde bij de ander niet groeide of het een gevalletje bindingsangst was). Zou het helpen om hem te zien? Wie weet valt hij enorm tegen nu? In elk geval stukke ouder. En bespreek het met je man, natuurlijk niet open dat je hem kwetst, maar zoiets delen is goed voor je relatie en haalt meteen een stukje spanning weg. Zou het kunnen dat je niet naar getrouwd terug verlangt, maar naar de persoon die je toen was of het gevoel dat je had? Dus dat je eigenlijk een stukje van jezelf mist? Ik heb zelf last van chronisch licht depressieve klachten en perfectionisme. Maar toen ik iets meer dan een jaar terug ook iemand ontmoette bij wie de vonk oversloeg, voelde ik me opeens normaal. Goed. Compleet. Bij hem voelde ik me thuis, niets geen spanning meer. Dat er vanalles is misgegaan in mij leven en allerlei zaken waar ik me suf over pieker maakte opeens niets meer uit. Mensen deden opeens aardig tegen me die me anders niet zagen staan (omdat ik een andere vipe had). We leken ook nog eens op elkaar in bepaalde dingen. Maar ook hij bleek gewoon getrouwd en zelf problemen te hebben die hij oploste met affaires. Ik heb het dus allemaal in mijn eentje beleefd en daarmee ook nog eens bijna een onschuldige vrouw, zijn partner, gekwetst. Gelukkig is het niet uitgekomen. Zolang heb ik het niet laten duren, zal het leeftijdsverschil zijn. Ik voelde dat er iets niet klopte en toen de ergste verliefdheid weg was, kon ik ermee stoppen. Maar het verlangen is ook nooit gestopt. Ik dacht omdat ik nooit meer iemand heb ontmoet. Maar als ik jouw verhaal lees dan gaat dat niet meer op, jij hebt een gezin. Zoek uit waar het verlangen echt vandaan komt en bel hem op. Neem een wijntje of pilletje tegen de zenuwen. Je hebt iets af te ronden.

reactie N.N., Op 27-07-2016 20:22

Ook ik was stapelgek op een man -vrijgezel- waar ik dan ook op mijn 17e mee ben gaan samenwonen, hij is 9 jaar ouder dan ik. Helaas werkte het niet en gingen we met veel drama uit elkaar. Een paar jaar later ben ik getrouwd, 2 kindjes.. Toch dacht ik nog vaak aan hem. De leuke dingen vooral, hoe goed we elkaar aanvoelden en konden lachen met elkaar en nog veel meer. Mijn soulmate, zo verliefd ben ik nooit meer geweest. 13 jaar geleden ben ik gescheiden en dacht meteen weer aan HEM. Niet te vinden op internet toch googelde ik hem af en toe en opeens: ja hoor, daar was hij op facebook. Vrijgezel(!!) dus ik een berichtje gestuurd: ken je me nog en hoe is het met je? Hij was ook mij nooit vergeten, al een paar jaar gescheiden en dacht ook veel aan mij, had er zelfs een facebookprofiel voor aangemaakt. We zijn nu weer samen en heel gelukkig!! Wel zei hij dat als ik een paar jaar eerder contact had opgenomen en hij nog bij zijn ex was hij niet met me afgesproken zou hebben. Vragen om problemen noemde hij dat. Ik heb ook niet naar hem gezocht toen ik getrouwd was (wat best had gekund via oude vrienden). Ik denk dat het gewoon zo moest zijn, alle issues die we toen hadden zijn de wereld uit. Ouder en wijzer geworden. Mijn advies zou zijn: laat hem met rust, als jullie voor elkaar bestemd zijn komen jullie wel weer bij elkaar. Ik hou zoveel van hem omdat hij o.a. goudeerlijk en trouw is. Nu hij zegt dat hij me niet had willen zien toen hij nog getrouwd was - dat zou hij geniepig gevonden hadden t.g.o. zijn vrouw. Als die man weer iets met je begint of net als mijn lief zou zeggen dat hij je nooit vergeten is weet je dat het een onbetrouwbare *piep* is. Koester de herinnering en wie weet wat het leven nog voor je in petto heeft, hij is niet voor niets nog met die andere vrouw getrouwd. Niet leuk maar wat wil je bereiken door hem te contacteren? Hoef je mij natuurlijk niet te vertellen maar vraag het jezelf eens af. Sterkte, ik snap je gevecht heus wel..

reactie Mooiman@hotmail , Op 28-07-2016 00:59

Reageer niet graag maar deze topic spreekt mij aan.Doet mij denken aan mijn vriend Boontje, niet van loontje hoor, die ook in zo'n vergelijkbare situatie heeft gezeten. Alleen is dit verhaal veel heftiger en complexer. Dit maakt jullie niet gelukkiger zo. Soms heb je intens diepe gevoelens voor iemand en diep in je hard weet het is goed zo, dit komt nooit meer goed. De liefde is er maar jullie zijn te verschillend. Het botst! Gelukkig rest er nog de fijne herinneringen en met de gekoesterde foto's kun je die weer ophalen. Het is een deel van jullie leven en niemand anders heeft het recht zich daarmee te bemoeien of een mening over te geven. Die heeft vast wel zijn eigen stront om op te ruimen en is volgens mij ook geen haar beter. Wanthoeveel kinderen lijden niet aan de gevolgen van een scheiding tussenn t Wee ouders die niet eens fatsoenlijk met elkaar weten om te gaan. En als het een ander lukt jaloers zitten gapen of wegkwijnen. Wil je 1 ding mee geven het verleden is geweest, leef nu en focus op de toekomst. Ga er tussen uit, naar een cafe wat je niet durf. Laat jezien en de rest komt van zelf.

reactie Zaza, Op 28-07-2016 10:28

Tegenstrijdige reacties. @N.N. Jij denkt dus dat het niet slim is om contact op te nemen? De situatie is toch anders dan in jouw geval, waarbij er sprake was -en weer is- van een gelijkwaardige relatie? Mooi verhaal heb je, dat wel! @Lucia verwacht je dat als jullie elkaar zien je de affaire na meer dan 25 jaar zal voortzetten? Je vindt een dagboek uit het verleden, is de kans dan niet veel groter dat je gewoon terugverlangt naar de tijd van toen, naar dat meisje van 17 en de verliefdheid die je toen had?

reactie Lucia, Op 28-07-2016 12:20

Nee. Ik verlang beslist niet terug naar die tijd. De zenuwen, de angst, de beklemming de hele tijd... afschuwelijk. Misschien het gevoel van als ik bij hem was wel weer. Je kwetsbaar voelen - een grote sterke man die jou bemint - het nieuwe. Ik trek nu de kar van mijn gezin. We werken beide, maar ik neem de beslissingen, ik ben geen volger. Dat zal wel een gevolg zijn van die periode. En de periode daarna. Ik zat ik zak en as en 10 jaar heb ik mezelf afgesloten voor überhaupt een man. Dat wil zeggen, mijn hart was van mijzelf. Een ijskoningin die wel teast, maar niet zichzelf geeft. Ik hou veel van mijn partner en ons gezin. We hebben het goed met z'n tweeën en ik voel me op mijn gemak bij hem. We zijn ook al 20 jaar samen. Maar dat lome, die slumbering mood die ik had als ik met HEM was, heb ik nooit bij mijn partner (of bedpartners daarvoor)gehad. Van top tot teen overrompeld voelen, rust en spanning tegelijkertijd. Misschien zoals ZaZa het noemde: thuiskomen. Maar ja, hij was zoveel jaren ouder, had zoveel jaren meer ervaring, tja... Geen wonder! Ik was zo groen als gras. En juist dáárom wil ik hem eigenlijk spreken. Ik-was-zo-groen-als-gras Ik was een kind! Zat dan wel in het eindexamenjaar van het gymnasium, maar verder dan de fietsenstalling of op een dansvloer in de kroeg of op een fuif was ik nooit gekomen! Op foto's van mij in die tijd zie ik een uitdagend meisje die niet eens in de gaten had dat ze een strakke kont en mooi lijf had. Ik zie hem nog zo voor me, onze laatste avond. Huilend dat ik met hem brak. Hij hield te veel van me, zei hij toen. Hij wilde met mij verder. En ik KON het niet. Ik kon het echt niet. De schaamte van dat hij ouder was wellicht. Mijn geweten naar iedereen. De kinderen van hem. Alles ben ik bang. En neen, ik hoef hem echt niet terug. Als ik de foto zie van hem op het web dan schrik ik. Een oude man. Kalend, bril, oude mond... Wel herkende ik hem gelijk. De ogen zijn niks veranderd. En het lachje om zijn mond. Maar als ik de foto in mijn dagboek zie... dan smelt ik. Slappe knieën.

reactie Wgnw, Op 28-07-2016 14:15

Je was dus 16 of 17 toen je een verhouding kreeg met een man van in de dertig. Kweenie hoor, maar zo'n kerel noem ik gewoon een viespeuk. En nu ga jij richting de 50 en is hij misschien al gepensioneerd. De kans is groot dat hij het hele hoofdstuk 'jou' allang heeft afgesloten, hij heeft een heel leven verder geleefd met vrouw, kinderen, carrière en nu zelfs kleinkinderen.

reactie N.N., Op 29-07-2016 03:25

Lucia, je zult echt zelf moeten beslissen wat je doet denk ik die verantwoording wil ik niet op me nemen hoor! ;-) Het ligt eraan wat je wilt, dat is denk ik de crux.. Je wilt hem niet terug, toch wil je hem nog een keer spreken als ik het goed begrijp. Als ik jou was (en dat is niet zo!!!) en hem echt nog een keer willen spreken al is het maar om te zeggen hoe groot de rol is die hij in jouw leven heeft zou IK het contact schriftelijk houden en de herinnering van hem koesteren zoals je dat nu doet. Alleen jij weet hoe belangrijk het voor je is, zou je hem nog iets willen zeggen, vragen? Ik zou je alleen nog de tip kunnen geven om met hem te spreken alsof zijn vrouw meeluisterd/leest.. Je wilt hem niet terug, dus als echt denkt dat je er goed aan doet om e.e.a. af te sluiten of te vertellen hoe belangrijk hij voor je was destijds en hem daarvoor bedanken: gewoon doen. En er is niets mis met mooie herinneringen koesteren ook al komen ze nooit meer terug. (ik denk nu aan de geboorte van mijn zoon, high van geluk was ik vlak na zijn geboorte, dat weet ik nog heel goed maar het is nu toch echt een boom van een vent en onze relatie is nogal veranderd uiteraard, zo gaat dat :-) neemt niet weg dat ik soms met tranen in mijn ogen dat kleine mannetje die ik zó op kon tillen mis. Echt mis, maar die tijd is voorbij dus haal ik af en toe bewust die herinneringen omhoog, pink een traantje weg.. niet erg toch?) Nogmaals: sterkte, ik hoop dat je zelf opeens weet wat je te doen staat, bedenk ook dat niemand het eeuwige leven heeft dus als je hem nog iets belangrijks hebt te zeggen zou ik dat zeker doen!

reactie Marijke B?, Op 29-07-2016 13:41

Moet er niet aan denken om terug te gaan in DIE bizarre tijd. Zielige dosisverhoger! Wens jullie heel veel succes en geluk samen. Ik date liever met wijsheid!! Ik geloof dat er lieve mensen zijn maar ook hele nare. Niet uit elk contact kan je profeit halen wel levert het je wijsheid en veel humor op. Dank voor jullie medeleven Marijke B weet echt wel raad.

Site built by B-nuts