Relaties
Niemand weet...
Geschreven door Nick, Op 10-06-2017 21:24
...hoe kut ik me voel. Mijn psychische achtergrond icm diverse min of meer traumatische gebeurtenissen in mijn leven hebben ervoor gezorgd dat ik weinig vrienden heb en met veel ervan contact heb verloren. Ik ben nu 23 en ervaar een grote leegte in mijn leven. Ik zou wel meer vrienden willen en evt een relatie. Ik doe mijn dagelijkse 'noodzakelijke' dingen en ik sport 2x per week. Daar houdt het wel zon beetje mee op. Ik heb het gevoel dat ik gevangen zit in een glazen stolp. Van glas, omdat anderen juist vinden dat ik veel zelfvertrouwen uitstraal. Maar van binnen ben ik echt mini. Telkens als ik iets bereikt heb wat ik al heel lang wilde, denk ik: is dit het nu? Ik ben vaak jaloers op veel mensen mede doordat ik mezelf beter gun dan nu. Het is natuurlijk erg makkelijk om alles te wijten aan factoren uit het verleden, maar feit is wel dat ik nu alles op moet bouwen wat anderen veelal reeds hebben. Soms zou ik mijn leven opnieuw willen beginnen en wensen dat ik en mijn ouders andere keuzes hadden gemaakt. Ook haal ik vrijwel nergens meer voldoening uit: waar ik vorig jaar nog stuiterde en enthousiast kon worden van bepaalde taken/ activiteiten, zie ik het nu als een verplichting of een remedie om mijn depressieve kop even te vergeten. Graag serieuze reacties.
reactie Rupsje nooit genoeg, Op 11-06-2017 13:00
Ik vrees dat je er ook eentje bent. Het is nooit genoeg. Leegte, verveling en eenzaamheid.
Tijd om iets nieuws erbij te zoeken, zodat je weer even voldoening hebt.
Verbinding en aandacht met de mensen om je heen, het is niet makkelijk, maar wel mogelijk.
Teamsport? Nieuwe hobby? Commissie of raad van je opleiding? Zoek aansluiting is mijn tjp, liefde komt dan wellicht ook op je pad.
reactie anoniem, Op 11-06-2017 20:01
Probeer s antidepressiva van de huisarts. Je kunt ook beginnen met Sint Janskruid pillen evt. cbd olie verlicht de klachten ook. Eerst het 1 proberen, dan het ander, deze geneesmiddelen niet bij elkaar.
reactie Rupsje nooit genoeg, Op 11-06-2017 22:34
OMG never antidepressiva via de huisarts, moet echt via de ggz
Volgens mij mogen ze dat ook niet eens meer (het instellen)
reactie Nick, Op 11-06-2017 23:43
Heb al lang antidepressiva..
reactie R2, Op 12-06-2017 00:41
Je kan heel je leven blijven hangen in het verleden en dat dit slecht en naar verlopen is.
Je kan ook er een streep onder zetten, en je gaan richten op het nu.
Nu kan je er wel iets van maken.
Maar als je blijft terugkijken, kom je nooit verder.
Afgelopen met zelfbeklag, nu ga je iets van je leven maken.
reactie Thea, Op 12-06-2017 07:18
Als je als alleen'door het leven gaat maakt je niet eenzaam of zielig hoor. Je kan je best alleen vermaken en super gelukkig zijn. Van zo'n team ga je integendeel op den duur vervelen want je gaat toch liever je eigen weg.
reactie Repel Teentje, Op 14-06-2017 18:56
He lucht je hart hier maar uit...inderdaad een KUT gevoel. Het zou best kunnen dat jou psychische achtergrond icm diverse min of meer traumatische gebeurtenissen in jeleven ervoor gezorgd hebben dat je weinig vrienden heb. .Waar basseer je dit op? Is het wetenschappelijk bewezen? Heb jij behoefte aan contact met vrienden? Weet jij wie je bent? Door ''weinig'' vrienden te hebben wil niet zeggen dat je eenzaam bent. Aan 1 warme vriend heb je genoeg. Je hoeft er niet 100 te hebben hoor.
''Ik heb het gevoel dat ik gevangen zit in een glazen stolp. Van glas, omdat anderen juist vinden dat ik veel zelfvertrouwen uitstraal''Heb lak aan anderen en wees trots op je zelf je hoef je naar niemand te bewijzen. Wie je niet wilt vertrouwen of niet bevriend met je wil zijn is jou niet waard. Als jij je waarde maar kent. In dit leven zijn er veel gestoorde mensen maar, ook die horen erbij.
Je kan elke dag opnieuw beginnen i.p.v. zitten tobben in je glazenstolp. Geef je ouders en omgeving niet de schuld, wees hen juist heel dankbaar voor wie je bent vandaag.
Velen zullen over je lezen en succes is onderweg!!
Copyright © 2019 Geheimen van Nederland! De anonieme geheimensite! Geheimen van Nederland staat onder eindredactie van psycholoog-onderzoeker dr. Andreas Wismeijer.