Verliefdheid dat omslaat in angst.
Geschreven door Hendriette, Op 14-02-2017 07:06
Beste lezers,
Ik ben een dame van 40+. Heb al jaren ervaring met relaties echter mijn laatste ervaring liep heel bizar. Was smoorverliefd op een heer voor het gemak noem ik
hem Folap. Folap is in mijn ogen een zeer aantrekkelijke en charmante man waar je je ogen niet van kan afhouden. Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik wouw wat een verschijning hier wil ik tot in details alles van weten. Dit duurde jaren en merkte dat ik zelf obsessief van hem werd. En ding weet ik zeker hij had mijn hart gestolen. Later bleek niet alleen mijn hart maar ook mijn ziel. Dit laatste vind ik heel erg eng en sloeg de verliefdheid om in angst en vluchtgedrag. Voel me zo angstig als of ik 24/
7 in gaten wordt gehouden. Ook hoor ik elk minuut zijn stem in mijn hoofd. Ik weet dat ik zielsveel van deze man gebouden heb en van deze bijzondere onmoeting maar het brengt nu angst met zich mee. Heb besloten mij terug te trekken en een nieuwe start te maken verweg bij hem vandaan....bestemming Zwitserland. Liefde is mooi en daar hoor je van te genieten maar als het omslaat in angst kun je maar beter
drastisch afscheid nenen.
reactie Minder invoelbaar, Op 15-02-2017 01:19
Ik (bindingsangst) kan me minder verplaatsen in je verhaal. Ik zou het live met iemand bespreken, desnoods een hulpverlener om samen de situatie te analyseren.
Sterkte.
reactie Toch invoelbaar?, Op 17-02-2017 01:07
Aha Henriette, ik denk al eerder posts van je gezien te hebben. Als jij diezelfde persoon bent dan snap ik het wellicht toch. Zit de angst in het jezelf verliezen in de verliefdheid? Dat heb ik eens ervaren. Ik was zo erg verliefd dat ik bepaald gedrag van hem te rooskleurig interpreteerde. Ik geloofde echt dat wij iets speciaals hadden en dat hij ook van mij hield. Omdat ik mezelf zo in die verliefdheid ben verloren, kan ik ook niet zien welk aandeel bij mezelf lag en hoe groot zijn aandeel ongeveer moet zijn geweest (hij was bijvoorbeeld niet altijd eerlijk, zette me ook wel eens op het verkeerde been). Ik heb na meer dan een jaar vooorgesteld om elkaar nog eens te ontmoeten. Hij reageerde zo onverschillig op mijn mails dat ik eigenlijk al afknapte. Ik hou niet van onverschilligheid. Dus we pasten niet eens bij elkaar, ookal voelde dat toen wel zo.
De angst zit 'm dus niet zozeer in binding als in verlating/afwijzing. Bedoel jij dat ook?