relaties

Hoi allemaal!

Ik zit met een kwestie en wil heel graag mijn verhaal kwijt en advies van mensen met misschien een soortgelijke situatie. Ik ben bijna 30. Ik ben nu vanaf mijn 23e met mijn vriend. Hij is 9 jaar ouder. Voor hem had ik een relatie waarin ik mijzelf niet kon zijn vooral omdat mijn ex zeer agressief was. Ik heb dit destijds beeindigd en heb voor mezelf gekozen. Nieuwe studie, nieuw leven en het leren op eigen benen staan.

Kort nadat het uit was leerde ik mijn huidige vriend kennen. Ik vond hem erg interresant en we konden goed lachen maar ik had me al voorgenomen niet een relatie aan te gaan omdat ik echt eerst voor mezelf wilde leren zorgen en een eigen huisje, studie en leven op wilde bouwen. Ook was ik niet echt verliefd en in de war destijds door de heftige relatie daarvoor. Toch heeft hij me overgehaald om bij hem te zijn. Hij vertelde me dat ik een hoop nieuwe vrienden zou krijgen, een goed leven en nieuwe kansen. Ook samen wonen was handig want dat scheelde geld en dan zouden we minder stress hebben en leuke dingen kunnen doen. Jong als ik was leek me dat een goed idee maar ik heb er wel mijn studie voor op moeten geven. vanwege de afstand was het voor mij niet te doen. Of ik moest verhuizen en hem laten gaan. Maar dat heb ik niet gedaan.

Een jaar na het begin van de relatie stopte mijn vriend met werken en heb ik voor ons beiden moeten zorgen. Ik denk zelf dat hij depressief was in die tijd. Ik heb mezelf toen echt helemaal weggecijferd. Begon ook meer te drinken en drugs te gebruiken. Gelukkig doe ik dat nu niet meer.

Het stoppen van mijn studie, ik had hier direct eigenlijk al spijt van. Ik wilde ook een bepaalde richting ingaan met mijn leven. Ik wilde echt vrijheid en zelfstandigheid omdat ik dat zo miste. Ik heb zijn familie wel een top baan gevonden en ben daar dankbaar voor. Ook veel nieuwe vrienden en een leuk huis. Maar toch knabbelt steeds dat gevoel nog aan me dat ik nog steeds op eigen benen moet kunnen staan. Alleen door het leven moet kunnen zodat ik als mens tot mijn ware potentie kan leven. Ik heb het gevoel dat mijn ware Ik ergens anders ligt. Ook de vrienden en mijn leven nu. Ze zijn allemaal bezig met hun kinderen en huis en geld, kleding en spullen. Mij boeit dat allemaal niet! Ik heb gewoon het gevoel dat ik er niet tussen pas. Ze vinden me ook altijd een vreemde eend in de bijt.

Alles gaat nu wel beter met mijn vriend, hij is super lief. Een hardwerkende lieve en rustige kerel. Niks mis mee! Alleen mis ik toch iets!. Vaak begrijpt hij me niet en ik hem niet. Ik heb het gevoel dat we in de fundamentele levensbehoeftes erg verschillen. Ik ben zeer ondernemend wil graag reizen, onderzoeken, ben spiritueel en ben dol op filosoferen en lezen over het universum en vragen des levens. Ook wil ik me meer begeven onder mensen met dezelfde mindset. Niet constant op dezelfde plek zijn en nieuwe dingen ontdekken. Hij kijkt liever de hele avond tv, praat en discussieert niet graag. Erop uit doet hij ook amper. Ik vind dat heel jammer. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik hem niet kan veranderen. Ik accepteer hem zoals hij is. En vaak twijfel ik aan mijzelf: Heb ik onrealistische verwachtingen? Klopt het dat je voor een relatie sommige dromen aan de kant moet zetten. Ik heb het gevoel dat ik me nu OF moet overgeven aan deze relatie en een burgerlijk leven moet lijden of weg moet gaan en voor mezelf kiezen. Ik heb dit meerdere keren besproken en ook onze relatie verbroken. Toch kwam ik terug omdat ik ons leven miste en hem niet kon kwetsen. Hij is zo lief en verdient geen pijn. Mijn vriend heeft het idee dat mijn dromen onrealistisch zijn. Hij denkt dat ik overspannen ben en dat het vluchtgedrag is dat ik weg wil.

Omdat ik zo twijfel denk ik soms dat ik gek ben. Waarom kan ik geen huisje boompje beestje leven lijden? Ik wil graag alleen zijn en mezelf leren kennen. Maar ik heb zoveel vragen. Waarom wil ik zo graag weg en heb ik het gevoel dat er een groot gat in mijn leven is dat niet opgevuld kan worden. Beeld ik me dit in?

Wat vinden jullie? Is er iemand die me hierin begrijpt?

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

reactie Hans, Op 29-01-2017 21:46

Ja, ik herken het wel een beetje. Als ik je goed begrijp hou je wel van je vriend maar wil je andere dingen doen en ondernemen dan hij? Of hou je niet van hem? Ik zit in een relatie die best goed gaat. Upjes en downs, net als de rest van de wereld. Ik doe best veel dingen alleen of met vrienden, zonder mijn vriendin. Concerten, fotografiedingen, dat soort dingen. Dat gaat prima. Zij gunt mij die dingen. We doen ook dingen samen, bioscoopje, andere (bravere) concerten, etentje. Kun je zoiets niet voor elkaar krijgen?

reactie Beatnik, Op 30-01-2017 03:29

Ik herken het zeer sterk wat je schrijft en ik ben een veertiger. Ik denk dat je het beste de route kunt volgen het eerst begrijpen en dan een keuze maken. Ik begin met een citaat: The truth is lived, not taught van Herman Hesse. Ik zal het maar even vertalen: de Waarheid wordt geleefd, niet onderwezen. Als dit soort dingen je aanspreken, zou je eens kunnen beginnen om boeken van Herman Hesse te lezen, bijvoorbeeld Damian. Ik herken het gat en ook dat ik me altijd anders heb gevoeld. Later in mijn leven bleek dat ik veel tijd had verspild door iemand te willen worden die ik in oorsprong niet was. Ik wilde alleen het leven leven, wat in me zat. Ik wilde alleen wat binnen in me zat naar buiten brengen. Filosoferen, religie, denken, reflecteren, met andere mensen in gesprek. Ik wilde eigenlijk maar één ding: authenticiteit. Echtheid. En ik vermoed dat jij dat ook wilt. Misschien heb je die drang naar zelfonderzoek en de wereld in jezelf v.s. de bemerkenswaardige, soms vreemd schijnende buitenwereld, wel nodig en dringt die zich aan je op? Beroepen die hierbij passen zijn kunstenaar, mensgerichte beroepen en mediaberoepen. Daarbij spelen elementen als reizen, observeren en alle zaken die je noemt een rol. Uiteindelijke word dat jouw zoektocht, die je eigenlijk in je hoofd al aan het rijpen is. Ga op onderzoek uit en beslis dan, of je er feeling mee kunt krijgen of niet en beslis dan wat je gaat doen.

reactie kereltje62@live.nl, Op 30-01-2017 08:54

Ik ben 20 jaar getrouwd geweest met een vrouw die veel meer uithuizig is dan ik, ze was er bijna nooit, terwijl ik meer ben van het lekker thuiszitten. We hielden van elkaar, maar onze leven verschilden te veel. Uiteindelijk heeft zij de knoop doorgehakt en is ze weggegaan. Achteraf kan ik zeggen dat dat goed was. We hebben nu ieder een relatie en een leven dat beter bij ons past. Ik hoop dat je wat aan deze ervaring hebt en je zal helpen een voor jou juiste keuze te maken.

reactie Lotte jr., Op 30-01-2017 09:48

Hier ook een reactie van een Lotte die in een vergelijkbare situatie gezeten heeft. Het spijt mij maar zoals je zelf aangeeft, je bent de realiteit wel degelijk kwijt. Kon ik mij maar in jou verplaatsen diepe zucht maar helaas kan ik dat niet want de realiteit is dat je een grote kwelgeest bent. Help hoe kom je hiervan af? Focus op oplossingen er is een weg......dat is alvast een begin. Volg je hart en gebruik je verstand zo kwam ik tot inkeer. Sindsdien vond ik rust en voelde mij zeer gelukkig. Deze weg voelt als ''een geslaagd experiment''

reactie Beertje, Op 22-03-2017 02:44

Ik herken mezelf in jou: nieuwsgierig en nog veel willen reizen enz. Je laten meeslepen in deze relatie en samenwonen, kwam niet 100% uit je hart. Het lijkt alsof je jezelf opgesloten voelt. Op je 30ste met een 39-jarige "in de zetel zitten" is ook niet mijn topprioriteit...! (soms wel eens maar niet standaard) Zo jong!(ik ben 50 en vind dat nog steeds niet standaard) Als je ondernemend bent, lijkt me dit een saai leven, ik begrijp dat. Kan je geen dingen met hem afspreken? Of met je vrienden/innen gaan doen? HEB je ZELF vrienden waar je nu woont? Is er een mogelijkheid om je studie weer op te nemen en je beroepshalve te heroriënteren? Is het een vak waar toekomst in zit? Ik ben ooit uit een relatie gestapt en voel me sindsdien zo vrij. Heb een leven opgebouwd waarin mijn "groeiende" oogkleppen zijn afgevallen,waarin ik tal van dingen ontdekt en verkend heb, de ene verrijking na de andere meemaakte en ik beklaag het me niet dat ik die grote stap toen gezet heb. Als je alles geprobeerd hebt, is het beter voor jezelf te kiezen.

Site built by B-nuts