relaties

Tja waar moet ik beginnen vraag ik mezelf af. Na 29 jaar huwelijk trek ik het niet meer ik voel me eenzaam. Alles wat ik zeg en doe lijkt er niet toe te doen. Als ik iets vertel wordt er doorheen gepraat hij begint gewoon zijn eigen verhaal als of ik stil was.hij is altijd wel dominant geweest ik kon het nooit goed doen het maakte niet uit wAt het was een compliment kreeg ik zelden. Hoe heb ik dat in hemelsnaam goed gevonden en me stil gehouden in al die jaren. Of ligt het toch aan mij nu ik wat puder wordt en verdraag ik het niet meer. Ben best mondig maar op de een of amdere manier wil ik niet altojd strijd om te zijn wie ik nen. Er over praten lukt niet ik heb ongelijk en zit te zeiken. Leef dus steefs meer mijn eigen leventje maar wil ik fot wel. Ben 60 maar denk soms dat het neter is om alleen verder te gaan. Hij zegt dat ik het goed heb en niet weet waar ik over praat en miet moet zeiren. Tja waar is de man waar ik eens een toekomst in zag ik kan hem miet vinden . Allemaal veranderen we door de dingen die we mee maken on het leven dat is mormaal. Misschien heb ik wel last van alle keren dat ik werd gekleineerd en heb ik daar nu pas ladt van mu ik ouder wordt.

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Over, Op 26-11-2016 13:23

Weet je Lobke je kan nog wel verder analyseren of het verhaal zo gaan draaien dat je man de "oorzaak" is van je eenzaamheid. Maar misschien is het gewoon over tussen jullie. Dat kan. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar dan is het een questie van acceptatie. En de stap durven nemen om uit elkaar te gaan als je nu eenzaam en niet meer gelukkig in je relatie bent. Sterkte.

reactie kereltje62@live.nl, Op 26-11-2016 14:20

Dat alles na bijna 30 jaar niet meer hetzelfde is, is logisch. Dat de onderlinge relatie verandert, dat kan ook nog. Wat altijd moet blijven is wederzijds respect, begrip en liefde. Als één van deze elementen ontbreekt, kan er nooit een goede relatie zijn. Getuige jouw verhaal ontbreekt bij hem in ieder geval respect. Hij vind ook blijkbaar alles maar normaal, "je hebt het toch goed", zeur niet zo. Je zegt het zelf al, het is waarschijnlijk beter om een eigen leven te hebben. Een grote, maar onvermijdelijke stap als je gelukkig wil worden.

reactie Camille, Op 26-11-2016 17:19

Dat klinkt niet goed.. heel verdrietig zelfs en nee, je zeurt absoluut niet! Moeilijk om je raad te geven want daarvoor is het te ingewikkeld. Makkelijk om te zeggen: ga bij hem weg, je leeft maar 1 keer of zoiets. Ik weet niet of je iemand hebt waar je even terecht kan, een zus, goede vriendin? Zou mss helpen om een keer voor een dag of 2 te 'verdwijnen' een briefje achterlatend dat je even moet nadenken of je nog wel met hem verder wil op deze manier. Soms kan het helpen, zo'n wake-up call. Als hij beseft dat je het meent en echt ongelukkig en eenzaam bent en hem laat voelen hoe het is als je werkelijk weg zou zijn kán het helpen.. Die eenzaamheid is ook iets waar je los van je huwelijk iets aan zou kunnen doen en geloof me ik weet hoe moeilijk dat is maar wellicht lid worden van een sport, schilder of yoga club, of iets anders wat JIJ leuk vind kan helpen eens andere mensen te ontmoeten. Vrijwilligerswerk? Een middagje per week in een wijkcentrum, of juist op een school, iets met dieren er is een vacaturebank voor vrijwilligerswerk. Hoeft lang niet altijd koffie schenken in een bejaardenhuis te zijn: een kennisje van me is actief met schuldhulpverlening. Leert mensen weer uit de ellende te komen, regelt zaken voor ze en dat geeft toch een goed gevoel en ze is weer 'nodig' en echt nuttig bezig. Ik wens je heel veel sterkte, ook met je huisarts praten over je gevoelens zou nog kunnen maar ik ken je situatie verder niet en weet niet of je wellicht wat depressief bent van de situatie waar je in zit. Ik hoop dat je een weg eruit kan vinden en ik heb nog wel een tip voor als hij je steeds in de rede valt: gewoon hetzelfde doen.. weglopen halverwege een verhaal van hem, de tv aanzetten en zeggen ja praat maar door hoor ik luister heus wel. En dan de kamer uitlopen ;-) Als hij zegt: zeg ik praat tegen je hoor, je luistert niet heel kalm zeggen wat hij altijd tegen jou zegt en er natuurlijk wel achteraan zeggen: dit doe je dus al heel lang tegen mij, merk je nou hoe vervelend het is? Nogmaals sterkte!!

reactie luisterend oor, Op 27-11-2016 08:19

Hallo dame, ga niet bij de pakken neer zitten, maak eens een afspraak bij je huisarts en doe daar je verhaal, en laat je eventueel doorsturen naar een psycholoog voor wat gesprekken. Deze situatie is niet goed voor je, je leeft maar een keer, ga genieten van je leven, voor je het weet is het voorbij. Ook op eigen benen doorgaan lukt je vast wel, laat je niet kleineren.

Site built by B-nuts