relaties

Ik durf het aan niemand te vertellen. Niet eens aan mijn vriendinnen. Ben ontzettend stout geweest ''stom'' door mijn gevoel te volgen. Ik ben nog smoorverliefd op mijn leraar Wiskunde. Voor mij een zeer charmante man. Een leeftijdsverschil van 20 jaar. Dat leeftijdsverschil kon mij niet schelen en dat hij ook nog mijn leraar was moeilijk maar nu ook niet. Een relatie met je leraar. Dat kan écht niet volgens velen. Volgens diverse vergelijkbare artikelen die ik over dit onderwerp gelezen heb is het maar een fantasie. Het is een fanatasie die je voor je zelf moet houden. Of: Toch niet?

Dat fantasie en werkelijkheid heel dicht bij elkaar liggen, is mij na twee jaar duidelijk geworden. Op eens trof ik hem aan in de deuropening van het klaslokaal. Hij was nieuw opzoek naar zijn nieuwe klaslokaal of iets. Volgens mij zag hij verdriet in mijn ogen. Hij had gevonden waar hij naar opzoek was: mij :-) Vervolgens kwam hij later het leslokaal binnen en kwam een blokuur Informatica geven.

Sindsdien voelde ik mij onrustig van binnen en ook op de momenten wanneer hij les kwam geven. Gelukkig valt het nu wel mee. Er gebeurde wat in mij, hij maakte wat in mijn los...een beest? Zenuwen gierden door mijn lijf.

Ik trok het niet meer en zo lomp als ik was besloot ik mijn gevoel te volgen. Ik besloot allerlei gekke kwaaie streken bij hem uit te halen. Had er lol in maar het wond mij ook ontzettend op. Ook kreeeg ik er geen genoeg van. Niet stil staan bij de gevolgen en consequenties die mijn gevoelens en daden met zich mee konden brengen.

Waar ik de energie en lef vandaan haalde weet ik niet. Ik daagde hem uit en nodigde hem uit. Hij bleef ten alletijden profesioneel. Toch had ik het gevoel dat hij de afgelopen twee jaar onderbroken naar me heeft gekeken. Heeft hij mijn blik beantwoord? Als ik bel met de stomste vragen neemt hij heel schattig op ''Met Sjalof ( noem hem maar even zo voor het gemak). Ik word, verlegen en voel mijn hart harder kloppen als of het uit mijn borstkast wilt springen. Voorafgaand weet ik wat ik wil zeggen maar op het moment dat ik zijn lieve stem hoor weet ik niet wat te zeggen en brabbel maar wat. Zal hij er ook 'last' van hebben? :-) Moet toegeven dat ik heel wat orgasmes door zijn stem heb overleefd. Toch bleef ik volhouden!!!

Het is een tijdje geleden, hij is getrouwd en heeft inmiddels 6 prachtige kinderen. Toch is mijn blik nog altijd op hem gericht. Ik haal geen stoute dingen meer uit, per ongeluk, ten spijt.

Inmiddels ben ik ook getrouwd. Mijn leven heeft deels een mooie wending gehad qua persoonlijke en emotionele groei. Ik heb me zelf beter leren kennen maar qua ontwikkeling vind ik dat ik weinig voortuitgang geboekt heb. Wellicht te druk bezig geweest met mijn hobby en angsten waardoor ik geen prioriteiten stelde.
Ondanks ik getrouwd ben, voel ik mij diep van binnen niet gelukkig. Mijn aandacht wordt steeds afgeleid naar hem. Ik voel mij schuldig naar mijn partner en heb besloten hem niet langer meer te willen kwetsen.

Mijn gevoelens voor die leerkracht zijn soms zo intens dat ik van me zelf schrik. Alsof ik visueel met hem flirt. Zo had ik onlangs een gezellig etentje met mijn man. I.p.v. te genieten van ons avond samen beeld ik mij in dat hij dat is. Ook op het gebied van sex beeld ik mij in dat het de leerkracht is. Ik fantaseer dat ik een strakke lerenjurk aan heb met rode naaldhakken en hem stevig vast pak en bind aan het bed. Ergens voel ik mij geremd en kan niet verder om plezier te beleven. Vraag mij vaak af als de meester deze gevoelens ook kan hebben.

Waarom blijf ik deze gevoelgens houden?
Kunnen mijn fantasie en werkelijkheid heel dicht bij elkaar liggen?

Vooorgaand geheim

Volgend geheim

Plaats hier uw reactie op dit geheim.

Site built by B-nuts